Read Me 34 - page 12

12
โ ส ด
ต้ อ ง
ห้ า ม
ผลสำารวจจากAsiAnReseARch institute ระบุว่าแนวโน้ม
การแต่งงานของคนเอเชียกำาลังเปลี่ ยนไป จากเดิมที่แต่ งงาน
ตั้งแต่อายุยังไม่ย่างเข้า 20 ปัจจุบันอายุเฉลี่ยในการก้าวเข้าสู่พิธี
วิวาห์ ของผู้หญิ งเอเชียขยับขึ้นไปอยู่ที่ 29-30 ปี ขณะที่อายุเฉลี่ย
ของผู้ ชายขยับขึ้นเป็น 31-33 ปี และไม่เพียงตัดสินใจแต่งงานช้าลง
เท่านั้น ผู้หญิงอีกจำานวนไม่น้อยตัดสินใจไม่แต่งงานเลยด้วยซำ้ า!
อาจเพราะโลกทัศน์ ที่คนมีต่ อการแต่งงานกำ าลังเปลี่ยนไป
เป็นโสดแล้วมี อิสระทางการเงินมากกว่ า? มองว่าการแต่งงาน
มีครอบครัวเป็ นการปิ ดโอกาสทางการศึกษาและการทำางาน
ในระดั บสูงขึ้นไป? โลกทัศน์ ที่ ให้ ความสำาคัญกั บตั วตนของ
ปัจเจกบุคคลทำาให้คนอยากอุทิศชีวิตเพื่อความฝั นมากกว่าสร้าง
ครอบครัว?
แม้โลกเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน แต่เมื่อหย่อนตัวลงนั่ งที่โต๊ะ
อาหารในวันรวมญาติ คำาถามยอดนิยมที่พุ่งตรงมายังหนุ่มสาว
ผู้ก้าวสู่โลกของผู้ใหญ่มาสดๆ ร้อนๆ ก็ยังคงเป็น “มีแฟนหรือยัง”
“เมื่อไหร่จะแต่งงาน” และถ้าอายุเลยเลขสามมาหลายปี ก็คงไม่พ้น
จะถูกไล่บี้ว่า “เป็นเกย์หรือเปล่า?” ถูกประณาม หรือถู กมองด้วย
สายตาสมเพชเวทนาว่า ขึ้นคาน ราวกับความโสดเป็นสิ่งผิดบาป
ความโสดเป็นโรคร้าย ความโสดเป็นเรื่องของคนอาภัพรั ก แต่
ความโสดมีพิษมีภัยขนาดนั้นจริงหรือเปล่า? ความโสดเป็นเรื่อง
ของคนที่ ‘เลือกไม่ได้’ หรือจริงๆ แล้ว เป็น ‘ทางเลือก’
แต่ก่ อนจะถามหาคำาอธิ บายต่อแนวโน้มความโสดที่ เกิดขึ้ น
ในปัจจุบันอันลางเลือน เราอาจต้องถอยกลับไปค้ นหาที่มาของ
สารพัดแรงกดดันให้ประชากรชาวโสด สละโสด ก้ าวสู่พิธีวิวาห์
cover
( ? )