ซอบั้งหรือซอผู้ไทยเป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสี ที่ทำจากปล้องไม่ไผ่ ทำหน้าที่เป็นทั้งกะโหลกซอและคันซอแตกต่างจากซอในภูมิภาคอื่น
         ซอบั้งทำจากไม้ไผ่ชนิดหนึ่งซึ่งขึ้นอยู่บนภูเขาในช่วงที่กำลังผลิแขนงแตกใบอ่อน เรียกว่า “ไม้กุ” แล้วนำไปตากแดดจนแห้งอยู่ตัว ก่อนจะนำไปขูดเปลือก เจาะรู ร้อยสาย เข้ากับลูกบิด บั้งหรือกระบอกไม่ไผ่นั้นทำหน้าที่เป็นกล่องเสียงเช่นเดียวกับกะโหลกซอ ด้านหนึ่งของกระบอกวางชิ้นไม้เล็กๆเรียกว่าหย่อง ทำหน้าที่ยกสายซอทั้งสองสาย ซึ่งทำจากสายห้ามล้อจักรยาน สายหนึ่งเรียกว่า “สายไล่เสียง”ทำหน้าที่ดำเนินทำนอง สายที่สองเรียกว่า“สายกล่อมเสียง”ทำหน้าที่เป็นเสียงประสาน ให้สูงขึ้น วางพาดขึงไปยังลูกบิดที่ทำจากลิ่มไม่สองชิ้นบริเวณปลายด้านตรงข้ามของกระบอก ถัดมาเล็กน้อยมีรัดอกที่ทำจากหวายรัดสายซอทั้งสองให้สัมผัสเข้ากับตัวกระบอก
          ซอบั้งนิยมบรรเลงร่วมกับเครื่องดนตรีอื่น โดยใช้คันชักสีให้เกิดเสียง ร่วมกับแคน และปี่ มีเสียงที่อ่อนหวานเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว