ขิมเป็นเครื่องดนตรีที่เกิดสียงจากการใช้ไม้ตีลงไปบนสาย ซึ่งทอดอยู่ตอนบนของกล่องเสียง ขิมเป็นเครื่องดนตรีที่แพร่หลายอยู่ในหลายประเทศ ตั้งแต่ยุโรปถึงตะวันออก จีน เกาหลี และเข้าใจว่าเข้ามาสู่ประเทศไทยโดยเส้นทางแพรไหม แล้วติดตัวชาวจีนโพ้นทะเลที่ย้ายเข้ามาทำมาหากินในประเทศไทย นับตั้งแต่ปลายสมัยอยุธยาเป็นต้นมา และได้รับความนิยมแพร่หลาย เกิดการพัฒนารูปแบบ การตั้งเสียง และวิธีการบรรเลงตลอดมาจนมีความแตกต่างจากขิมของจีนอย่างสิ้นเชิง
         ตัวขิมนั้นเป็นกล่องเสียง ซึ่งเกิดขึ้นจากชิ้นไม้หลายชิ้นประกอบเข้าด้วยกัน แล้วปิดหน้าด้วยแผ่นไม้บางเรียกว่า “หน้าขิม” แล้ว เจาะช่องให้เสียงลอดจำนวน 2 ช่อง
         บนหน้าขิมจะมีชิ้นไม้แท่งยาวเรียกว่า “หลักขิม” 2 หลักวางรองสายที่พาดขึงตามแนวนอน โดยที่ในแต่ละหลักจะมีจุดพาดสายซึ่งเรียกว่า “หย่อง” ซึ่งทำจากกระดูกสัตว์ (ภายหลังพัฒนาเป็นพลาสติก,สแตนเลส) จำนวน 7 หย่อง แต่ละหย่องจะรองรัยสายที่พาดผ่านจำนวน 3 สาย ซึ่งเทียบเสียงตรงกัน โดยการบิด ปรับแต่ง หมุดขิม ที่ยึดสายวางเรียงเป็นแถวทางด้านขวามือ
          ไม้ตีขิมทำจากไม้ไผ่สีสุกเหลาบาง แต่บริเวณหัวไม้เหลาให้เป็นปื้นหนา นิยมติดแผ่นหนังบางๆติดสันของหัวไม้ไว้เพื่อให้เกิดเสียงที่ไพเราะนุ่มนวลยิ่งขึ้น