เป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องประกอบจังหวะของพวกไทยใหญ่ ซึ่งสันนิษฐานว่าเกิดขึ้นได้ไม่นาน เป็นการผสมผสานระหว่างเกราะและฉาบ (กลาง) ลักษณะโดยทั่วไปเป็นเกราะซึ่งมีฐานรองรับสามารถวางตีกับพื้นได้ ปลายด้านหนึ่งของเกราะจะมีฉาบติดอยู่ในลักษณะหงายขึ้น การเล่นจะใช้ไม้สำหรับตี โดยผู้เล่นเพียงคนเดียว หรือมือหนึ่งอาจถือไม้สำหรับตีเกราะ และอีกมือหนึ่งถือฉาบสำหรับตีประกบกับอีกข้างหนึ่งก็ได้ นิยมใช้เล่นโดยทั่วไปเพื่อประกอบการบรรเลงหรือการขับร้องในงานหรือพิธีกรรมต่างๆ