Read me 32 - page 31

ถ้าความส�ำเร็จของ J.K. Rowling คือการที่พ่อมด
น้ อย แฮร์รี่ พอตเตอร์ เข้าไปอยู่ในใจของแฟนคลับนับ
ล้ านทั่วโลก ความส�ำเร็จของนักเขียนในยุ คอดีตหลายคน
ก็ ไม่ได้แตกต่างกันสักเท่าไหร่ การได้ตีพิมพ์หนังสือสักเล่ม
ได้ ส่งตัวหนั งสือเหล่านั้นเข้ าไปครองใจนักอ่าน ยังไม่ นับ
ถึงกรณีย่อยที่งานเขียนบางชิ้นสามารถผลักดันให้เกิดการ
เปลี่ ยนแปลงบางอย่าง เหล่านี้นับว่าเป็นตัววัดความส�ำเร็จที่
เป็ นมาตรฐานยอมรับกันทั่วไป จนมาถึงยุคที่นั กเขียนฝีมือ
ดีมีจ�ำนวนมากขึ้นและบางส่วนก็ยังขาดพื้ นที่แจ้งเกิด เวที
การประกวดงานเขียนหลายเวที เช่น ซีไรต์ ช่อการะเกด
นายอินทร์ อะวอร์ด เรื่อยมาจนถึงเวทีเล็กเวทีน้อยที่เปิด
โอกาสให้ นักเขียนทั้ งมืออาชีพและนั กเขียนหน้าใหม่ ก็
กลายเป็นอี กหนึ่งตัววัดความส�ำเร็จของนักเขียนในยุคหนึ่ง
แต่ ในยุ คที่งานเขี ยนไม่ ได้จ�ำกัดพื้นที่อยู ่เพี ยงบน
หน้ ากระดาษ ตัววัดความส�ำเร็จของผู้ผลิตงานเขียนก็เริ่ม
มีหลากหลาย ซึ่งเปลี่ยนไปตามจุ ดประสงค์ของแต่ละคน
ตัววัดความส�ำเร็จเหล่านั้นมีอะไรบ้าง มาดูกั น
31