อ่อนหัตถ์ - page 3

บ.ก. 1
สิ่ งที่คุณผู ้อ่ านถืออยู่ อาจเป็นเพี ยงนิตยสารธรรมดาเล่มหนึ่งที่ไม่ ได้
โดดเด่น และดี ที่สุดแต่ ส�ำหรั บเราทั้ง 19 คนทั้งหมดมันคือ ความฝั น ความเชื่ อ
และแรงศรัทธาในการที่ จะท�ำสิ่งที่ เรารักจนมันถู กหล่อหลอมผ่านกระบวนการคิด
กระบวนท�ำงานเป็นที มจนท้ายที่สุดมั นก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่ าง และที่ส�ำคัญมั น
สามารถจับต้องได้...
แทบไม่ต้องจะเอ่ยค� ำใดกับการได้เห็นชื่ อของตนเองบนนิตยสารเล่ มหนึ่ ง
ที่จะถูกเผยแพร่ ออกสู่สาธารณชน ในวันที่ความคิ ดของเรามันไม่ได้ถู กเล่าขาน
อยู ่แต่เพียงในหัวของเรา ในวั นที่รู้สึกเหมือนปลายนิ้วได้แตะสัมผัสกลุ่มหมอกสีขาว
ของความฝั นมันคือวินาทีที่ในหัวผมมีแต่ค�ำว่า ‘ขอบคุณ’
สหายท่านหนึ่งของผมเคยกล่าวค� ำว่าขอบคุณ ขอบคุณและขอบคุ ณ
เขากล่าวค�ำๆ เดี ยวกันหากแต่คนละความหมาย วันนี้คงไม่ผิดนักหากผมจะขอน�ำ
ค�ำกล่าวของเขามาใช ้ แทนความรู้สึกทั้งหมดที่ ผมรู้สึก
ขอบคุณสหายทั้ง 18 คนที่ ร่วมเดินทางกันมา ขอบคุณที่ เวลามีปั ญหาแล้ว
เราคุ ยกันอาจมีความเห็นไม่ ตรงกันบ้ างแต่มั นไม่เคยท�ำให้ เราผิดใจกั นเพราะ
สิ่ งที่อยู ่เหนื อทุกอย่างนั่นคื อค�ำว่า ‘มิตรภาพ’ ขอบคุณรอยยิ้มและเสียงหั วเราะ
ที่เรามีให้ กันเสมอทุกครั้งที่เจอกัน แม้ งานจะหนัก เหนื่อยและหลายครั้ งเราก็
รู้สึกท้อแต่สิ่งที่เราไม่เคยท�ำนั่นคือ ‘การปล่อยมือกัน’
ขอบคุณตัวเองที่เลื อกที่จะเข้ามาในโครงการ TK Young Writer โครงการ
ที่ครั้งแรกผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากคิดว่าก็ แค่กิ จกรรมท�ำยามว่างแต่ ใครจะ
เชื่ อว่ามั นท�ำให้ผมค้นพบค� ำตอบที่ ผมถามตัวเองมาตลอดยี่สิบปี ว่า อะไรคือ
สิ่ งที่ผมรัก? และผมอยากจะท�ำมันตลอดไป?
ขอบคุณโครงการ TK Young Writer ท่านผู ้ใหญ่ทั้งหลายที่จัดโครงการนี้ขึ้น
ขอบคุณที่ สร้างทางเดินไปสู่ความฝั นให้เด็กหลายคนที่อยากท�ำในสิ่งที่พวกเขารั ก
ขอบคุณที ่มองเห็นความส�ำคัญของค� ำว่าความฝั น ขอบคุณที่ มีความเชื่ อมั่นใน
แรงศรัทธาของเด็กที่มีความฝั นทุกคนว่าเราจะสามารถไปถึงฝันได้ หากเรามีพื้นที่
ในการแสดงความสามารถและในวันนี้สิ่งที ่ท่านก�ำลังท�ำมากกว่าการจัดโครงการ
คือการที่ ท่านก�ำลังหว่านเมล็ดพันธุ ์แห่งความคิ ด เมล็ดพันธุ ์ที่ต่ อไปจะขยายพันธุ ์
สู่สังคมของเราและเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆ และท้ายที่สุดเราคงลืมที่ จะขอบคุณบุ คคล
เหล่านี้ไม่ ได้ พี่ต๊ะ พี่ เตย พี่ น�้ ำพลอย และพี่เอ็กซ์ ผู ้ที่อยู ่เบื้องหลังความส�ำเร็จ
ของนิตยสารเล่มนี้ ผู ้ที่สอนให้เราท�ำงานเป็ น ผู ้ที่ ต้องท�ำงานหนักมากกว่าเราและ
ผู ้ที่ต้องอดทนมากกว่าเรา
มาถึงตรงนี้ทั้งหมดที่ผมขอบคุณไม่ว่าจะเป็นเหล่าสหาย ตัวของผมเอง
หรือผู ้ใหญ่ ทุกคนที่อยู ่เบื้องหลังพวกเรา ทุกคนไม่ใช่ เพี ยงเพื่อนร่ วมงาน ผู ้ให้
ความรู ้หรือผู ้ให้เงินทุนแต่ทุกคนคื อ ครู ผมเชื่ อเสมอว่าทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชี วิต
ไม่ว่าสุดท้ายเขาจะทิ้งน�้ำตาหรือรอยยิ้มไว้ให้แต่ท้ายที่ สุดสิ่ งที่เขามอบไว้ให้ผมอย่าง
แน่นอนนั่นคื อ ‘บทเรียน’...
กาญจนา ปลอดกรรม
บรรณาธิการ 1
เรื่อง/ภาพ : แมุทิตา งามละมั ย