อ่อนหัตถ์ - page 5

เชื่ อไหมครับว่ามือก็มี หัวใจ
ผมเคยคิดเล่นๆ - ซึ่ งมันอาจจะดู พิลึกพิลั่นไปสักหน่อย ผมเชื่ อว่าเมื่ อเรา
ท�ำงานหนักจนเกิดอาการปวดเมื่ อยที่ มือ มันคือการเรียกร้องความสนใจจากมื อ
เราเอง บอกเราว่า แกใช ้งานฉันหนักเกินไปแล้วนะ!
พี่ เบิร์ด-ธงไชย เคยร้องไว้ในเพลง จับมือกั นไว้ ว่า ‘จุ ดหมายที่ ฝั นกันไว้
ก็คงไม่เกินมือเรา’ ครั บ, มันอาจจะจริงส�ำหรับงานบางอย่าง แต่เมื่อเราไม่สามารถ
เลือกงานได้ บางทีอาจต้องท�ำงานที่ มันยากเกินความสามารถ หรือหนั กหนา
เสียจนเราไม่ สามารถท�ำมันให้ ส�ำเร็ จได้ด้วยมื อเพียงสองข้างของตั วเอง
เมื่อนั ้ น เราจึงต้องการใครสักคน ที่จะยื่นมือเข้ามาช่ วยแบ่งเบาภาระในยาม
ที่มือเราเริ่ มงอแง หรือแม้กระทั่ งในยามที่เราท้ อจนคิดจะยอมแพ้ - เราต้องการ
เพื่อนร่วมงานที่ ดีเมื่อเรารู้ตั วว่าเราไม่เก่ง
ในวันที่ผมได้รั บความไว้เนื้อเชื่ อใจจากเพื่อนๆ ให้รับต�ำแหน่งบรรณาธิการ
(ดูยิ่งใหญ่มาก) ผมพู ดกั บทุกคนว่า เราต่างก็เป็นมือใหม่กั นทั้งนั้น และด้วยเวลา
ในการท�ำงานอันแสนสั้น เราคงต้องช่ วยเหลือซึ่ งกันและกันให้มากๆ ถ้าอยากให้
งานนี้ส�ำเร็ จ – ในอีกแง่หนึ่ง เราคงต้ องคอยนวดมือให้กันและกันเมื่ ออีกฝ่ าย
ท�ำงานจนปวดเมื่อย
อ่อนหัตถ์ ที่ท่านถืออยู ่นี้ คื อผลส�ำเร็จของความเหน็ดเหนื่ อยเมื่ อยล้าที่ว่า
ซึ่ งผมก็ไม่รู ้ว่าจะเรี ยกมันว่าความ ‘ส�ำเร็ จ’ ได้เต็ มปากไหม คงต้องให้คุณผู ้อ่าน
ทุกท่านช่ วยตัดสิน แต่ที่แน่ๆ มันคือตั วแทนของความตั้งใจจริงของพวกเราครับ
ที่ ส�ำคั ญ เราไม่ได้ ใช ้แค่ ‘มือ’ ท�ำมันขึ้ นมา
อย่างที่ผมบอกตั้งแต่ต้น
มือของผมมีหัวใจ
กันตพัฒน์ พาวงษ์
บรรณาธิการ 3
บ.ก. 3