TK แจ้งเกิด : กล้าฝัน - page 62

61
เติมไฟดนตรี กับมื ออาชีพ
หากเมื่อเข้าอบรมจริง เธอกลับได้อะไรมากกว่ าที่คิ ด
ไม่ ใช่แค่ความรู้ตามหลักวิชาการเท่านั้น แต่ เป็นความรู้ที่เกิด
จากประสบการณ์ จริงของวิทยากรมืออาชีพ ซึ่งกลายเป็ น
“แรงบั นดาลใจ” ที่กระตุ้นให้ปันอยากกลั บมาเล่นดนตรี ที่บ้าน
ทุกครั้ง
“พี่จุ้ย-ศุ บุญเลี้ยง เป็นวิทยากรที่ใจดีมาก การพู ด
การสอนเป็ นธรรมชาติ ผ่ อนคลายความเครียดของผู้เข้า
อบรมที่ มาจากต่างสถานที่และต่างวัยได้ เป็นอย่างดี ส่วน
พี่พยัต ภู วิชัยก็น่าทึ่ งมาก จากคำ�เพี ยงแค่คำ�เดียวพี่เขา
สามารถแต่งให้เป็นเพลงได้ แถมยังตีคอร์ ด ด้นเพลงที่ แต่ง
สดๆ ร้อนๆ ให้ฟังด้วย ทำ�ให้เราเห็นว่าการแต่งเพลงไม่ใช่
เรื ่ องยากเกินความสามารถ เช่นเดียวกับพี่ต้อง บั วไร-พัลลภ
สินธุ์เจริญที่แต่งเพลงตามโจทย์ได้ทั้ งที่ยังเล่นคอร์ ดดนตรี
ไม่ครบ หากอาศัยเทคโนโลยีที่ทั นสมัยแต่ งเพลงได้ภายใน
ระยะเวลาที่ กำ�หนด” ปันอธิบายถึงรายละเอียด
ขณะที่พี่แสตมป์-อภิวัชร์ เอื้อถาวรสุขจากที่เธอชอบ
อยู่ แล้ว พอได้ รู้ถึงแรงบันดาลใจในการแต่งเพลงของพี่ เขาก็
ยิ่ งชอบ พี่แสตมป์เล่าว่าบางครั้งการแต่งเพลงของพี่เขาก็เกิด
จากแรงกดดันที่ผันแปรให้เป็นเนื้อเพลงได้อย่างสละสลวย เช่ น
เพลงนักเลงคีย์บอร์ดก็เกิดจากช่วงที่เป็นโค้ชในรายการ The Voice
Thailand ซึ่งมักจะโดนกระแสโจมตีหรือด่าทอในอิ นเทอร์เน็ต
จึงเป็นแรงผลักดันแต่ งเพลงออกมาได้ว่า
นักเลงคีย์บอร์ด ต่อหน้าไม่กล้ าบอก
แต่ ถ้ามีคีย์ บอร์ด จะกล้าพิมพ์ออกไป...
ความหมายคือการถามเป็นนัยๆ ว่า คนที่แสดงความ
คิ ดเห็นโจมตีในอิ นเทอร์เน็ ต ถ้ามาเจอตัวจริงจะกล้ าด่าทอ
เหมื อนที่พิ มพ์ในเน็ตไหม...
นอกจากนี้ยังมีพี่ซัน-มาโนช พุฒตาลที่เก่งมากๆ ทำ�ให้
เธอต้องย้อนกลับมาดู ตัวเองว่ า เธอยังต้องเรี ยนรู้อะไรอีก
มากมายเกี่ ยวกับดนตรี เพราะทุกอย่างในชี วิตของคนล้วน
เชื่อมโยงกับดนตรีทั้งสิ้น ส่วนการเรียนสายศิลป์ภาษายิ่งช่ วย
ให้เธอได้เปรี ยบในแง่ของการฝึกใช้สมาธิเรียบเรียงความคิด
ส่วนภาษาต่ างๆ ที่ได้ เรียนรู้ ไม่ว่าจะเป็ นอังกฤษ จีน ไทย
ล้วนเป็นคลังภาษาที่หยิ บยกมาใช้ในการแต่งเพลงได้มากมาย
ปรับตัวเข้าหาพี่ๆ ไม่ยากอย่างที่คิด
ปันบอกว่ า ช่วงอบรมเธอรู้สึกเกร็งและเหงาเล็ กน้อย
เพราะไม่รู้ จักใคร แต่พอได้เข้าค่ายจะเกร็งเฉพาะช่ วงแรกที่มา
ถึงสถานีรถไฟธนบุรี เท่านั้ น เพราะไม่รู้จะคุยกับคนอื่นอย่างไร
อาศัยความเป็นเด็กยกมือไหว้ทุกคน ทำ�ให้ ได้รับรอยยิ้ม
จากพี่ๆ ที่ เข้ามาพู ดคุยด้วยอย่างอบอุ่ น ตลอดการทำ �
กิจกรรมค่ ายที่จังหวัดราชบุรี จึงเป็ นไปอย่างสนุ กสนาน
และเกิดมิตรภาพขึ้นมากมาย
ตอนแบ่งกลุ่มปันได้ โจทย์ให้แต่งเพลงเกี่ยวกับโรงงาน
เซรามิก “เถ้ าฮงไถ่” เธอมีโอกาสคุยกับพี่ติ้วซึ่งเป็นเจ้าของ
กิจการแล้วรู้สึ กดีมากที่ได้รู้จักคนทำ�งานที่คิดถึงสังคมส่ วนรวม
มากกว่าตั วเอง ขณะเดียวกันเมื่ อได้ข้อมูลแล้ ว นำ�มาแต่ ง
เป็นเพลงเธอก็สำ �นึกตัวอยู่ ตลอดว่าเธอเด็กกว่ าพี่ๆ จึงต้อง
ระมัดระวังเรื่องการวางตั ว เวลาจะพูดหรือเสนอความคิ ดเห็น
จึงมักมีคำ �ถามต่อท้ายว่า “ดีไหมคะพี่” ทุกครั้ง
ปันเล่าต่อว่ า โดยภาพรวมของกิจกรรมนี้เธอได้ทำ�หน้าที่
คิดคำ� แต่งเนื้อหา ซึ่ งระหว่างนั่งรถกลับจากโรงงาน เธอได้ถาม
สมาชิกในกลุ่มว่าควรเขี ยนเกี่ยวกั บอะไรบ้าง แล้วบันทึกเป็น
หัวข้อในสมุด เมื่อถึงที่พักมีเพื่ อนรุ่นพี่ คิดคอร์ดได้จึงนำ�หัวข้อ
ที่จดไว้มาเรียบเรียงเป็นเนื้อเพลง ให้พี่ ๆ ในทีมช่วยกันขัดเกลา
ให้กระชับยิ่งขึ้น
หากเมื่ อเข้าอบรมจริง เธอกลับได้ อะไร
มากกว่ าที่คิด ไม่ใช่แค่ความรู้ตามหลัก
วิชาการเท่ านั้น แต่เป็นความรู้ที่เกิดจาก
ประสบการณ์จริงของวิทยากรมืออาชีพ
ซึ่ งกลายเป็น “แรงบันดาลใจ” ที่กระตุ้ นให้
อยากกลั บมาเล่นดนตรีที่บ้านทุกครั้ง