นิตยสาร เหวย - page 55

นลินี ฐิตะวรรณ
เราเป็นคนชอบอ่าน อ่านมากเข้า ก็เกิดอาการคันมืออยากเขียนให้คนอื่นอ่ านบ้าง ยิ่งพ่อเราจำ�กัดความ
ของคำ�ว่านักเขียนว่า “ไส้แห้ง” เรายิ่งอยากพิสูจน์ ด้วยการทำ�ให้พ่อเห็นว่าเรายั งคงรักษาไขมันให้อยู่กับ
ตัวเราได้พร้อมๆ ไปกั บการเขียน :) เราว่าการวิ่งสู่เส้นชัยที่ดีที่สุด คือการลงมือทำ�ให้คนที่คอยลุ้นเห็นว่า
เราทำ�ได้ แทนที่ จะเปลืองเวลาเอาชนะกันด้วยคำ�พู ด
เราอาจจะไม่ใช่นัก(อยาก)เขียนที่ดี แต่เรามั่นใจว่าเราก็มีดีในตัวเอง(นะ)
ปิยภัทร นันทนรเศรษฐ์
ผมเขียนเรื่องสั้นระทึกขวัญบ้าๆ บอๆ เรื่องแรกตอนประถมห้า และก่ อนจะยื่นสมุ ดให้เพื่อนสนิทคนหนึ่ง
อ่านนั้นรู้สึกอายมากคิดว่านี่เรากำ�ลังทำ�บ้าอะไรอยู่ แต่ภาพที่เห็นหลังจากเพื่อนคนนั้นอ่านจบแล้วอุทาน
ขึ้นมาว่า “เฮ้ย เจ๋งว่ะ” และชวนเพื่อนทั้งห้องให้มาอ่านเรื่องของผม มันทำ�ให้ผมรู้ สึกภูมิใจที่ตัวเองตัดสิ น
ใจหยิบยื่นชิ้นงานของตนเองออกสู่สายตาคนใกล้ตัว มิหนำ�ซ้ำ�ยังมีหลายคนที่ลองต่อยอด ขีดๆ เขี ยนๆ
เรื่องบ้ าๆ บอๆ ของผมต่อด้วย นั่ นเป็นกำ�ลังใจอันแรงกล้าที่ผลั กดันให้ผมตั ดสินใจขี ดเขียน และสรรค์
สร้างผลงานชิ้ นอื่นๆ เรื่อยมา
นํ้าพลอย
กำ�เนิดมาด้ วยความรัก.ดำ�รงอยู่ด้วยความรัก.ไม่เคยมี ‘คนรัก’.
ชาเขียว.ตุ๊ กตาหมี.ละคอนเวที.โปสการ์ด.ปลาดิบ.ฤดูหนาว.Singular.ค่ายอาสา.หนังสื อ.
ไม่ใช่นักเขียน.แค่อยากเล่ าเรื่องให้เพื่อนฟัง.
อาชีพในฝัน… ภริยาทูต.
ศศิกานต์ เอื้อวิ ทยาวุฒิกุล
หลายครั้งเวลาเราอ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง หรือเดินทาง มักสัมผัสได้ถึงเรื่ องราวบางอย่าง จนเขียน
มันออกมาเป็นตัวหนังสื อจะบอกว่ามีความฝั นเป็นนักเขียนก็ไม่ผิดแต่รู้สึกว่าตัวเองต้องผ่านกระบวนการ
อะไรบางอย่าง เพื่องานเขียนจะได้ตกผลึก ซึ่งครั้งนี้ได้ โอกาสที่ดีจากค่ายอบรมการเป็นนักเขียนของ
โครงการ TK young writer ได้ออกไปสัมภาษณ์จริง ทำ�งานจริง ได้ เรียนรู้เทคนิ คการเขียนที่หลากหลาย
และเราคิดว่าเราจะเป็นคนขายตัวหนังสือให้ ได้
แมน คล้ายสุวรรณ
วันที่ผมเดินเข้าสู่โลกแห่ งความฝัน โลกแห่งจิ นตนการ โลกแห่งลานอักษร ผมหลงรักมนต์เสน่ห์ของ
ภาษา ประดุจหลงมายาความรัก ความมานะพยายาม พากเพียรเขียนบทร้อยกรองและร้ อยแก้ว จึง
ทำ�ให้ผมได้รับรางวัลจากการประกวดแข่งขันทักษะความสามารถมากมาย ผมคือนั กเรียนที่เชื่อฟังคำ�
สั่งสอนของครู ผมคือนั กเขียนที่สร้างผลงานเพื่ อวาดหวังการดำ�รงคุณค่ าแห่งวัฒนธรรมไทย ผมคือ
นักอาสาสภาเยาวชนกรุงเทพมหานครหวั งจะเป็นปัจจุบันของสั งคม ผมคือครูสอนพิเศษภาษาไทยที่
หวังให้เด็กๆ พ้นความคิดอวิ ชชา นี่คือโลกส่วนตัวของผมที่ผมอยู่ มิอาจปู ด้วยกลีบดอกไม้ หากแต่ ปู
ด้วยกลี บดอกใจ ที่เบ่งบานมาด้วยความอดทนของการเป็นนักสู้ โลกความฝันได้พลันเป็นโลกความ
จริงของผม โลกนี้งามยิ่งนัก
ศรัญญา สงสัย
เพราะมีใจให้งานเขียน ฉั นจึงก้าวสู่โลกของตัวอักษร…
วันแรกที่เปิดหนังสื อนิยายเรื่ องแรก ฉันพบความมหัศจรรย์ ของภาษา เรียงร้อยถ้อยถักจนเกิด
ความรู้สึกซาบซึ้งตรึงใจ นับจากนั้นเป็นต้นมาก็หลงใหลงานเขียน จนเกิดความรู้ สึกอยากเป็ นนักเขียน
ขึ้นมาบ้าง บางคนว่าพร่ำ�เพ้ อ แต่ฉันไม่มีวันเชื่อ และแม้ จะเรียนด้านจิ ตวิทยา แต่ปัจจุบันยังคงมุ่งมั่น
เขียนนิยาย และมีพลังอยากเขียนเรื่องสั้น รวมถึงงานเขียนอื่นๆ ถนนสายนี้แม้จะยาวไกล หากยั งมีฝัน
ทุกสิ่งย่อมเป็นไปได้
ฉัตรชัย อภิชล
พรสวรรค์ชั้นเยี่ยมของผมคือการไร้ซึ่งพรสวรรค์ บางสิ่งที่คนอื่นทำ�กันได้ ผมกลับต้องพยายามมากกว่ า
ชาวบ้านสองถึงสามเท่า ร้อยพล็อตเรื่องที่ คิดอาจจะเป็นแค่เรื่ องเดียวที่ ได้เขียน ร้อยเรื่องที่ได้เขียนอาจจะ
มีแค่เรื่ องเดียวที่เขียนจบ ร้ อยเรื่องที่เขี ยนจบอาจจะไม่มีสักเรื่องที่ ได้ตีพิมพ์ ถ้าอะไรที่ผมไม่ได้พยายาม
แล้วอย่างเต็มที่ ผมรู้ทันทีเลยว่ามันต้องล้มเหลว แต่ผมก็ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองล้มทั้งที่ยังไม่ได้พยายาม
อะไรเลย พยายามมากบ้าง น้ อยบ้าง เพราะผมเชื่อในคำ�ที่ไอดอลของผมอย่างคุณลุงวินทร์ เลี ยววาริณ
เคยเขียนไว้ว่า–“ความสำ�เร็จย่อมมาเยือนคนที่อดทนพอ”
ณัฐณิ ชา แดงรัตนวงศ์
สิ่งที่อยู่กับตัวเรามาตั้งแต่เราจำ �ความได้คือความเป็นคน 2 บุคลิก ที่นิ่งมากกับสนุกมาก เห็ นได้จากเรา
ที่ชอบอยู่กับเพื่อนแต่บางครั้งเราก็อยากอยู่คนเดียว หรื อเราชอบออกไปเที่ยวข้างนอกแต่เราก็คิดว่าบ้าน
เป็นที่ๆมี ความสุขที่สุด และความเป็น 2 บุคลิ กของเราจะชัดมาก โดยเฉพาะเวลาที่ต้องออกไปอยู่ในที่ๆ
ไม่คุ้นเคย แล้วต้องทำ�ความรู้จักกับคนใหม่ๆ แต่ เรามองว่ามันเป็นข้ อดีนะ เพราะมันทำ�ให้เราได้อยู่สอง
สถานะในเหตุการณ์เดียว และประสบการณ์ทางความรู้ สึกที่เราได้รับจากการมองสองมุมมันก็มากกว่า
ที่เราจะมองจากมุมๆเดียวอยู่แล้ว
ภรณ์ทิพย์ ปิยฤทธิพงศ์ (เชอร์)
หลังจากที่ทดลองหายใจด้วยตนเองสำ�เร็จเป็นครั้งแรกก็ เชื่อในอัตลิขิ ตอย่างงมงายเสมอมา
ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาจัดว่าไอคิวเกือบตํ่ า แต่อีคิวนี่ล่ำ�มาก
ว่างๆ ชอบลองหัวเราะด้วยโทนเสี ยงหลายๆแบบเพื่อฝึ กจำ�แนกความสุข
หลงใหลในคำ�คล้ องจอง ชอบคิดนอกกรอบ ชื่นชอบความสร้างสรรค์ ทุกอย่างเน้นมันส์ไม่ เน้นสาระ
และชอบใช้พื้ นที่สาธารณะทุ กชนิดในการบอกขอบคุณชีวิตและกัลยาณมิตรที่ดี
ธัญรัตน์ ตันติวงศ์
“ถ้าคิดว่าจะ ‘ลอง’ แล้วไม่ได้ทำ�
มันน่าเสียใจกว่า ลองแล้วล้มเหลว
นั้นเป็นเหตุ ผลที่ทำ�ให้
คนอย่างฉันมีโอกาสได้สะพายเป้ หิ้วกล้ วยสองหวี
มาแก้บนในวันที่มาค่าย TK Young Writer”
ฑีฆพงษ์ งามศุ ภโชค (แบงค์)
ง่ายแต่ยาก
มากแต่น้อย
โง่แต่จริง
วริษา สุกิตติ พัฒนากุล
ชื่อเล่นคือ มายด์ … ฉายาคือ เหม่ง
หนึ่งบรรทั ดที่เขียน มาจากหนึ่งชั่ วโมงที่คิด
บางบรรทัดอาจไม่มีความหมาย แต่ทุกบรรทัดมาจากความตั้งใจ
กมลวรรณ ตันสกุล (ดรีม)
ฉันเป็นคนชอบอ่านนิยายมาก เลยอยากลองเขียนดูบ้าง ถึงฝีมือจะไม่ค่อยเข้าขั้ น แต่ก็พยายามเอาใจรัก
เข้าสู้ ตอนมั ธยมเคยใฝ่ฝันอยากเรียนอักษรฯ หรืออะไรแนวนั้น แต่ เพราะพ่ออยากให้เป็นหมอ และฉัน
ก็มีกำ�ลังพอที่จะเรียนได้ เลยเลือกทางเดินสายนั้น และหวังว่าจะจบไปเป็นหมอที่ดีในวันข้ างหน้า ฉั น
ไม่ได้เสียใจ เพราะถึงจะไม่ได้ เรียนคณะในฝัน ไม่ได้มีเวลาทุ่มเทมากเท่าคนอื่ นๆ แต่ฉันก็ยังอยากเขียน
ใครว่าความฝันมันกินไม่ได้ แต่ฉันจะทำ �ให้มันกินได้ ^^
พิเชฐ วัตตะสิริชัย (ออฟ)
อ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง อยู่ในห้องสมุด มากกว่าห้องเรียน
เขียนบ้าง ไม่เขี ยนบ้าง อยู่ตามร้านกาแฟ และสวนสาธารณะ
เรียนบ้าง ไม่เรียนบ้าง อยู่ที่คณะมนุ ษศาสตร์ สาขาวิ ชาประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำ�แหง
คิดบ้าง ไม่คิดบ้าง คิดไม่ออกบ้าง อยู่กับชีวิตอิสระเสรี
สัภยา เจริญบัณฑิ ตสกุล (เซ้ ง)
รักเสียงหั วเราะ และงานสร้างสรรค์
+ 055