Read me 25 - page 31

31
พิพิ ธภัณฑ์ต่ างประเทศ
ที่ตั้ง เมืองอาร์ฮุส ประเทศเดนมาร์ก
เวลาทำ�การ
ไม่แน่นอน
สามรถตรวจสอบได้ ที่เว็ บไซต์
www.dengamleby.dk
‘The Old Town’ เป็ นพิพิธภัณฑ์
มี ชีวิตที่ให้ประสบการณ์ครบทุกมิ ติ โดย
การจ� ำลองเมืองเก่าในช่วงปี ค.ศ.1550ถึ ง
ปลายทศวรรษที่ 19 ภายในมีอาคาร 75
หลังประกอบไปด้วยห้องพักร้านค้าสวน,
ที่ ท�ำการไปรษณีย์ โรงละคร โรงเรียนฯลฯ
ด้วยการตกแต่งของยุคเก่า โดยมีเจ้าหน้าที่
สวมบทบาทเป็นช่างตีเหล็กแม่บ้ านแม่ค้า
ฯลฯ เรี ยกได้ว่าจ�ำลองทุกกระเบียดนิ้วทุก
รายละเอี ยดตั้งแต่ ภาษาในการพูดของ
คนในหมู่ บ้านการแต่งกาย วิถีการด�ำเนิน
ชีวิต ราวกั บว่าเวลาได้หยุดนิ่งในTheOld
Town ตั้ งปลายทศวรรษที่ 19 ก็ ไม่ปาน
The Old Town
ในขณะที่พิพิธภั ณฑ์ท�ำหน้าที่เก็บรักษาวัตถุ และเรื่องราวต่างๆไม่ให้สูญสลายไป
ตามกาลเวลาได้ดี เพียงใดแต่ตั วพิพิธภัณฑ์เองก็ต้องเผชิญกับการปิดตัวลงด้วยต่างวาระต่าง
เหตุผลกันไป
จากข้อมูลของฐานข้ อมูลพิ พิธภัณฑ์ ในประเทศไทยระบุถึงจ�ำนวนพิ พิธภัณฑ์ ไทย
ที่ปิดตัวชั่วคราว 25 แห่ง และปิดตัวถาวร 17 แห่ ง รวม 42 แห่ง การล้มหายตายจากของ
พิพิธภัณฑ์ ในไทยนั้นส่วนใหญ่ มักเกิ ดกับ พิ พิธภัณฑ์ ในระดับท้องถิ่ น ที่ด�ำเนินการโดยภาค
เอกชน โรงเรียน และวัด ซึ่งขาดงบประมาณในการจ้ างภัณฑารักษ์ และบ�ำรุงรักษา ล�ำพั ง
เพียงค่าเข้าชมที่เก็บจากผู้เข้าชมมีจ�ำนวนน้อยซึ่งไม่เพียงพอ บางที่ไม่เก็บเลย โรงเรียนบาง
แห่งมีการปิดตัวลง ท�ำให้พิพิธภั ณฑ์ในโรงเรียนจ�ำต้องปิดตัวลงไปด้วย ในขณะที่การเข้าถึง
ของผู้คนที่ให้ความสนใจพิพิธภั ณฑ์มีน้อย บางที่ไม่มีเนื้ อหาที่ดึ งดูดให้ ผู้คนเข้าชม ท�ำแค่
เพียงจัดวาง ขาดการอธิบาย จนดู เหมือนเป็นโกดังเก็บของมากกว่าพิพิธภั ณฑ์ที่ให้ความรู้
ความเข้าใจมี ความพยายามจะแก้ปัญหาโดยการขอเงินสนับสนุนจากภาครัฐแต่ภาครัฐเอง
ก็ไม่สามารถจัดสรรงบประมาณมาช่วยพิพิธภัณฑ์ ทุกแห่งได้ จึงมีค� ำถามที่น่าสนใจว่าในยุค
ที่การเข้าถึงองค์ความรู้ท�ำได้หลากหลายช่องทางการบริหารจัดการเพื่อท�ำให้พิพิธภัณฑ์ด� ำรง
อยู่ได้อย่างยั่งยืนต้องอาศัยการเข้าถึงของผู้ชมรวมถึงการจูงใจด้วยเนื้อหาวิธีการน�ำเสนอที่
ครอบคลุมความสนใจของผู้ชมและให้ผู้ชมมีส่วนร่วมกั บพิพิธภั ณฑ์มากกว่าการท่องจ�ำหรือ
ไม่
ขณะที่พิพิธภัณฑ์ โดยภาครัฐเอง ก็ มีปัญหาของการปิดตัวเช่นกัน เช่นในกรณีของ
พิพิธภัณฑ์เด็กซึ่งปิดปรับปรุงชั่วคราวมาตั้งแต่วั นเด็กพ.ศ.2553และมีเลื่อนก�ำหนดการเปิด
มาโดยตลอด เนื่องจากการจัดสรรงบประมาณที่มีความล่าช้ าจนในที่สุดเมื่อเดือนมกราคมปี
2557มีการรณรงค์ผ่านchange.orgจนได้รายชื่อผู้สนับสนุ นร่วม20,000ชื่อ
เพื่อเข้าเสนอให้ ฝ่ายบริหาร กทม. ด�ำเนินการปรับปรุ งพิพิ ธภัณฑ์ โดยทีมบริ หารของ
กทม. ได้รับฟังข้อเสนอและให้ค�ำมั่นว่าพิ พิธภั ณฑ์เด็กจะกลับมาเปิดให้บริการอีกครั้งภายใน
ต้นพ.ศ. 2558นี้
การกลับมาของพิพิ ธภัณฑ์เด็ก อาจเป็นสัญญาณหนึ่ง ที่ ชี้ให้เห็ นว่าพลเมื องยัง
ความสนใจในการศึกษาหาความรู ้ผ่านช่องทางพิพิธภัณฑ์ แต่การกลับมาครั้ งนี้ซึ่งกลุ่มเด็ก
ที่เคยคุ ้นเคยกับพิพิธภัณฑ์เด็กในวันวานได้โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว พิพิธภัณฑ์เด็กภาคสอง
จึงเป็นตัวอย่างที่ส�ำคัญว่ า จะปรับปรุงพัฒนาตนให้เป็นพิพิธภั ณฑ์ที่น่าสนใจของคนยุคนี้ที่
หาข้อมูลทุกอย่างได้ผ่านปลายนิ้วสัมผัสจอโทรศัพท์มือถือได้อย่ างไร เพื่อไม่ ให้ต้องกลับเข้า
สู่วั ฏจักรแห่ งการดับไปอีกครั้งหนึ่ ง
พิพิธภัณฑ์ในวันปิดตัว
เรื่อง : สรพงศ์ อ่องแสงคุณ