Read me 5 - page 10

10
เรื่อง : อนัญญา คูเอี่ยม / ภาพ : วิ ชญ์พล พลพิทักษ์ชัย
Speakers ดาวดลใจ
เมื่อเอ่ยชื่อวงอาร์ตฟลอร์ (Artfloor) บางคนอาจไม่คุ้น แต่ กับอีกหลายๆ คนกลับคุ้นเคยเป็ นอย่างดี “ไม่แปลกที่หลายคนจะไม่รู้จัก แต่เราพูดได้
เต็มปากเลยว่าถ้าเขาได้ ฟัง อาจจะไม่ถึงกับรัก แต่อย่างน้อยเขาจะชอบ” คริน - สาครินทร์ สุธรรมสมัย นั กร้องนำแห่งวงอาร์ตฟลอร์ หนุ่มนิเทศศาสตร์
สาขาภาพยนตร์และการแสดง จากมหาวิทยาลัยกรุงเทพ กล่าวออกมาอย่างชัดถ้อยชั ดคำ
คริน กับการค้นฝันที่ต้องทำ!
ความฝันที่ ลอยอยู่ดาษดื่ นในห้วงความคิ ดและความต้องการของคนเราล้วนมี
มากมาย หากเราไม่สนใจที่จะจั ดระเบี ยบความฝันเพื่ อไขว่คว้ ามาสักอย่างแล้ วลงมื อทำ
ความฝันนั้นคงจะล่องลอยอย่างไร้ความหมาย
“ตั้ งแต่อายุ สิบห้า เราบอกกับตัวเองว่าเราจะเป็นผู้กำกับหนังให้ได้
เพราะได้ รับการปลู กฝังหล่ อหลอมมาจากพ่ อและพี่สาว พ่ อเราเป็ น
คนเขียนบทหนั ง ทำให้คลุกคลี เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ และด้วยความเป็นวัย
รุ่น เราเจอสิ่งที่เสพได้ ง่ายกว่าหนัง นั่ นคือดนตรี เราเลยเล่ นดนตรีควบคู่
ไปด้ วย ถึงขนาดบ้าหนักเลย จนในที่สุดเราก็มาตอบตัวเองได้ว่าเราชอบ
เพลงมากกว่าหนั ง เพราะมันตอบโจทย์ เราได้ มากกว่า และก็มี วงได้ทำ
เพลงจริงๆ” ครินยิ้มกว้ าง ก่อนจะเล่าถึงปัญหาก่อนหน้านั้นว่า “ช่วงตอน
เรียนอยู่ปี สาม เราเริ่มรู้ตั วว่าอยากเรี ยนศิลปะ ชอบวาดรูป ชอบถ่ายรูป
ชอบงานปั้น ชอบงานจัดวาง ทุกอย่างทำให้รู้สึกว่ าใช่ แต่ก็ไม่ทันแล้ว”
ต่ อมาอาร์ตฟลอร์ ได้ออกอั ลบั้มในค่ ายเพลงยักษ์ ใหญ่ แต่ บางที
การทำงานในระบบค่ายเพลงก็ไม่ราบรื่นเสมอไป “ทุกคนเกิดคำถามว่าเรา
เข้าไปทำอะไร แม้ แต่คนรอบตัวเราก็ถาม คือมั นมีปั ญหา เมื่อถึ งจุดๆ
หนึ่งแล้วคุณเลื อกอะไรไม่ได้หรอกในชีวิต สิ่ งไหนที่เราแก้ไขมันไม่ ได้เราก็
ต้องทำต่ อไปให้ ดีที่สุ ด นั่นคือคำตอบ เราไม่ได้แต่งเพลงเพื่ อจะขายใคร
แต่ เราแต่งเพลงขายตัวเอง เราไม่ ได้ทำเพื่อใคร คื อเพื่อตัวเองเต็มร้อย
แต่คนอื่ นมีแค่ศู นย์ ทุกอย่ างทำขึ้นมาบนคำว่าศิลปะและคุณค่ าของมัน
ไม่ได้คิ ดว่าจะทำเงินได้ขนาดไหน จึงเป็นสิ่งที่ดี กับอัลบั้มแรกแล้ ว” นักร้อง
หนุ่ มกล่ าวจริ งจั งถึงปัญหา ซึ่ งอั ลบั้ มแรกของอาร์ตฟลอร์ ที่ ใช้ ชื่อว่ า
After War เสียงตอบรับจากแฟนเพลงก็ ถือว่ าเข้าขั้ นดีพอสมควร โดย
เบื้องหลังนั้นครินเป็นผู้ แต่งเนื้อร้องเองทั้ งหมด เนื้อหาที่สะท้อนชีวิต สังคม
และความรู้ สึก ในท่วงทำนองของความเป็นป๊ อปร็อก จนสามารถคว้า
รางวัล ‘ศิลปินหน้าใหม่ ยอดเยี่ยม คมชัดลึก อวอร์ ด ครั้งที่ 7’ มาได้
“เราพู ดในสิ่งที่ คนอื่ นไม่ พูด เพราะด้วยความที่เป็ นเด็ กของเรา
การพูดในเรื่ องที่ คนอื่นไม่ พู ดจะสร้างความแตกต่ างได้ อย่างเพลง
มหานคร มาจากประโยคที่ว่า ‘Loneliness among the crowd’ ในช่ วง
นั้ นสังคมเมืองในบ้ านเรากำลั งเละเทะ มั นหาคำตอบอะไรไม่ ได้ กับ
ทุ กอย่าง เราเลยพยายามจะบอกว่ าทุกวั นนี้ เราเหงามากนะ ความ
เปลี่ยวเหงาท่ ามกลางผู้คน คุณเคยรู้สึกไหม เวลาคุ ณนั่งอยู่กลางใจเมือง
มีคนห้อมล้ อมเป็นหมื่นเป็นแสนแต่คุณรู้สึกเหงาและไม่มีเพื่อน” เขากล่าว
ถึงแรงบันดาลใจที่ได้ถ่ายทอดผ่านเนื้ อหาของบทเพลง
อีกมิติ หนึ่ งของคริ นในการค้นฝัน คื อเขากำลังจะได้ก้ าวกลับมา
สู่คำว่า ‘ภาพยนตร์’ จากการได้รับคัดเลือกในบทของ ธง ผู้ร้ายตัวเอกใน
ภาพยนตร์เรื่อง อันธพาล ของค่ ายสหมงคลฟิ ล์ม “ภาพยนตร์ อยู่ใน
สายเลือดของเราอยู่แล้ว ความคิดบางอย่ างลงได้ที่ ตั วหนังสือ ความคิด
บางอย่างลงได้ที่เพลง และความคิดบางอย่ างลงได้ที่ การแสดง ในตัวเรามี
เรื่องพวกนี้ อยู่ ซึ่งเป็นครั้งแรกของเราเหมือนกัน ตอนเรี ยนก็ทำแค่ละครเร่
แค่สนุกมากกว่า ไม่ได้ลงลึกในการแสดงขนาดนั้น” ว่าที่นั กแสดงหน้าใหม่
ยิ้มเขิ น และอี กประสบการณ์ที่ เขาได้เรียนรู้ คือการเรียนการแสดงกับ
หม่อมน้อย (หม่อมหลวงพันธุ์ เทวนพ เทวกุล) ครูสอนการแสดงรุ่นใหญ่
“หม่อมน้ อยเป็นคนเก่งและมี พลังงานมากๆ ขอย้ำว่ ามากๆ เรียนการ
แสดงกับเขาไม่ได้เรี ยนแค่แอกติ้ง แต่เรี ยนแค่นี้ (ชี้ที่ ใจ) เราปรับปรุงจิตใจ
ตัวเองให้ไปสู่จุดที่ขาวสะอาดที่สุด ทั้งนั่งวิปั สสนา เล่นโยคะฝึกลมหายใจ
กับจิ ต และเรียนการทำความรู้จักกั บร่างกาย ไม่มี การเรียนต่อบท ไม่ มี
การเรียนหันหน้าเข้ากล้อง แต่เราก็ศรัทธา เพราะเขาเป็ นศิลปินที่ยิ่งใหญ่
มาก”
ดูเหมือนว่ าความฝันของครินนั้นมีมากมายเหลือเกิ น แต่นั่ นก็เป็นสิ่งที่
เขาเลือกเอง “ความฝันเราเพียบเลย ตอนนี้ เรามีความคิดขึ้นมาว่ า เราจะ
ใช้ชี วิตให้วั นนี้เป็นเหมือนวันสุ ดท้ายของชีวิต ทุกคนก็เคยได้ยินคำนี้ แต่
ใครจะอินกั บคำนี้หรือไม่ ก็แล้วแต่คน” เขาเล่าต่อถึงความคิดความฝันที่
อยากจะทำงานศิลปะ สิ่ งที่เขาค้นพบแล้วว่าเขารู้สึกชอบและเริ่ มที่จะรัก
“เมื่อก่อนเราเสพ ปัจจุบันเราทำ แต่อนาคตเราจะไปทางไหนไม่รู้ ซึ่งต้ อง
ดีไว้ก่อน เข้ากับปรัชญาง่ายๆ ที่ว่าระยะทางพิสูจน์ม้ า กาลเวลาพิสูจน์คน
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน เรี ยบง่ายแค่นั้นเอง”
คงต้องรอดู ต่อไปว่า ‘ระยะทาง’ และ ‘เวลา’ จะสามารถพิ สูจน์
ตัวตนของชายหนุ่มคนนี้ ได้มากเพียงใด