Read me 11 - page 27

| March-April 2012 27
“พี่ ไม่ได้นึกว่าจะได้ มาเขียนหนังสือเหมือนตอนนี้
กระทั่งจะรวมเป็ นเล่ มขายเองก็ยั งไม่มี ความคิ ด
เลยด้ วยซ้ำ� พี่ว่าพี่แค่ ทำ�ให้ ตัวเองสนุก อยากทำ�อะไร
ก็ทำ �แต่ทำ �แล้วให้สนุ ก แล้วหวั งว่ าคนอื่นๆ จะสนุ ก
เหมือนกับเรา”
บางครั้งเราอาจต้องกำ �หนดบทบาทของตัวเอง
ในใจว่า แท้จริ งแล้วเราต้องการปี นเขาหรือเดินทาง
กระเช้าลอยฟ้ า
นักเดิ นทางบางคนอาจโชคดีที่ ยังไม่ทั นจะเริ่มปีน
ยอดเขาลูกใหม่ ก็มีกระเช้าลอยฟ้าทอดตัวลงมารับ
จากบนยอดเขา คนดั งในอินเทอร์เน็ ตหลายคนโชคดี
มี ‘แมวมอง’ มาทาบทามให้ ขึ้นกระเช้าก้ าวออกมา
สู่วงการโลกแห่งความจริงถึงที่ ความสามารถ บุคลิก
แนวความคิด อาจเป็นสิ่งที่เจ้าตัวมีเป็ นทุนเดิมอยู่แล้ว
หากแต่ ‘ความเป็ นที่รู้ จัก’ คือปัจจั ยสำ�คัญแท้จริง
ที่ ช่วยชี้เป้ าให้กระเช้าลอยลงมาหาได้เร็วขึ้ น ในขณะที่
นักเดินทางบางคนอาจไม่โชคดี เช่นนั้ น วิชัย เป็นอีก
หนึ่งคนที่กระเช้ าลอยมาหยุดเพียงครึ่ งทาง อีกครึ่ง
คือการเดินทางของเขา
“ตอนนั้นมีคนส่งข้อความสั้นๆ มาหาว่า “อยากเขียน
เป็นเรื่องเป็ นราวขายไหม” ตอนนั้นก็คิดว่า ไอ้คนนี้
คือใคร รู้จักเราได้ ยังไง ก็ตอบไปว่า “เอาสิ” แล้วพี่บิ๊ก
(ภูมิชาย บุญสิ นสุข บรรณาธิ การ สำ�นักพิมพ์ a book)
ก็ตอบกลับมาสั้นๆ อีก “ดีๆ แล้ วคุยกัน” ซึ่งตอนที่
ตอบกลับมาเราก็ยังไม่ทันคิดอะไร เพราะเราคิดจริงๆ ว่า
ภาษาที่ ใช้ในบล็อก มันไม่สามารถมาตี พิมพ์ได้ จริงๆ
หรอก จนกระทั่งนานวันพี่บิ๊ กก็หายเงียบ จนแอบไปค้น
google ต่างๆ นานาว่า ผู้ชายชื่อ ภูมิชาย บุญสินสุข
คือใคร จนทนไม่ไหวต้องเมล์ไปง้อถามเอง พอรู้ว่าพี่บิ๊ก
เป็นคนจาก a book ก็ดีใจมาก เหมือนเด็กไทยที่ดูแมนยูฯ
ทางทีวีมาทั้ งชีวิต ถูกเรียกตัวให้ ไปเซ็นสัญญาค้าแข้ง”
ไม่มีเขาลูกไหนเหมือนกัน
ยอดเขาแต่ ละยอดอาจมี บ้ างที่ หน้ าละม้ าย
คล้ ายคลึงฝาแฝดจากท้องแม่ เดี ยวกัน ทว่ าก็ ไม่มี
ยอด เ ขา ใ ดที่ เหมื อนกั น ไปเ สี ยทุ กกร ะ เบี ยดนิ้ ว
การทำ�งานในโลกอินเทอร์เน็ ตกับการทำ�งานในโลก
แห่งความจริงก็เช่นกัน ก่อนที่คุณคิดจะพิชิ ตยอดเขาลูก
ถัดไป ลองหยุดทบทวนกับตัวเองให้ดีว่า พร้อมสำ�หรับ
โลกแห่งการทำ�งานจริ งหรือยัง ในโลกอินเทอร์ เน็ ต
ที่ เงินไม่ได้เป็นตัวแปรสำ�คัญเท่าความชื่ นชอบ มีพื้นที่
สำ �หรั บแสดง ‘ความเป็นตั วเอง’ ได้อย่ างเต็ มที่
อาจทำ �ให้คุณรู้สึกถึงความเปลี่ ยนแปลงอะไรบางอย่าง
เมื่อก้ าวมาสู่โลกออฟไลน์
“เปรียบไป การเขียนบล็อกกับการเขียนหนังสือจริง
มันเหมื อนกับเราต่อยมวยสากลสมัครเล่น กับต่อยมวย
อาชีพน่ะครั บ เวลาเขียนบล็ อกมาระยะนึง เราจะเริ่ม
พิถีพิถันในการเขียนมากขึ้น แต่ก็ยังยืนอยู่บนจุ ดที่ว่า
“กู อยากเขียนยั งไงกูก็เขี ยนแบบนั้น” ไม่มีคนชอบ
ก็ไม่เป็นไร แต่ พอมาเขียนหนังสือขาย มันเหมือนต่อย
มวยอาชี พละทีนี้ มี ที มงาน มีบก. มี พิสู จน์อักษร
มี การตลาด เริ่มมี คนมาบอกเราแล้วว่า เขียนแบบนี้
ไม่ได้ เขียนแบบนั้ นได้ ตรงนี้เขียนสั้นไป ตรงนี้ยาวไป
ต้ องแก้ ตรงนี้ มั นเริ่มเกี่ ยวกั บการค้าที่ มี คนอื่น
มาลงทุ นให้ เพราะงั้ นไม่มี คนชอบไม่เป็นไรไม่ได้แล้ว
เพราะเขาขาดทุน”
เมื่ อพิ ชิ ตยอดเขาได้แล้ ว นักเดินทางอาจเริ่ม
มี ความสุขกับการหาเขาลูกใหม่ๆ เพื่อพิชิ ต แต่คงจะ
เป็ นการดีไม่น้อยถ้านักเดินทางคนนั้นจะเก็บความรู้สึก
ดีๆ ในครั้งแรกที่เริ่มออกเดินทางเอาไว้ เพราะในวันหนึ่ ง
ที่ เขาพิชิ ตยอดเขาที่ สูงที่ สุดได้ ความทรงจำ �และ
ความสนุ กในครั้ งแรกเริ่ มเดินทางอาจเป็ นรางวั ล
ที่ มีค่าที่สุดในการเดิ นทางก็เป็นได้
การเขียนบล็อก
กับการเขียน
หนังสือจริง
มันเหมือนกับ
เราต่อยมวย
สากลสมัครเล่ น
กับต่ อยมวย
อาชีพ