Read me 29 - page 49

ราวกับเขื่ อนกั้นความรู้สึกพั งทลายหลังจากโดนมวลน�้ำเมา
เข้ากระแทก เรื่องราวมากมายไหลระบายออกจากปากของเธอ ทั้ง
เรื่องความอัดอั้ นตันใจในการเป็นภรรยาเก็ บที่ต้องอยู่อย่ างหลบๆ
ซ่อนๆ ถูกเสี่ ยด่าทอแบบเสียๆ หายๆ ยังไม่นั บเรื่องการถูกทารุณ
กรรมทางร่างกายจนล่าสุ ดเธอทนไม่ไหวกับการที่เสี่ ยเอาเด็กคน
ใหม่เข้ามาในบ้ านและแอบมีสัมพั นธ์กันตอนเธอก�ำลังหลับ เธอคง
ไม่มีวันรู้ ถ้าบังเอิ ญเธอไม่เกิดเอะใจและจับไม่ได้คาหนั งคาเขา คืน
นั้นเอง เธอจึงตัดสินใจหนีออกมาโดยไม่รู้จุดหมาย และตอนนี้เธอ
เองยังคงต้องหาเงินเพื่อใช้ เลี้ยงดูมารดาและศึกษาต่อ เธอไม่อยาก
กลับไปขายบริการอย่างเก่า ให้ผมเดาจากความสุขสบายกับรายรับที่
เธอเคยมีมาตลอด ผมเชื่อว่าท้ายที่สุดแล้วเธอเองก็คงไม่พ้นจะกลับ
ไปใช้ชีวิตในวงจรเดิ มๆ
“ความจนมันโครตแย่ เลยเนาะพี่...” เธอกล่าวด้วยน�้ ำเสียง
เศร้าก่อนยกแก้วขึ้นกระดกอึกใหญ่ ค�ำพูดนี้ท�ำเอาผมสะอึก เพราะ
จะว่าไปแล้ว อาชีพที่ ผมท�ำอยู่ เงินเดือนแต่ละเดือนยังไม่ได้เสี้ยวที่
เธอหาได้ในแต่ละคืนด้วยซ�้ำ ไม่ รู้เมื่อไรที่น�้ำตาไหลออกมาอาบสอง
แก้มของเธอ เสียงร้องไห้โฮดังออกมาจนเริ่มกลบเสียงดนตรี ผมไม่รู้
จะท�ำอย่างไรนอกจากคว้าเธอมากอดโดยที่ เธอเองก็ยอมแต่โดยดี
ชัยเห็นท่าทีของผมและรณพิศจึงลุกเดินออกไปนอกร้าน ปล่อยให้
ผมและเธอได้อยู่กันตามล�ำพัง
เรานั่งกอดกันอยู่ครู ่ ใหญ่อย่างไม่เกรงใจแขกคนอื่น เมื่อเสียง
เพลงบรรเลงท่อนสุดท้ายจบลง เธอคลายอ้อมกอดแล้ วหันมามอง
หน้าผม คราบน�้ ำตาท�ำเอาเครื่ องแต่งหน้าไหลตามลงมาเป็นทาง
ผมสบตากับเธอในระยะประชิด เราทั้งสองประสานตากั นพักใหญ่
พิษสุราในร่ างคล้ายกับท� ำให้เรามีปฏิกิริยาสื่อถึ งกัน ผมโน้มตัวลง
ไป เธอหลับตาลง...
เสียงท�ำนองโทรศัพท์ ไม่คุ้นหู ลอยขึ้นมา
เธอสะดุ้งก่อนดึงตัวกลับ ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าใบเล็ก
เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมาดู สีหน้าซีดเซี ยวของเธอแสดงออกอย่างเห็น
ได้ชัด เธอลังเลใจครู่ หนึ่งก่อนตัดสินใจกดรับ ปล่อยให้ผมนั่งอย่าง
เดียวดายราวกั บไม่มีตัวตน
“หา! เฮี ยอยู่แถวนี้!? เฮียจะมารั บหนูหรอ จริงรึเปล่ าเฮีย
หนูเหงา พาหนูกลับบ้านของเราที ฮือออ ” ผมได้ยินเสียงตะโกน
ของเธออย่างชัดเจน ว่ากันว่าคนเมามักไม่พู ดโกหก ผมเชื่อว่าจริงๆ
แล้ว ลึกๆ เธอเองก็ยังรักเสี่ยคนนั้นอยู่ เธอคงลืมไปว่ามือถือรุ่นใหม่
ที่เฮียซื้อให้ ในวันแรกที่ทั้งคู่คบกันมันมีระบบติดตาม ต่อให้เธอจะ
หนีไปไกลแค่ ไหน อย่างไรเสียก็ จะถูกเสี่ยตามจนเจอ เธอหันมา
กล่าวขอบคุ ณผมที่ อยู่เป็ นเพื่อนเธอในคืนนี้ แล้วก็เป็ นความจริง
เธอยอมรับกับผมว่าเธอเองก็ยังรักเสี่ยและเงินของเขาอยู่ เมื่อครู่
เสี่ยโทรมาขอโทษและสัญญาว่าจะไม่ ท�ำแบบนี้อีก เธอเชื่อใจและ
พร้อมให้อภัย
ผมยังคงงงกั บเรื่องที่เกิดขึ้นจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่ นาน
เบนซ์เปิดประทุนสีด�ำรุ่นใหม่แล่นมาจอดหน้าร้ าน ความงามของ
มันท�ำให้ลูกค้าทั้งหญิงและชาย หันไปมองเป็นตาเดียว ผมเห็นคน
ขับอยู่ลิบๆ เขาเป็นหนุ ่มลูกครึ่ งฝรั่งที่ยังไม่แก่มาก มองจากไกลๆ
จัดว่าหน้าตาดีพอสมควร รณพิ ศควักแบงก์เทาในกระเป๋าสตางค์
ของเธอออกมาวางบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้ นยืน สี หน้าเปลี่ ยนเป็นยิ้ม
ระรื่ นราวปลากระดี่ได้น�้ำ เธอเดินไปขึ้นรถคั นนั้นโดยมีสายตานั บ
สิบจับจ้อง รวมถึงชัยที่นั่งอยู่ หน้าร้านด้วย เสี ยงเครื่องยนต์หลาย
แรงม้าผ่าอากาศเข้ าโสตประสาทของคนบริเวณนั้น เบนซ์คันนั้นลับ
สายตาไปพร้ อมกับนางฟ้าในร้ านเหล้า แต่ ว่าค�ำพูดบางค�ำยังคงลอย
วนเวี ยนอยู่ในหัว “ความจนมันโคตรแย่...”
ผมเน้นย�้ำค�ำนี้ กับตัวเองก่อนเดิ นออกจากร้านไปโดยปล่อย
ให้แบงก์สีเทาบนโต๊ะได้ ท�ำหน้าที่ ของมัน
.
.
.
.
.
นอกร้าน ชัยดั บบุหรี่ ในมือแล้ วแหงนหน้ าขึ้นมามองผม
ไม่ต้องเล่าอะไรให้มากความ ผมคิ ดว่ามั นก็น่าจะพอเดาเหตุการณ์
ได้จากสิ่งที่เห็น
“สุดท้ายก็แพ้คนรวย” ชัยพูดขึ้นพร้อมเอามือข้างที่ไม่มีนิ้ว
ก้อยมาตบไหล่ ผมเบาๆ
“ไม่ต้องมาพู ดเลย น้องนกของเอ็งก็ไม่ต่างกันหรอก ป่านนี้
ฮอนด้ าซิตี้จะพาน้ องนกไปไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้” ผมตอกความหวั ง
ดีของมันกลับไปแบบติดตลก สีหน้าของมันจ๋อยลงอย่างเห็นได้ชัด
“ชัย มันมีวิธีอะไรที่ท�ำให้เรารวยเร็วๆ บ้างมั้ยวะ” ผมถาม
มันอีกค�ำถาม
“ปล้นธนาคารไหมละ แหม่ ถ้ารู้คงไม่มาหลงเป็นยามแบบนี้
หรอก” มันตอบผมกลับมาก่อนเราจะระเบิดเสียงฮาออกมาด้วยกัน
ในคืนที่ พระจันทร์แปล่งแสงแข่งกันกับดวงดาว ช่วงเวลาที่ ได้อยู่กับ
ไอ้ชัย หลายครั้งท� ำให้ผมลืมเรื่องร้ายๆ ในชีวิตไปได้เสมอ
เราทั้งสองในสภาพกึ่ งเมากึ่งหลับขับรถมอเตอร์ไซค์อายุไม่
ต�่ำกว่ าห้าปีของไอ้ชัยออกไปโดยมีผมเป็นคนซ้ อน บนถนนใหญ่
สายหลั ก ในเวลานี้เริ่มมีรถบรรทุกขนาดใหญ่ขนของในตอนกลาง
คืนกันบ้างแล้ว ด้วยความโมโหหรือต้องการแข่งขันกับรถใหญ่หรือ
อย่างไรไม่ทราบ ชัยบิดรถของมันสุดแรงด้วยความเซ็งไม่แพ้กันกับ
ตัวผม ลมสบายถู กตีเข้าหน้าอย่างต่ อเนื่องจนผมรู้สึกวูบไหวไปพั ก
หนึ่ ง ผมหลับตาลงเคลิบเคลิ้มกับบรรยากาศสบาย โดยไม่รู้เมื่อไร
ที่ผมเผลอหลับลงไป
และหลังจากนั้นผมกับไอ้ชัยก็ไม่ เคยได้ตื่นขึ้ นมาสัมผัสกับ
ความจนอีกเลย
กรอบหนังสือพิมพ์ฉบั บวันถัดมามีรายงานอุบัติเหตุผมกั บ
ไอ้ชัยเขียนไว้สั้นๆ ในรายการเล่ าข่าวทางทีวี พิธีกรพูดถึ งข่าวการ
เสียชีวิตของพวกผมไม่ถึงสองนาที ก่อนที่จะเปลี่ยนไปเล่าข่าวไฮโซ
สาวประกาศแต่ งงานกับดาราหนุ่มรูปงาม
“ความจนมันโคตรแย่จริงๆ” ทุกวั นนี้ ผมยังคิดเช่นนี้เสมอ
จนกว่ าจะถึงวันที่ผมไปเกิ ดใหม่นั่นแหละ
49