Read me 29 - page 39

ฉากที่ 10.2
ฉากที่ 10.3
ดูเพราะสอนคน
ดูเพราะเป็นสี สันของชีวิต
โลกใบนี้คงขาดสิ่งที่เรียกว่า ละคร ไปไม่ ได้ เพราะอย่างไรก็ตาม
คนเรามักจะแสวงหาหนทางที่ จะอยากรู้เรื่องราวของคนอื่นอยู่เสมอ
ซึ่งเป็นสิ่งที่ติดอยู่ ในตัวของมนุษย์ทุกคน ไม่เว้นแม้แต่เพศชายที่มักจะ
ชอบบอกว่า ไม่ดูละคร แต่แท้ที่จริงแล้ว ก็ยังมีผู้ชายบางส่วนที่ติดตาม
ดูละครอยู่ หรื ออยากรู้เรื่องราวของคนอื่นไม่แพ้ผู้หญิง ยกตัวอย่าง การ
ดูกีฬาของผู้ชาย ตัวผู้ชายเองก็ยังอยากรู้ ว่า ไทเกอร์ วู ดส์ตอนนี้ตกชั้น
ไปแล้วหรือยัง เขาท�ำอะไรอยู่ ธงชัย ใจดีตอนนี้เป็นอย่างไร แทมมารีน
ธนสุกาญจน์ อายุ 37 ปีแล้ว ยังจะเล่นเทนนิสต่อไปหรือไม่
ตราบใดที่ คนเรายังเป็ นสัตว์สังคมอยู่ อย่างไรก็ต้องอยากรู้
เรื่องของคนอื่นอยู่ดี ถึงแม้จะมีบางส่วนบอกว่า ไม่ดูละคร แต่อย่างไร
เสีย ก็ยังมีอี กส่วนหนึ่งที่ดูละครอยู่ ดังนั้นความบั นเทิงประเภทนี้จะ
ไม่หายไปจากโลก เพียงแต่ว่าอาจจะเปลี่ยนรูปแบบหรือวิธีการเสพ เช่น
แต่ก่อนดูทางโทรทัศน์ ตอนนี้อาจจะดูทางสมาร์ทโฟน หรือแต่ก่อนดู
แบบสดๆ แต่เดี๋ ยวนี้อาจจะดูรีรันตามช่ องทางต่างๆ เป็นต้น
หลายคนอาจตั้งข้อสงสัยว่า ท�ำไมคนเราต้องดูละคร ค�ำถามที่ได้มา
ควรตัดค�ำว่า ต้อง ออกไป เพราะคนเราไม่ดูละคร เราก็อยู่กันได้ แต่ท้าย
ที่สุดแล้ว คนเราจะอยู่ ในโลกยุคไหน แบบไหน และสมัยไหน ซึ่งถ้าให้
ว่ากันตามจริง ค�ำว่า ต้องของมนุษย์มีเพียงแค่ 4 อย่างเท่านั้น อันได้แก่
อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่ อาศัย และยารักษาโรค นั่นคือปัจจัย 4 ที่ต้อง
ของมนุษย์ ส�ำหรับความบันเทิ ง (Entertainment) อย่างละครแล้ว มัน
ไม่ต้องก็ได้ แต่ถ้าขาดสิ่งที่เรียกว่า ละคร ไปจริงๆ จะท�ำให้ชีวิตของคน
เราขาดสีสันและความสุขไปเลยหรือเปล่า นั่นขึ้นอยู่กับมุมมองแต่ละคน
สมมติง่ายๆ นึกถึงคนที่อยู่ในคุก ที่เขาไม่ ให้ดูโทรทัศน์เลย
เขาก็ยังต้องกระเสือกกระสนหาความบันเทิง โดยการอ่านหนังสือแทน
ดังนั้นแล้ว มนุษย์ไม่ต้องเสพสิ่งที่เรียกว่า ละคร ก็ได้ เพราะสิ ่งที่มนุษย์
ต้องมีเพียงแค่ 4 อย่างเท่านั้น แต่มันจะท�ำให้ชีวิตของคนเราแห้งแล้ง
เกินไปหรือเปล่า ขึ้นอยู่กับตัวคุณว่า ชีวิตของคุณรับกับความแห้งแล้ง
นั้นได้หรือไม่
ทุกอย่างในโลกใบนี้เหมือนเหรียญ 2 ด้าน มี ทั้งข้อดีและข้อเสีย
ไม่เว้นแม้แต่ภาพทางจอแก้ วที่ทุกคนมองว่า เป็นเรื่องประโลมโลก
ส่งเสริมให้คนใช้แต่ความรุนแรง ไร้สาระ มีแต่การตบตีแย่งชิง ด่าทอ
กันไปมา ส่งเสียงกรี๊ดกร๊ าดโวยวาย แย่งผู้ชาย ถ้ าคุณมองด้านนั้ น
เพี ยงด้านเดียว คุ ณก็จะเจอแต่ ข้อเสียเต็มไปหมด แต่ในความเป็ น
จริงแล้ว ละครก็มีอี กมุมหนึ่งที่ใช้ส�ำหรับสอนคนได้ ซึ่งนั่ นถือเป็ น
ข้ อดีและเหรียญอี กด้านหนึ่งของละครที่เราดูกัน
บางคนใช้ละครในการสอนลูกหลานของตั วเองในขณะที่นั่ง
ดูไปด้วยกัน เช่ น บางคนใช้ละครเป็นสื่อเพื่ออธิบายถึงความดีและ
ความชั่ วของตัวละครว่า จุดเริ่มต้นของเรื่ องคือการโกหก อาจเป็น
เพี ยงแค่จุดเล็ กๆ จุดเดียวเท่านั้ น แต่ท้ายที่สุดแล้ว กลับบานปลาย
ไปเรื่ อยๆ จนเกิดเรื่องราวใหญ่ โตขึ้นมา อันเนื่ องมาจากการโกหก
เพี ยงครั้งเดียว ชีวิตตัวละครอาจจะไปเจอเหตุการณ์ที่แย่ จนท�ำให้
ชีวิตพังไปเลยก็ ได้ ฉะนั้นแล้วละครจึงเป็นเรื่องของบทเรียนและการ
สอนคน อีกทั้งการดูละครก็คือการรับรู้สิ่งผิด แล้วแก้ไขสิ่งที่ผิดนั้น
ให้ถูกต้อง เพื่อสร้างสมดุลให้กับชี วิตของตั วเองจากสิ่งที่ ได้รับชมไป
นอกจากละครจะสอนเราแล้ว บางทีละครก็ถือเป็นบทเรียน
ชีวิตที่เราไม่ต้องไปประสบหรือพบเจอด้ วยตัวเอง เช่น ตัวละครหลั ก
หรือตัวละครเด่นของเรื่ อง สุดท้ายแล้ว บั้ นปลายชีวิตของเขาก็ต้อง
ไปจบลงที่ คุก เราก็กลับมามองว่า แล้วเราอยากติดคุกเหมือนกับ
เขาหรื อเปล่า เราก็ไม่ได้อยากเข้าไปในสถานที่แบบนั้น ชี วิตนี้เราไม่
เคยเจอคุ ก แต่ละครน�ำเสนอออกมาให้เราดูได้ โดยที่ เราไม่ต้องไป
ทดลองหรือเสี่ยงชีวิตด้วยตัวเอง แต่โดยสรุปแล้ว อย่าท� ำให้ตัวเอง
ไปสู่ สถานที่หรือจุ ดๆ นั้นน่าจะเป็นการดีกับชีวิตมากที่สุด
อย่างไรก็ตาม คุณ คฑาหัสต์ บุ ษปะเกศ นักเขียนบท
โทรทัศน์ชื่อดัง มีความคิดที่แตกต่างออกไปอย่างหนึ่งว่า ถ้าเรามอง
กันเฉพาะประเด็น “ความดี” ละครที่ประกาศว่าสร้างสรรค์สังคม
บางเรื่ องท�ำร้ายจิตใจของคนชมมากกว่ าละครน�้ำเน่าซะอี ก เพราะ
พระเอกหรือนางเอกที่ท�ำความดีมาทั้งชีวิต พอจะมีความสุ ขสมหวัง
บางครั้งต้องตายตอนท้ายเรื่อง
“ถ้าคิ ดแบบไม่ต้ องใช้สมองมาก เราอาจตีประเด็นได้ ว่า
แบบนี้ คนดู จะมุ่ งมั่นในการท� ำความดีไปท�ำไม? ในเมื่ อสุดท้ าย
ท�ำดีแล้วต้ องตาย”
ท้ายที่สุด เหรี ยญยังมี สองด้ าน ละครน�้ำเน่าก็ มี มุมมอง
สองด้านเช่นกัน ขึ้นอยู่กับใครจะมองด้านไหนมากกว่า เราหวั งว่า
หากมี การน�ำเสนอและเพื่อการตีความอย่างแยบยล ละครโทรทัศน์
ไทยที่ ใครหลายคนประณามว่า “น�้ำเน่ า” นี่ แหละ จะสามารถ
สร้ างสรรค์และจรรโลงสังคมไทยให้พั ฒนาดียิ่งขึ้น
39