นิตยสาร บ้านจัดสรรค์ - page 9

9
มกางสมุดบันทึกซอมซ่อออก
มื อสั่นเทาเหมือนคนติดยา
พลิ กหน้ากระดาษไปมา หั วที่ปวดหนึบ
เมื่ อครู่ ทุเลาลงแล้ ว แต่ใจกลับร้อนรุ่ ม
มากขึ้นกว่า
ผมหยุดมือที่หน้ ากระดาษว่างๆ หน้า
หนึ่ ง พลางควานเปะปะไปทั่วเสื้ อโค้ต
ตัวยาว ก่อนควักปากกาจากกระเป๋าด้าน
ในมาเขียนเป็นข้อความง่ายๆ ว่า สวั สดี
ผมเทียบมันกับลายมือในสมุดบั นทึก
ก่อนหน้านี้ตามคำ �แนะนำ�ในหน้าที่ หนึ่ง
ข้ อที่สองเขี ยนเอาไว้ว่าสมุดบันทึ กเล่มนี้
เป็ นของผม และให้เขียนข้ อความอะไร
ก็ ได้ เพื่ อเป็ นการพิ สูจน์ เนื้อหาในนั้ น
มันเตือนความจำ�แม้กระทั่งชื่อ-นามสกุล
ที่ผมรู้ อยู่แล้ว พร้อมกำ�ชั บว่าหากวันใด
วันหนึ่ งที่ผมตื่นขึ้นมาและจำ �ชื่อตัวเอง
ไม่ ได้ ก็ ให้ เผาสมุ ดบั นทึ กเล่ มนี้ ซะ
หรือจะเอาไปถ่วงนํ้าก็ ไม่เป็นปัญหา
‘ทำ �ไมต้ องทิ้ งวะ’ ผมถามตัวเอง
แต่ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา นึ กสงสัยว่า
ทำ�ไมตัวผมอีกคนถึงโง่ขนาดสั่งให้ทำ�ลาย
มั นได้ สมองเสื่ อมถอยแค่ไหนก็ไม่ น่ า
เสี ยสติขนาดนั้น
ผมเงยหน้าขึ้นเมื่ อรู้สึกถึ งหยดนํ้าเย็น
ชื้ น ฝนเริ่ มลงเม็ ดแล้ว ผมรี บซุกสมุ ด
บันทึกกลับเข้ าอกเสื้อ ในขณะที่กำ�ลั งเร่ง
ยัดมันกลับเข้าที่ กระดาษแผ่นหนึ่งก็ร่วง
ออกมาจากเล่ม
อย่าเสื อกตามหาดาว ลายมือบู ดๆ
เบี้ยวๆ ตัวโตเต็มแผ่ น จารึกไว้ว่าอย่างนั้น
‘แล้วเสือกเขียนไว้แค่นี้ มันหมายความ
ว่ายังไงวะ’ ผมสบถตอบข้ อความนั้นทันที
ที่ อ่านจบ พลางวิ่ งหากั นสาดคุ้ มหัว
เมื่อฝนตกหนักขึ้น
หลังจากหาที่หาทางได้ แล้ว ผมจึงกาง
สมุ ดบั นทึ กออกอ่านอี กครั้งด้วยความ
อยากรู้ ลั กษณะทั่ วไปของมันไม่ ต่าง
จากสมุ ดบันทึกชีวิ ตประจำ�วั นอื่ นๆ...
มี ข้อความ มีรู ปภาพ กระทั่งรูปสเก็ ตช์
ของสถานที่ต่างๆ แต่สิ่งที่ดึงความสนใจ
ของผมคือแผนที่
แผนที่ที่ มีสัญลักษณ์ รูปดาวกระจุ ก
อยู่ตรงกลาง
ผมไม่เข้าใจ
ยินดีต้อนรับกลับบ้าน
ผมสงสัยว่าเมื่ อคนเราตื่ นจากฝัน…
จะรู้สึกทรมานเหมือนที่ผมเป็นอยู่หรื อไม่
ผมสับสนมึนงงอยู่ชั่วครู่ ภาพตรงหน้า
พร่ าเลื อนเหมื อนมองผ่านฝ้ าหมอก
เสียงจอแจดั งหนืดเนือยคล้ ายม้วนเทป
ยืดยาน ผมรู้สึกราวกับว่ากำ �ลังลอยเคว้ง
อยู่ ในอวกาศ ติดอยู่ ระหว่ างรอยต่ อ
ของความจริงกั บความฝัน แต่กลิ่นของ
เลือน
เรื่ อง : ปรางแก้ว ศรี แก้ว