นิตยสาร คนสวน - page 7

...มนุษย์จำ�กัดสิทธิ์ที่พึงมี ของบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้องนั ก หากจะต้องยกตัวอย่ าง ฉันขอเริ่มตั้งแต่การจัดประเภทว่าสิ่งไหน
มีชีวิต สิ่งไหนไม่มีชีวิต ฉั นสงสัยในหลักเกณฑ์ที่ใช้แบ่งแยก ‘คุณ’ กับ ‘เขา’ ออกจากกันเหลือเกิน
สืบพันธุ์ ได้?
หลักเกณฑ์เพียงเท่านี้หรือ เพียงความต้องการของคุณที่จะคงอยู่ตลอดไป เขาจึงกลายเป็นเพี ยงสิ่งประดับบนโลกใบนี้ และไม่ ได้รับ
ความเห็นใจใดๆ จากคุณ หรือใครอีกเลย
ฉันขอพูดถึงเขา ซึ่งอยู่กับฉันมานานพอๆ กับพวกคุณหลายคน เขามีชื่อว่า กระดาษ
ฉั นคงตายอยู่ในห้องเรียน หากไม่ มี เขาคอยรองรับรูปวาดห่ วยๆ ที่ฉันขีดเขี ยนเพื่อคลายเบื่ อ ฉันคงบ้าตายอยู่ ในห้ องสอบ
หากฉันไม่ มีเขาคอยช่วยแบกรับตั วเลขมากมาย และฉันคงทุ กข์ตายอยู่ในโลกใบนี้ หากฉั นไม่มี เขาคอยรับฟั งเรื่องราวเลวร้ ายในชีวิต
ที่เกิดจากคุณบางคนรอบตัวฉัน เขาคือผู้มีพระคุณของฉัน
และฉั นเชื่อว่า ‘เรา’ คงเหมือนกัน ต่างได้เขาช่วยเหลือมาโดยตลอด
แต่ สิ่งที่ ฉันเห็ นคือ คุณหลายคนเหลือเกินที่ ปฏิบัติต่ อเขาอย่างโหดร้าย หลายครั้งที่ คุณยังไม่ทันจะมีปฏิสัมพั นธ์กับเขา แต่ คุณ
กลับขยำ�เขาทิ้ง และปาใส่ ถังขยะอย่างไม่ไยดี หลายครั้งที่ คุณเพียงไม่พอใจข้อความที่คุณเป็นคนเขียนขึ้นมาเอง แต่กลับฉี กร่างของเขา
ออกจากกั น หลายครั้งที่ คุณเกลียดชั งกันเอง แต่ กลับเผาร่างเขาที่ ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้ วยเลยจนกลายเป็นจุ ณ ฉันเสี ยใจต่อเพื่อน
ที่ไม่ อาจเลือกทางตายที่เหมาะสมต่อความดีของเขาได้
ฉั นเชื่อว่าทุกสิ่งล้วนมี ความตายเป็นของตัวเอง แต่ไม่ใช่ทุกสิ่งที่ สามารถเลื อกความตายด้วยตัวเองได้ และสำ�หรับสิ่งเหล่านั้น
จะดีกว่าไหม ถ้ าเราทำ�ให้พวกเขาตายอย่างมีคุณค่ าที่สุด
ฉันเพี ยงอยากให้เพื่อนผู้แสนดีของฉันไม่ตายอย่างไร้ ค่า คงไม่ผิดใช่ไหม
ความตายของกระดาษ...
หมายเหตุ : ได้รับแรงบันดาลใจจาก โฆษณาเชิญชวนให้ร่วมบริจาคกระดาษ A4 ใช้ แล้วที่ยัง ‘ไม่พั บ’ และ ‘ไม่ยับ’ ให้ แก่เพื่อนที่มอง
ไม่ เห็น เพื่อใช้เป็นกระดาษหน้ าที่ 3 ของพวกเขาต่อไป (ขนาด 80 แกรมขึ้นไป)
ขอบคุณ ‘นะ’ ที่ยอมให้ฉันเอาแต่ใจ ฉันจึ งได้ใช้หน้ากระดาษหน้านี้อย่างที่ใจหวั ง
สหคุณ อุดมแสวงโชค
บรรณาธิการ
EDITOR’S TALK
03
TK Y W 2013.indd 7 8/7/13 11:08 PM