นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 78

77
ครั้งที่ฝนตกพร� ำๆ อาจหมายถึงห้วงเวลาแห่งความโรแมนติกของใครหลายคน
และฝนในเวลานี้ของฉันมันคือความกลัวที่มาจากเหตุผลมากมาย ฉันเลิกเล่นน�้ำ
ฝนมาหลายปีแล้วล่ะ แม้ว่าฉันจะอยากกลับไปเล่ นน�้ำฝนเหมือนตอนเด็กก็ตาม
หลายครั้งที่ นางสาวกิ่งก้านรู้ สึ กท้อกับชีวิตการงานอันไม่เป็ นที่รัก ซึ่งเธอ
เลือกมั นเองกับมื อ ถ้าเธอเป็นเด็ กในตอนนั้ นเธอคงจะเล่นน�้ ำฝนไม่ต้องกลัว
แม่บ่ น ไม่ต้องกลัวใครมอง ไม่ กลัวเจ็ บป่วย แม้ ใจอยากจะเล่นน�้ำฝนระบาย
ความทุกข์ ออกไปมากก็ตาม แต่ความกลัวที่เรียงร้อยเป็นภาพสายตาใครต่ อใคร
ภาพอาการป่วยหรืออะไรนานาที่เธอให้เหตุผลไว้มารุมล้ อมเธอไม่ให้เดินออกไป
แตะเม็ดฝนสักหยดเสียด้วยซ�้ ำ...หรือนางสาวกิ่งก้านโตแล้ว ไม่ควรเล่นน�้ำฝน
ด้วยเหตุผลทางแพทย์ และทางสังคม นางสาวกิ่ งก้านนอนกระสับกระส่ายคิด
วกไปวนมา เพราะวันนี้เธอโดนไล่ออกจากงานจึงนอนข่มตาไม่ลง จะด้วยสาเหตุ
อะไรไม่ส�ำคั ญ รู้ เพียงว่าเธอเต็มใจและยินดีอย่ างยิ่งกับการถูกไล่ออกในวันนี้
แม้ว่าพรุ่งนี้จะมีสถานะเป็ นผู้ว่างงานก็ตาม
นางสาวกิ่งก้านตัดพ้ อชีวิตแบบนี้เสมอยามที่ ฝนตก ยิ่งค�่ ำไหนฝนตกหนัก
เธออยากจะลุกไปเล่นน�้ำฝนแล้วลืมความทุกข์ในใจเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่เธอกลับ
เลือกนั่งมองฝนที่ตกลงมาด้วยความรู้สึ กยินดี และรู้ว่าหัวใจพองโตมากขึ้นยาม
แบมือสองข้างยื่นออกไปรั บน�้ำฝนเพียงไม่กี่นาที ทั้งที่ใจอยากท� ำมากกว่านั้น
ไม่รู้ว่ากี่โมงไปแล้ว...นางสาวกิ่ งก้านยังคงข่มตาหลับไม่ลงเสียที เธอจึงเคลื่อน
ลิ้นชักออกมาเพื่ อเปิดกล่องไม้สีเหลืองที่พ่อท�ำให้เป็ นชิ้นงานส่งอาจารย์วิชางาน
ประดิษฐ์สมัยมัธยมศึกษาปีที่ 4 ในนั้นเต็มไปด้วยจดหมายจากเพื่อนรัก เต็ มไป
ด้วยของขวัญวันปัจฉิมนิเทศ เต็มไปด้วย ส.ค.ส. วันปีใหม่ และภาพถ่ ายหน้าตา
หลายอารมณ์ของคนรักคนสนิทของเธอ ในนั้ นมีแผ่นกระดาษเรี ยงความเรื่อง
‘สิ่งที่ฉั นรัก’
ฉันชื่อเด็กหญิงกิ่งก้าน สุ ขเสมอ ฉันเป็นลูกสาวคนเดี ยวของครอบครัวสุขเสมอ
ฉันมีพ่อและแม่เป็นสมาชิกในบ้าน ส�ำหรับสิ่งที่ฉันรัก ฉันรักพ่อ ฉันรักแม่ แต่พ่ อ