Read me 10 - page 35

| January-February 2012 35
ตบสนั ่นสู่ฝั น
“อยากติดทีมชาติ เพราะนี่เป็นเป้าหมายของนักวอลเลย์
ทุ กคน จะได้มีรายได้ เยอะๆ เลี้ยงตัวเราเองและพ่ อแม่ได้
ในเมื่ อเลือกจะเดิ นเส้ นทางนี้แล้ ว ก็อยากจะเดิ นให้มัน
สุดทาง” เพี ยวตอบอย่างมั่ นใจ เมื่อเราถามถึงเส้นทาง
ของเธอในอนาคต ซึ่งนุ ชเองก็ให้คำ�ตอบที่ไม่ต่างกัน
ส่วนเรื่องการจะนำ�พาตั วเองให้ไปสู่จุ ดหมายได้นั้ น
โ ค้ ชหน่ อง ได้ เ น้ นยํ้ าถึ งคำ � ว่ า ‘ หน้ าที่ ’ เ ป็ นหลั ก
“เกิ ดเป็นคนต้องรู้จั กหน้าที่ มี หน้าที่ เป็นนักกีฬาก็ต้องทำ �
หน้าที่ ตรงนั้ นให้เต็มที่ อยู่ข้างหน้ าต้องบล็อก ต้องตบ
แต่พออยู่ ข้างหลังก็ทำ�ไม่ได้แล้ว ต้องรับ ต้องลงไปเสิร์ ฟแทน
ถ้าเราเข้ าใจบริบทหน้ าที่ของเรา จะไม่มี ปัญหา อยู่ที่ไหน
ก็แล้วแต่ จะทำ�ให้คนรอบข้างมี ความสุข”
แต่ด้วยปัญหาหนึ่ งที่เกิดขึ้นกั บนั กกีฬาไทยมาทุกยุค
ทุ กสมัยอย่างเรื่องสรีระ ก็อาจกลายเป็นอุปสรรคดับฝันได้
โค้ ชหน่ องจึ ง เสนอทางออกในเ รื่ องนี้ ว่ า “ถ้ า เ รามี
นั กวอลเลย์บอลตัวเล็ก เราก็ ต้องมีวิธีการสำ�หรั บเล่นกับทีม
ตัวใหญ่ คนเป็นโค้ชต้องช่วยกันคิดว่ าจะทำ�อย่างไร สมมติว่า
นั กวอลเลย์ บอลที มชาติ ตั วสู งร้อยแปดสิ บ แต่ ไม่ มี
ความคล่องตั ว ตีหนักอย่างเดียว รับบอลได้ไม่ดี ก็ไม่ประสบ-
ความสำ �เร็จระดับโลกอย่างนี้หรอก ตัวเล็กจึ งมีความเร็ว
คล่ องแคล่ วว่อง ไ วกว่ า มี รู ปแบบเ ฉพาะของ เ รา ”
จากคำ �กล่ าวของเขา แสดงให้ เห็นว่าปั ญหาทุกอย่าง
มี ไว้ให้ แก้จริ งๆ ในเมื่ อมีความตั้ งใจเต็ มร้ อยแล้ว
อุ ปสรรคต่างๆ ก็ย่อมเป็นเรื่องรอง
เสียงตบลูกวอลเลย์บอลกระทบพื้นเพื่อทำ�แต้มสุดท้าย
ในแต่ ละแมตช์นั้ น ดังได้เพี ยงครั้งเดียว แต่เสี ยงนี้ก็อาจดัง
ได้อีกหลายครั้งในแมตช์ต่อๆ ไป เราจึงหวังให้เสียงนี้ดังสนั่น
ในวั นที่ ที มวอลเลย์ บอลที มชาติ ไทยได้ แต้ มสุดท้ าย
ก่อนจะเป็นแชมป์โลก
ตบด้วยแรงกายแรงใจ
เมื่อเอ่ยถึ งความเป็น ‘อาชีพ’ ขึ้นมา หลายๆ อย่ าง
ก็ดูเหมือนจะยากกว่าการเป็น ‘มือสมัครเล่น’ ซึ่งการเป็ น
นั กกีฬาอาชี พโดยที่ ยั งมี สถานะเป็นนั กเรียนนั กศึ กษา
อาจฟังดู ไม่ง่ายนั กสำ�หรั บคนทั่วไป แต่สำ�หรับเจ้าตัวกลับ
รู้ สึกว่ าเป็นเรื่ องปกติไปแล้ว “การเป็นนักวอลเลย์ไม่กระทบ
ชีวิตส่ วนตัวนะ เพราะทำ �เป็นกิ จวัตรประจำ�วั นไปแล้ว
ทำ�มาตั้งแต่ประถม มีทั้งสุขและทุกข์ มีหลายอารมณ์มาก
ช่วงไหนซ้ อมหนักๆ เราก็ ทุกข์ ช่ วงไหนแข่ งได้แชมป์
เราก็ดีใจ เคยคิดเหมือนกันว่าถ้าเราไม่เล่ นวอลเลย์เราจะทำ�
อะไรอยู่ตอนนี้” เพียวแสดงความเห็น ซึ่งเธอเป็นนักเรียน
โรงเรียนบดินทร์เดชา (สิงห์ สิงหเสนี ) ที่มีผลการเรียนดี
ทีเดี ยว ทั้งๆ ที่ต้องซ้ อมหนักตั้งแต่วั นจันทร์ถึงวันเสาร์
ทุกสัปดาห์
ทางด้ านนุชก็ต้ องอาศั ยการดู แลตัวเองค่ อนข้างสู ง
เพราะกำ�ลังเรียนอยู่ในระดั บอุดมศึ กษาที่มหาวิ ทยาลัย
รั ตนบัณฑิต บวกกับฐานะที่บ้านไม่ค่อยดีนัก เธอจึงต้องนำ�
เงินที่ ได้จากการแข่งขันเป็นค่าใช้ จ่ายส่วนตัว ความสำ�เร็จ
ในอนาคตต้ องแลกมาด้วยชี วิ ตวัยรุ่ นอั นสนุ กสนาน
“เมื่ อก่อนเคยคิดอยากไปเที่ ยวบ้ าง แต่เดี๋ ยวนี้ก็ไม่ แล้ ว
เรียนก็ เหนื่อย ซ้อมก็ เหนื่อย แล้วต้องไปเที่ยวอีกคงไม่ไหว
ถ้าดูแลตัวเองไม่ได้ เราก็ไม่รุ่ ง” เจ้าตัวกล่าวด้วยนํ้าเสียง
จริงจัง
สถานะความเป็ นโค้ ชของ โค้ ชหน่ อง เองก็ไม่ ใช่
การทำ�งานง่ายๆ เหมื อนบางอาชีพ เพราะต้องมีความเป็น
‘ครู ’ อยู่สูง ทั้งครูวิชาและครู ชีวิต ถึงขนาดในที มเขา
ต้องสั่งห้ามนักกีฬาทุกคนใช้โทรศัพท์มือถื ออย่างเด็ดขาด
เพราะจะทำ�ให้เสี ยสมาธิในการซ้อม
เรื่องของช่องว่างระหว่ างวัย ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่โค้ชหน่อง
ยึ ดเป็ นหลักในการทำ �ความเข้าใจในตั วนั กกีฬาทุ กคน
“ เ ด็ ก ส มั ย นี้ จ ะ คุ ย กั บคน ส มั ย ก่ อ น ไ ม่ ค่ อ ย รู้ เ รื่ อ ง
เราต้องเข้าใจธรรมชาติของเขา ซึ่ งถ้ าเป็นระดั บอนุบาล
จะเชื่อครูร้อยเปอร์เซ็นต์ พอประถมเหลือเก้าสิบห้า แต่ก็ยัง
กลัวครูอยู่ มามัธยมต้ นเหลือแปดสิบ เริ่มมีความเป็นตัวของ
ตัวเองมากขึ้น พอมัธยมปลายเหลือแค่หกสิ บ เราก็ต้องบอก
เขาว่า เมื่อถึงวัยหนึ่งคนเราสามารถทำ�อะไรก็ได้ แต่สำ�หรับ
วัยนี้ยั งทำ�ไม่ได้ เราต้องบอก แต่จะทำ�ไม่ทำ�มันเรื่องของเขา
หน้ าที่ของครูต้องเป็ นคนจุดเทียนนำ�ทาง” ความเข้มงวด
กวดขั นของเขา สามารถเห็นผลได้จากผลการแข่ งขันอัน
ยอดเยี่ยมของทีมนั่ นเอง
ไม่ ว่าจะอยู่ ในสถานะไหน โค้ชหรื อนักกี ฬา เรื่องของ
‘ความทุ่มเท’ ทั้งแรงกายแรงใจ ต้ องมาเป็นอันดับหนึ่ง
จึ งจะประสบความสำ�เร็จได้ ในสายอาชีพนี้ได้