Read me 5 - page 23

23
การที่ ได้ชื่ อว่าเป็นสัตวแพทย์ สัตว์ ป่าเพี ยงหนึ่งเดี ยวในประเทศไทย
ของ นายสัตวแพทย์ภัทรพล มณีอ่อน หรือ หมอล็อต ดูเหมือนจะไม่
สำคัญเท่ากับการได้รั กษาชีวิตสัตว์ ป่าโดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆ แม้
สิ่งที่ ตามมาจะเป็นความเสี่ยงในขณะออกปฏิบัติหน้ าที่ ซึ่ งหมายถึงความ
เป็นความตายของชีวิตก็ ตาม
จากเด็กเกเรที่ไม่ตั้งใจเรียน มีความฝั นที่อยากจะเป็ นโจรเพราะอยาก
ให้พ่อที่ เป็นตำรวจได้ เลื่อนขั้น ก่อนจะไปสอบเป็นนักเรียนนายร้อยแต่ ก็
ไม่ติ ด เกือบจะได้ดี กับการเป็นนักกีฬาบาสเกตบอล แต่โชคชะตาและสิ่งที่
เขาเลือกก็ได้สร้างให้เขาเป็นสัตวแพทย์สัตว์ป่าในท้ายที่ สุด
เส้นทางชีวิ ตที่ ค่อนข้ างจะ ‘ขั ดแย้ง’ ในตัวเองเมื่อเริ่ มต้น กลั บ
หล่อหลอมให้กลายเป็นความ ‘สมดุ ล’ ของผู้ให้ และต่อไปนี้ คือที่มาของ
เรื่องราวเหล่านั้น...
จากการที่เป็นเด็กเกเร อะไรที่ทำให้ คุณเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เราเกเรโดยมีเหตุมี ผล เพราะการที่เราอยู่ในกลุ่ มเพื่อนแล้วต้องการ
เป็นผู้นำก็ต้องทำอะไรเช่นนั้นเพื่อเป็นการยอมรับ พอวันนี้เราโตขึ้นเหตุผล
ต่างๆ ก็ มีมากขึ้น ว่าถ้ าเราจะเป็นเหมือนในอดี ตเหมือนแต่ก่อน มันก็ไม่
เหมาะไม่ควร จึ งมีเหตุ ผลว่าทำไมเราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทิศทาง
ที่ดี จุดผกผันที่ทำให้ เปลี่ยนแนวคิ ดคือตอนเรียนสัตวแพทย์ ช่วงปีแรกๆ
มีการเรียนผ่ าตัดสัตว์ สรีรวิ ทยา โครงสร้างชีวิต ในการเรี ยนรู้ของเรานั้น
สัตว์ต้ องเสียสละชีวิ ตเพื่อให้เราได้เรียนรู้ ก็ เหมือนกับอาจารย์ ใหญ่ในหมอ
รักษาคน การเสี ยสละชีวิ ตโดยมี เหตุเพื่อให้ เราได้ เรียนรู้ และนำไป
ช่วยเหลือเพื่อนๆ เขาได้ อีกหลายร้อยชีวิต จึ งเป็นการเสียสละที่ มีค่ามาก
ทำให้เราเปลี่ยนทั ศนคติของตนเองได้ เราจึงนำสิ่งเหล่านั้นมาเป็ นแรง
บันดาลใจในการทำงาน เราจะเป็นหมอที่ ดี จะใช้สิ่งต่างๆ ที่เขาเสียสละ
ให้กับเรา นำไปช่วยชีวิ ตที่เหลืออยู่ให้มากที่ สุด ดีที่ สุด และต้องเตือนสติ
ให้เราอย่าตาย อย่าเจ็บ อย่าป่วย เพราะสมั ยตอนที่เกเรคิดว่าเจ็บป่วยก็
ช่างมัน ให้ มันหายเอง ไม่ต้องกินยา ปล่ อยตัวไป แต่ ณ เวลานี้เราเริ่ม
รู้ตัวเองว่าเรามีผลต่อการอยู่รอดของอีกหลายชีวิ ต
คุณได้เรียนรู้หลักธรรมข้อไหนจากการทำอาชีพนี้
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ข้อนี้ชัดมาก และได้เรียนรู้ว่าสุดยอดของการให้
คือการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน เพราะสิ่งที่ให้กับสัตว์ป่า เราไม่ได้รับผล
ตอบแทนอะไรเลย ถ้ารักษาสั ตว์เลี้ยง เวลารักษาคนก็จะให้ ค่ารั กษามา
แต่กรณีรั กษาสัตว์ป่ า เจ้ าของสั ตว์ป่ าคือคนทั้งประเทศ เราไม่ รู้จะไป
เก็บเงินกับใคร เพราะฉะนั้นโดยฐานะและโดยหน้ าที่เราเป็นข้าราชการ
ภาษีของประชาชนคือสิ่งที่ จ้างเรามาอยู่แล้ว ทำให้ไม่คิ ดเรื่องอื่นแล้ว ไม่
ต้องคิดว่าค่ายาเท่าไร คิ ดแต่ว่ าสำหรับสั ตว์ที่กำลังจะตายเขาควรจะต้อง
ได้รับการดูแลอย่างดีที่สุด นั่นคือการให้โดยบริสุทธิ์ใจ และจะเป็นความ
ท้าทายมากในการรั กษา เพราะเราต้ องใช้ มันสมอง ใช้ ความคิ ด ใช้
ประสบการณ์ มาช่วยเหลือเขาให้ ได้ จึงเป็ นการให้ที่ ไม่หวังผลตอบแทน
และเป็ นการให้ที่ ทำให้เรามี ความสุขมาก ก่ อนรั กษาเขาอาจจะวิ่งไล่
กระทืบเพราะเราเข้ าไปยิงยาสลบ แต่ ตอนที่เรารักษาเสร็จ แววตาที่เขา
มองเราหรื อการส่งเสียงร้อง โดยที่เราอาจจะตีความหมายได้ไม่ชัดเจนนัก
นั่ นคือการตอบแทนอย่ างหนึ่งที่เรารู้สึกว่าเป็นสิ่งที่ เงินหาซื้อไม่ได้
คุณเคยป่วยเกือบตายมาสองครั้ง มันได้สอนอะไรคุณบ้ าง
เราดำรงชี วิตอยู่ในธรรมชาติ ธรรมชาติ เปรียบเหมือนอวัยวะส่ วนหนึ่ง
ของร่ างกายเรา เมื่ อไรที่ธรรมชาติเปลี่ยนแปลง ร่างกายเราก็ ได้รับผล
กระทบ เพราะฉะนั้ นถ้ ารักตัวเองก็ อย่าทำร้ ายธรรมชาติ การทำร้ าย
ธรรมชาติ ก็เท่ากั บเป็นการทำร้ายตั วเอง เพราะการที่ผมป่วยเกือบตาย คือ
ผมป่ วยด้ วยมาลาเรี ย ซึ่ งเชื้อโรคมาลาเรี ยก็ คื อธรรมชาติ ถ้ าเราไป
เปลี่ยนแปลงธรรมชาติ ผลกระทบก็ เกิดขึ้นกั บตัวเรา
การที่ คลุ กคลี กับสั ตว์ป่ าอยู่ ตลอดเวลา ทำให้ทั ศนคติของคุ ณ
เปลี่ยนแปลงไปอย่ างไรบ้าง
ตอนนี้เวลาเราอยู่ ในสังคม เราจะได้ ยินอยู่คำเดียวคือคำว่าโลกมนุษย์
แต่พอเราทำงานในป่า เราไปเห็นเพื่อนร่วมโลกอื่นๆ ทำให้เริ่มได้ยินคำอื่น
เพิ่ มมากขึ้น นั่นก็คือโลกของช้าง โลกของสัตว์ป่า ที่เราบอกว่าโลกมนุษย์
จึงไม่ใช่ของมนุ ษย์คนเดียว เป็นโลกของสิ่งมีชีวิตอื่ นด้วย เพราะฉะนั้นการ
ไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน ไม่เบียดเบียนกัน จึ งเป็นการให้เกียรติอย่างสูงกับ
เพื่ อนร่วมโลกอื่นๆ สังคมต้องตระหนักอยู่เสมอว่าถ้าสิ่ งมีชีวิตใดชี วิตหนึ่ง
บนโลกใบนี้ อยู่ไม่ได้ ไม่ช้าไม่ นาน สิ่งมี ชีวิตอื่ นๆ ก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน ผล
กระทบมันเป็นห่วงโซ่ ยกตัวอย่างถ้าไม่มีต้นไม้ มนุษย์ก็อยู่ไม่ได้ แต่ถ้ามอง
ในทางกลั บกัน ถ้าไม่มีมนุษย์ต้นไม้ อาจอยู่ได้ก็ได้ มนุษย์ จึงต้ องมองตัวเอง
ให้ดี หน่อย จุ ดเปลี่ยนแปลงต่างๆ จึงอยู่ที่มนุษย์นี่ เอง ถ้ามนุษย์ดำรงชีวิ ต
โดยมี เหตุมี ผล ทุกอย่ างก็อยู่ได้นาน ปั ญหาที่เกิดขึ้ นทุกวันนี้ ก็เกิดจาก
มนุษย์ ทั้งนั้ น สัตว์ป่าไม่ รู้เรื่องหรอก แต่ถามว่าได้รับผลกระทบไหม ก็ได้
รับ สุ ดท้ายผลกระทบก็ย้อนกลับมาที่ มนุษย์ อีก
คุณมองอนาคตในการรั กษาสัตว์ป่าอย่ างไร
ในการทำงานของเรา ตั วชี้วัดความสำเร็จในการทำงาน ไม่ได้อยู่ที่ ว่า
ปี หนึ่งหมอล็อตต้องรักษาสัตว์พันตัว คิ ดแบบนี้ได้ในกรณีสัตว์เลี้ยงเท่านั้น
แต่ ในการรักษาสั ตว์ป่ า จำนวนสัตว์ที่ รักษาไม่ได้เป็นตัวชี้วั ดคุณภาพหรื อ
ความสำเร็ จในการทำงาน ถ้าจำนวนสัตว์ที่ เรารักษาหรือเคสต่ างๆ ลดลง
เมื่อไร นั่นคือตัวชี้วัดความสำเร็จในการทำงานของเรา เราไม่ ได้เน้นรั กษา
ไปวั นๆ แต่เน้นเรื่ องการป้องกั น ถ้าจั ดการดี ปัญหาก็ไม่ เกิด เมื่อไรที่
สั ตว์ป่าบาดเจ็ บน้อยลง แสดงว่าสั งคมเริ่มตระหนักและเริ่มคิดถึ งเรื่องนี้
แล้ ว คุณภาพชีวิ ตสัตว์ ป่าก็ดี ขึ้น ในอนาคตเราจึงคาดหวังว่าการรั กษา
สัตว์ป่าที่ป่วยหรื อบาดเจ็บจะต้องลดลง
ความขัดแย้งอันสมดุลของการให้