Read me 11 - page 43

| March-April 2012 43
“หนอยแน่ะ เจ้ากระต่ายอวดเก่ ง มาถึงก่อนข้าซะอีกนะ”
มันสบถเบาๆ กับตัวเอง
ผู้ถูกท้ารออยู่ที่จุดนัดพบอย่างใจเย็น ราวกับว่ ามัน ‘อยู่’
ตรงนั้นมาเนิ่นนาน
“วันนี้แหละ ข้าจะเอาชนะเจ้ าอย่างขาวสะอาด เพื่อลบล้าง
มลทินให้แก่ชาวเต่าของข้า” เต่าหนุ่มเบ่ งกระดองคุยโวทันที
ที่มาถึ ง
บรรดาสัตว์น้อยใหญ่ต่างพากั นมาเป็นสักขีพยาน
“เตรียมตั ว ระวัง …ปู้ด!” กรรมการในร่างลิงพ่ นลม
ทั้ งหมดที่ มี ออกทางรู ทวารแทนสัญญาณการยิ งปื น
เจ้ าเต่ าไม่ รอช้ า มั นออกตั วสุดแรงเกิ ดโดยไม่แม้ แต่
จะหั นมองคู่แข่ง มันเร่ งฝีเท้าคลาน คลาน และคลานไป
อย่ างไม่รู้ เหนื่ อยเฉกเช่นเดี ยวกั บสี่ปี แห่งการฝึ กซ้อม
เพื่อรอลบล้างคำ�ครหาที่ ว่า สปีชี ส์ที่ครองตำ �นานการชนะ
ทั้งในโลกนิทานและการเล่ าขานนั้นเป็ นเพียงความบั งเอิญ
บั ง เอิ ญว่ าบรรพบุ รุ ษกระต่ ายตั วนั้ นดั นหลั บใหล
อยู่ใต้ต้นไม้
“ข้าจะเป็นเต่าตัวที่ นำ�ชัยชนะอย่างแท้ จริงมาสู่วงศ์ตระกู ล
ให้ชาวเราทุ กตัวได้ภาคภูมิ ใจ ฮ่าฮ่า” มันฉีกยิ้ มกว้างให้กับ
ภาพแห่งความสำ �เร็ จที่ จำ�ลองขึ้ นภายในหัวกลมยาว
ขณะสาวเท้าเข้ าหาเส้นชัยอย่างไม่ หยุดยั้ง แม้ จะยังไม่ พบ
ร่ องรอยของจุ ดสิ้ นสุด แต่ ก็คิ ดว่ามาไกลและทิ้ งห่ าง
เ จ้ากระต่ าย ไ ด้ พอสมควรแล้ ว มั นจึ งผ่ อนฝี เท้ าลง
และคลานมานั่งพั กใต้ต้นมะพร้าวเพื่ อเยาะเย้ยบรรพบุรุ ษ
หูยาวในตำ�นาน
“อีกเดี๋ยวก็คงจะถึง พั กสักหน่อยค่อยไปต่อก็แล้วกัน”
เจ้าเต่ าพูดกับตั วเองพลางคลายกระดองออก อย่างอ่ อนล้า
สายลมเย็นๆ ที่พัดผ่านมากระทบเนื้อใต้กระดองหอบเอาความ
เหนื่อยล้ าของมันออกไปที ละน้อย
เมื่อผ่อนคลาย มันจึงผล็อยหลับไป
“ตุ้ บ!” ลู กมะพร้าวหล่ นลงมาเฉียดกระดองของมั น
ไปนิดเดี ยว เจ้าเต่าบุญน้ อยที่เพิ่งนอนไปได้เพียง 20 นาที
ตกใจสะดุ้งลุ กขึ้ นวิ่งยิ่งกว่ ากระต่ ายตื่นตู ม มันออกฝีเท้า
จ้ำ�อ้าวราวกับเพิ่งถูกศั ตรูวิ่งแซงหน้า
ในที่สุดมันก็ถึงเส้นชัยที่รอคอย
“ท่าน…ท่ านดาวทะเล เจ้ากระต่ายมาถึงหรือยั ง แฮ่กๆ”
เต่าหนุ่ มถามไปหอบไป มันต้องการ แน่ใจว่าชัยชนะครั้ งนี้
เป็ นของตน
“ไม่เลย ยั งไม่ มีร่ องรอยของกระต่ ายผ่านมาสั กตั ว”
ดาวทะเลที่อาศัยอยู่ ตรงโขดหินใกล้เส้นชัย ตอบอย่างหนัก
แน่น
“วู้ว ข้าทำ�ได้แล้ว ข้าทำ�ได้ !!” เจ้าเต่าถอดกระดองออก
มาชู และวิ่งไปรอบๆ เพื่ อฉลองชัยชนะอันยิ่งใหญ่ มันดีใจ
จนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้ งความสงสัยที่ว่า เจ้ากระต่ าย
หายไปไหนด้วย
อี กฟากฝั่ งของชายหาดที่ ซึ่งเคยเป็ นจุ ดเริ่มต้นของ
‘ ชั ยชนะ ’ เด็ กชายคนหนึ่ งวิ่ ง ไปหยุดใต้ ต้ นมะพร้ าว
พร้อมกับร้องเรียกผู้ เป็นแม่ซ้ำ�ๆ อย่ างตื่นเต้น
“แม่ ครับๆ มาดูนี่เร็ว ที่ทะเลมีกระต่ ายด้วย!!” หญิงสาว
ท่ าทางใจดีวิ่งเหยาะๆ มาตามทิศทางของเสียงเรียก หยุดดู
พลางอมยิ้มอยู่ครู่หนึ่ งแล้วลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู
“โถ ลู กจ๊ะ นี่เรียกว่า กระต่ ายขูดมะพร้าว เขาเอาไว้ขูด
เนื้ อมะพร้าวให้ เป็ นฝอย ก่อนจะเอาไปทำ �น้ำ �กะทิ จ้ะ”
ผู้ เป็นแม่ อธิบายความหมายของซากเครื่ องมื อพื้นบ้ าน
พลางมองอย่างชื่นชมถึ งความฉลาดและความสามารถของ
มั น
สั ตว์สาวร่ างบางหน้าตาเจ้ าเล่ห์ นั่งอวดยิ้มเผยให้ เห็น
ฟันกระต่ายอันแหลมคมของมันอย่างชัดเจน
มันเร่งฝี เท้าคลาน คลาน และคลาน ไปอย่างไม่ รู้เหนื่อย
เฉกเช่นเดียวกับสี่ปีแห่งการฝึกซ้อม เพื่อรอลบล้างคำ�ครหาที่ว่า
สปีชีส์ที่ครองตำ�นานการชนะทั้งในโลกนิทานและการเล่าขานนั้น
เป็นเพี ยงความบังเอิญ