Read me 15 - page 32

| Read Me 15 32
เอ็นดูเราเหมือนเด็ กคนอื่นๆ แต่เราก็ไม่เข้าใจ
ว่าเราขี้เหร่ยังไง เราไม่รู้ว่าเราไม่มีดั้ง แต่พอ
โตมาสัก ป.3 ถึงได้มีเพื่อนมาแซวเราทำ�นองว่า
‘เฮ้ ย หายใจออกหรือเปล่าวะ?’ ซึ่ งเราก็ไม่
เข้าใจ เพราะว่าเราก็มีรูจมูกทำ�ไมเราจะหายใจ
ไม่ออก จนกระทั่ง ม.ต้น คนก็เริ่มแซวหนัก
อย่างเวลาที่ เราส่องกระจกเราก็ เห็นว่าเรา
มีจมูก แต่พอเราหันข้าง อ๋อ...เริ่ มเข้าใจแล้ว
(หัวเราะ)”
“โดยพื้ นฐานเราเป็นคนที่ไม่ มั่นใจในตัว
เองเลยนะ จากการที่เราโดนล้อมาตั้ งแต่เด็ก
ถามว่ามีปมด้อยมั้ย มี คือ ผู้ใหญ่ไม่ได้มาบอก
เราตรงๆ หรอกว่า เธอขี้ เหร่ฉั นถึ งไม่รั ก
แต่เราจะรู้ตัวเองเพราะเราโตมากับน้ องอีกคน
ที่หน้ าตาน่ารัก คนก็จะเทความสนใจไปที่น้อง
คนนั้น อย่างเรียกกินขนมจะให้ของขวัญก็ จะ
ไม่มี ชื่อเราในการเรี ยก แล้ วเราก็ขี้ น้อยใจ
แล้วก็ เอามาโทษตัวเอง อ๋อเป็นเพราะเรา
ไม่ น่ ารั กใช่มั้ ยเป็ นเพราะเขาน่ารั กใช่ มั้ ย
เขาถึ งไม่รักเรา คือ ไม่ค่อยมีใครมาสนใจเรา
ความมั่นใจมันก็เลยหายไป เวลาที่เราทำ �อะไร
ผิดก็เหมื อนจะโดนว่ามากกว่าคนอื่ น”
ไม่ สวย ไม่มั่นใจ แต่ไปเป็นดารา...
“เราเรียนนิ เทศฯ มา แต่ไม่ เคยคิดจะไป
เป็นดารา เราคิดว่าเดี๋ยวจบไปเป็นเบื้องหลัง
เ พ ร า ะ แ ม ว ม อ ง ที่ ไ ห น จ ะ ม า ม อ ง เ ร า
ใครจะมองตั วตลก จะมามองเราไปเป็น
นางเอกนี่ ก็ไม่มีอยู่ แล้ว แต่ ตอนที่เราเล่น
ละครเวที ก็มี พี่ที่ ทำ�รายการโทรทัศน์ มาเห็น
แล้วก็ชวนเราไปเล่ นในรายการ แล้วพี่พจน์
อานนท์ เขาก็ได้ดูพอดี แล้ วเผอิญว่าเขากำ�ลั ง
มองหาตั วตลกที่ จ ะ เ อา ไ ป เ ล่ น ใ นหนัง
เขาก็เลยเรี ยกเราไปแคสฯ แล้ วก็ ได้ เล่น
มาเรื่อย ผ่านมา 2 ปี จนได้มาอยู่กับโพลีพลัส”
เรื่องของคน(ไม่)สวย
เมื่อต้องอยู่ ท่ามกลาง ‘ความกดดั น’
“ตอนที่เรียนอยู่นิเทศฯ เราจะได้รับบทเป็น
ตัวตลกไม่ก็ตัวละครที่ขี้เหร่ตลอด แต่ พอปี 3
เราก็ได้เป็นนางเอกละครเวทีนิเทศฯ แล้วเป็น
น า ง เ อ ก ค น แ ร กที่ หน้ า ต า เ ป็ น แ บบนี้
พอคำ�ประกาศออกมา คนที่คณะก็เกิ ดกระแส
ว่าเอาคนหน้าแบบนี้ มาเป็ นได้ยังไง เราก็
เสี ยใจ แต่ที่ จริ งไม่ต้ องคิดมากก็ได้เพราะ
คาแรกเตอร์ตัวนี้เป็นนางเอกตลก (หัวเราะ)
แต่ คนทั่ วไปเขาติ ดภาพว่ าเป็นนางเอก
ต้องสวย คนก็ ตัดสินเลยว่ าหน้าอย่างคุ ณ
ไม่มีสิ ทธิ์ มาเป็นนางเอก ปี นั้นเราก็ กดดัน
จนขอร้องผู้กำ�กั บว่าเราอยากกลั บไปเป็น
ตัวตลก”
“พอปี 4 ก็ได้เป็ นนางเอกอีก แต่บทครั้งนี้
เป็นโสเภณี อันดับหนึ่งของซ่ องดราม่าเลย
ซึ่ ง พอ ค น รู้ ก็ บ อ ก เ ล ย ว่ า เ ป็ น ไ ป ไ ม่ ไ ด้
แต่ผู้กำ�กับเขาบอกว่าดูที่บทบาท แล้วก็บอกว่า
เรามี เสน่ ห์ คื อ เขามองเห็ นอยู่คนเดี ยว
(หัวเราะ) แต่บทก็บอกไว้ ว่าโสเณีคนนี้ ที่ ขึ้น
เป็ นอั นดั บหนึ่งได้ ก็ไม่ใช่ เพราะความสวย
แต่ คนทั่ วไปจะมองว่ าถ้ าจะเป็ นโสเภณี
อันดับหนึ่ งได้ต้องสวย คนก็ จะด่าว่าเอาเรา
มาเป็นนางเอกได้ยังไงใครจะเอา แล้วเราก็มารู้
ที หลั งว่าพวกใบแสดงความคิ ดเห็นที่ ว่าเรา
เรื่องหน้าตาเพื่ อนก็จะเอาออกไม่ให้เราอ่าน
เพราะมันบอกว่าไร้ สาระ ดูคำ�แนะนำ�ที่เกี่ยว
กับบทบาทการแสดงดีกว่า แล้วผลตอบรับก็
ออกมาดีคนดูเชื่อว่าเราแสดงเป็นตัวครละคร
ตัวนั้นจริ งๆ อาจเป็นเพราะเวลาที่เราทำ�อะไร
เราก็ตั้งใจทำ�ให้ดีที่ สุด”
ใครบอกว่าเราเป็ นคนไม่สวย?
“เราจะโดนแซวเรื่องหน้าตามาตั้งแต่เด็ก
แต่ตอนเด็กเราไม่เข้าใจว่ าทำ�ไมผู้ใหญ่ไม่ค่อย