โบม / Baum - page 5

5
เปิบข้าวทุกคราวค�ำ จงสูจ�ำเป็นอาจิณ
เหงื่อ กู ที่ สู กิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน
ข้าวนี้นะมีรส ให้ ชนชิมทุกชั้นชน
เบื้องหลังสิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว
จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว
จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากล� ำเค็ญเข็ญ
เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น
ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึ งแปรรวงมาเป็นกิน
น�้ำเหงื่ อที่เรื่อแดง และน�้ ำแรงอันหลั่งริน
สายเลือด กู ทั้งสิ้น ที่สูซดก�ำซาบฟัน
บทประพั นธ์ เปิบข้าว โดย จิตร ภูมิศักดิ์