OTOP - page 4

ถ้าจะพูดถึงความสนใจของวัยรุ่ นทั่วไปคงจะหนีไม่ พ้น
เรื่องของดนตรี ความรัก การเรียน ไม่ ก็ความบันเทิงทั้งหลายทั้ งแหล่
การจะท� ำนิตยสารสั กเล่มที่วัยรุ ่นอยากอ่ านจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ถ้ายึดตามหัวข้อที่ วัยรุ่นสนใจ ยิ่งในฐานะของคนเขียนอย่างเราที่
อายุ ค่อนข้างใกล้เคียงกั บคนอ่าน งานนี้ จึงไม่ใช่เรื่องที่หนักหนา
เกินไปนัก จนมาได้ โจทย์ OTOP งานที่คิดว่าจะง่ายเลยกลายเป็น
งานหิ นขึ้นมาทั นที ท� ำอย่ างไรถึงจะท� ำให้วัยรุ ่ นไทยหันมามอง
สิ นค้า OTOP ในแง่มุมใหม่ ไม่ ใช่แค่ของเฉิ่มเชยส�ำหรั บผู้สู งอายุ
เพี ยงอย่างเดียว
ความสนุกในการท�ำนิตยสารเล่มนี้อยู่ตรงโจทย์ที่เราได้รับ
เพราะสิ่งที่ ยากคือเราเองก็ เป็นหนึ่ งในวัยรุ่ นแบบที่พู ดถึงนั่ นแหละ
มุมมองของเราต่อสินค้ า OTOP ก็ไม่ต่างจากวัยรุ่นทั่วไป สิ่งนี้นี่เอง
ที่ท�ำให้ เรารู้สึ กว่า เฮ้ย! งานนี้ มันท้าทายว่ะ เพราะการที่เอาชนะ
โจทย์ นี้ได้อันดับแรกคือเราต้ องเปลี่ยนทั ศนคติตัวเองก่อน เพราะ
ถ้าไม่เปลี่ยนที่ ตัวเองก็คงจะไม่แน่พอที่จะไปเปลี่ยนทั ศนคติของ
คนอื่น จริงรึเปล่า (ฮา)
ยิ่งเราหาข้อมูลบวกกับศึ กษาเรื่องสินค้ า OTOP อย่างจริงๆ
จังๆ มากเท่าไหร่ สิ่งที่เราได้เรียนรู้คือสินค้า OTOP เองก็เป็นสินค้า
ประเภทหนึ่ งที่น่าสนใจเอามากๆ เลยล่ะ ของทุกชิ้ นล้วนมี เรื่องราว
ของตั วมันเอง อย่ างเช่นเสื้อผ้ าไหมที่เราเห็นแต่ละชุด ใครจะรู้ล่ ะว่า
กว่ าจะมาเป็นเสื้อหนึ่งตัว ทุกคนในชุ มชนต้องลงทุนลงแรงไปมาก
แค่ ไหน เริ่มตั้งแต่ ขั้นตอนการเลี้ยงไหม การทอผ้า จนถึงขั้นตอน
สุ ดท้ายที่น�ำมาตัดเย็บเป็ นเสื้อผ้า ของทุกชิ้ นล้วนมีความพิเศษเพราะ
ส่ วนใหญ่เป็ นงานแฮนด์เมด คนท� ำจึงต้องใส่ ใจลงไปในงาน
ท�ำให้งานแต่ละชิ้นมีความแตกต่างและเรื่องราวของมันเองที่ไม่ซ�้ำใคร
เหมื อนกับนิตยสารเล่มนี้ที่พวกเราร่ วมมือกั นปั้นขึ้นมาด้ วยใจรัก
ถึ งจะฟังดูน่าเบื่อ แต่เราก็อยากให้เธอลองเปิดใจดู นะ อย่าเพิ่ งรีบด่ วน
ตัดสินนิตยสารเล่ มนี้เชียว
ไม่แน่นะ เธออาจจะได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ เหมือนเราก็ได้ :)
วัชรพงษ์ แดงปลาด
ย้ อนหลังไปช่วงเดือนนี้เมื่อปีที่แล้ ว. . .
ณ บ้ านทรงมนิลาสองชั้นอายุ กว่าร้ อยปีริมน�้ำหลังหนึ่ ง
ที่ซุกซ่อนตัวอยู่ในซอยจรัญสนิทวงศ์ 3 รู ้จักกันในนามว่า ‘บ้านศิลปิน’
เพี ยงครั้งแรกที่ไปเยื อนฉันก็สัมผัสได้ถึ งบรรยากาศที่สงบ
แทบไม่อยากเชื่ อว่าในกรุงเทพฯ จะมีสถานที่ ที่น่ านั่งเล่นพักผ่อนอย่างนี้
อยู่ ใจกลางเมืองที่แสนวุ่ นวาย ทว่าสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจส�ำหรับฉัน
ในวันนั้น แม้จะเป็นวั นธรรมดาแต่ที่นี่ก็ ยังมี การแสดงหุ่ นละครเล็ก
ให้ได้ ชมกันอีกด้วย ซึ่งในวั นนี้เสนอตอนหนุมานจับนางเบญกาย
ผู้ชมส่วนใหญ่เป็นคนที่ค่อนข้างมี อายุและส่วนหนึ่ งเป็นชาวต่ างชาติ
ฉันนั่งข้ างๆ ครอบครัวชาวต่างชาติครอบครั วหนึ่ง ก่อนการแสดงเริ่ม
เราได้พูดคุ ยกันเล็กน้อย พวกเขามาเมืองไทยครั้งแรกตามค�ำบอกเล่า
ของเพื่อนร่วมชาติชาวสวิตเซอร์แลนด์ว่าประเทศไทยเป็นประเทศ
ที่สวยงาม ผู้คนเป็ นมิตร และเต็มไปด้ วยศิลปวัฒนธรรมที่น่าสนใจ
มื้อกลางวันพวกเขาแวะกินข้าวที่นี่ซึ่ งเป็นอาหารไทยที่ ทางทัวร์จัดไว้ให้
ฉันถามพวกเขาว่ารู้เรื่องราวเกี่ ยวกับการแสดงในครั้งนี้ไหม พวกเขา
บอกว่ ารู้เพียงว่าตัวละครหลั กเป็นยั กษ์ ตลอดการแสดงผู้พากย์
พยายามสอดแทรกภาษาอังกฤษเพื่อให้ชาวต่างชาติที่ชมได้รับรู้ และ
เข้าใจเรื่องราวได้อย่างง่ายดาย
ฉันอดแปลกใจไม่ ได้กับภาพที่เห็น นอกจากฉันกั บเพื่อน
ผู้ร่วมทริ ปในวันนี้อีกสองคน และผู้ชมที่เป็นกลุ่มคุ ณป้าซึ่ งอายุอานาม
น่าจะมากพอสมควรแล้ว ส่ วนใหญ่ผู้คนที่มาที่นี่กลับเป็นชาวต่างชาติ
มากกว่าคนไทยเสียอีก ครอบครัวชาวสวิ ส เมื่อได้ ยินเรื่องราวของ
ประเทศเราจากการบอกต่ อก็เดินทางมาเที่ยว มาสัมผัส มาใช้ชีวิต
แต่งกายแบบไทย ใช้ชีวิตความเป็นอยู่ อย่างไทย
เหตุใดพวกเขาซึ่งอยู ่ไกลออกไปอีกซีกโลกถึ งได้เดิ นทาง
มาไกลเพื่อสิ่งนี้ ...
เมื่อพู ดถึง OTOP ส�ำหรั บคนไทยคงไม่มีใครไม่รู้จักหรือ
ไม่เคยได้ยินค�ำนี้ อย่างน้อยๆ ก็น่าจะพอเคยได้ยินกันมาบ้างว่าค�ำนี้
ย่ อมาจาก One Tambon One Product หรือแปลเป็ นไทยได้ว่า
หนึ่ งต�ำบล หนึ่งผลิตภั ณฑ์นั่นเอง แม้ เราจะได้ยินค�ำนี้บ่อยๆ สินค้ า
OTOP แต่ละท้ องถิ่นนั้นอาจเป็นสิ่งที่ เราเคยได้ยินจนชิ นชา ทว่า
บางคนกลับไม่เคยได้ เข้าไปสัมผัสทดลองซื้อสิ่งนั้นมาใช้หรือบริโภค
เสี ยด้วยซ�้ำ ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง ต่างๆ นานา ทั้ งด้านบวก และ
ส่ วนใหญ่มักหนีไม่พ้นด้านลบที่กลายมาเป็นก�ำแพงปิดกั้ นท�ำให้เรา
ไม่เคยได้ เข้าใกล้กั บ OTOP ในขณะเดียวกั นสิ่งนี้ ที่เหมื อนจะได้
พบเจอบ่อยๆ เดิ นไปที่ไหนก็มักจะเห็นว่ามีการจัดงานอยู่เสมอ แต่
หลายครั้งเราก็ เลือกที่จะอุดหนุ นสิ นค้าจากต่างประเทศ อยากจะ
เดิ นทางไปท่องเที่ยวต่างแดนมากกว่ าการเที่ยวไทยและเลื อกซื้ อ
สินค้ าไทย
เหตุ ใดเราจึงพยายามไขว่คว้าสิ่งที่อยู ่ไกลออกไป จนหลงลืม
สิ่งใกล้ตัว
พรชนก บัวสุข
EDITOR’S NOTE