ผนังสือ - page 10
เป็
นเส้
นที่
แบ่
งแยกระหว่
างความซื่
อสั
ตย์
กั
บความอ่
อนแอ
การได้
มาซึ่
งบางอย่
างโดยง่
าย ทำ
�ให้
เรารู้
สึ
กสบายและได้
อยู่
ในเขตปลอดภั
ย
สิ่
งที่
จะตามมาพร้
อมกั
นคื
อ
‘การดู
ถู
กตั
วเอง’
เส้
นสายที่
ว่
าได้
ตั
ดเราให้
ขาดออกจากความกระตื
อรื
อร้
น
ความมุ่
งมั่
น และความอดทน
จะไปมี
ประโยชน์
อะไร หากเราหายใจได้
แต่
ใช้
ลมหายใจ
ของคนอื่
น
เป็
นเส้
นที่
ลากจากขั้
วโลกเหนื
อลงไปยั
งขั้
วโลกใต้
ณ กรี
นิ
ช
เราจะรู้
จั
กเส้
นแบ่
งเวลาได้
ดี
เมื่
อเราต่
อสายโทรศั
พท์
ไปอี
กฟากฝั่
งหนึ่
ง
ของโลก
คามิ
น เลิ
ศชั
ยประเสริ
ฐ คื
อศิ
ลปิ
นผู
้
ทำ
�งานศิ
ลปะเป็
นเครื่
องมื
อในการ
ค้
นหาความหมายชี
วิ
ต
“ปั
จจุ
บั
นมี
อยู่
จริ
งหรื
อ? เพราะมั
นเคลื่
อนตลอด พอพู
ดจบกลายเป็
นอดี
ต”
คามิ
นถามด้
วยความสงสั
ย
“เมื่
อเราคิ
ดได้
เราจะเห็
นความเชื่
อมโยงจนมั
นไม่
มี
อยู่
มั
นถู
กนิ
ยามให้
ง่
าย
ว่
า อดี
ต ปั
จจุ
บั
น อนาคต กลางวั
น กลางคื
น ฤดู
กาล”
1
เมื่
อเราเข้
าใจเราจะพบว่
า
‘ปั
จจุ
บั
นเป็
นตั
วเชื่
อมระหว่
างอดี
ตกั
บ
อนาคต’
เส้
นแบ่
งเวลา
เส้
นบางๆ
เส้
นสาย
1
เรี
ยบเรี
ยงใหม่
จาก
เป็
น อยู่
คื
อ-คามิ
น เลิ
ศชั
ยประเสริ
ฐ
P
a
s
t
F
u
t
u
r
e
5
6
7
12
13
14
MON
TUE
WED
P
a
s
t
F
u
t
u
r
e
เด็
กชายอั
ลเบิ
ร์
ต ไอน์
สไตน์
เป็
นเด็
กเก็
บตั
ว ชอบอยู่
คนเดี
ยว
มี
ความคิ
ดอะไรแปลกๆ เมื่
อเที
ยบกั
บเด็
กรุ่
นเดี
ยวกั
น
เขาจึ
งถู
กมองว่
าเป็
นเด็
กติ
งต๊
อง
อาจเพราะการเก็
บตั
วบวกกั
บความคิ
ดประหลาดๆ เขาจึ
งมี
เวลาคิ
ด
เรื่
องเรื่
องหนึ่
งนานกว่
าคนอื่
น สั
มพั
ทธภาพจึ
งเกิ
ดขึ้
น
บางครั้
ง ‘ความอั
จฉริ
ยะ’ กั
บ ‘ความติ
งต๊
อง’ ก็
ไม่
ห่
างกั
นไกล
คล้
ายเส้
นบางๆ ที่
แนบชิ
ด
นั
กจิ
ตวิ
ทยาสมองเล่
าว่
า ความแตกต่
างระหว่
าง คนฉลาด กั
บ คนบ้
า
คื
อ
ความสามารถในการควบคุ
มตนเอง
คนเราจะมี
สมองส่
วนหนึ่
ง
ที่
ทำ
�หน้
าที่
ยั
บยั้
ง
สิ่
งควรทำ
� กั
บ สิ่
งที่
ไม่
ควรทำ
�
เมื่
อไหร่
ก็
ตามที่
เราไม่
สามารถแยกแยะทั้
งสองสิ่
งออกจากกั
นได้
ความสั
บสนในใจเราก็
จะเกิ
ดขึ้
น
1,2,3,4,5,6,7,8,9
11,12,13,14,15,16,17,18,19,20,...52