Read me 24 - page 23

23
ที่ติ ดอยู่ นั่งหน้ าเครียด” เขาหัวเราะ “บางทีพี่โดนแท็กซี่กวนตีน โดนบีบแตรไล่ แล้วพอ
เจอรถติด พี่ก็หันไปเยาะเย้ยมัน อ้อ มาได้แค่นี้ล่ะสิ” เสียงหัวเราะของเขาดังขึ้นอีก แต่
คราวนี้ฟังแล้วเสียวสันหลัง และแฝงไปด้วยความสะใจสมกับเป็น ‘งานอดิเรกของความ
ซาดิส’ อย่างที่เขาเปรี ยบให้ได้ฟัง
นอกจากการปั่นจักรยานการขั บมอเตอร์ไซด์ท่องเที่ยวก็เป็ นหนึ่งในงานอดิ เรก
ของเขาเช่นกันสมัยยังท�ำงานอยู่ที่เชียงใหม่ เมื่อคิ ดงานไม่ออกวิศรุตจะคว้ามอเตอร์ไซค์
คู่กายขับออกไปนอกเมืองไปยังจุดหมายซึ่งห่างไกลผู้คนและใช้ เวลาขบคิดและหาแรง
บันดาลใจซึ่ งซ่อนตัวในเงาของป่ าเขาซ่อนตามหินธารน�้ำตกแต่เสน่ห์ ที่แท้จริงของการขับ
มอเตอร์ไซค์ วิศรุตว่ามันไม่ใช่จุดหมายของการเดินทาง แต่เป็นสิ่งที่ได้มาระหว่างทาง
“พี่ชอบลมปะทะหน้า” ใบหน้ าของเขาดู มีความสุขเมื่อนึกถึงสายลมแรงๆ
ปะทะผ่านหน้ าตามความเร็วของเครื่ องยนต์ และยังเสริมถึงเสน่ห์ที่น่าเร้าใจของการขับ
มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยว “อีกอย่างความสนุกของมอเตอร์ไซค์ก็คื อ เจอสถานการณ์ที่ต้อง
แก้ไขบ่อยบางทีก็รถตกเขาบ้าง ฝนตกบ้าง ฝนตกนี่ส� ำคัญมากฝนตกนี่จะสนุ กคนอื่น
อาจจะมองว่าไปล�ำบากท�ำไมแต่ฝนนี่ฟีลความสนุกของคนขั บมอเตอร์ไซค์เลย”
เมื่อถามถึงความแตกต่างระหว่างเกลียวโซ่และเครื่ องยนต์ เขาตอบกลับมาว่า
“มอเตอร์ไซค์ไปถึงที่หมายเร็วกว่าจักรยานไปถึงเร็วกว่าสะดวกแต่อาจจะเก็ บรายละเอียด
ไม่ได้เท่ าจักรยาน แต่ จักรยานไปถึงจุ ดหมายช้ากว่า แต่เก็บรายละเอียดได้มากกว่า”
และเพราะความช้าของจักรยานยังท�ำให้เขาตระหนักได้ถึงบางสิ่งที่ส� ำคัญในการอยู ่ กั บ
ความช้าของจักรยาน “ไม่รู้จะใช้ค� ำถูกไหม แต่พี่ใช้ค�ำว่ า ‘ฝึกจิต’ ปกติพี่เป็นคนใจร้ อน
มันเหมือนจักรยานมั นไม่ใช่พาหนะที่เร็ว มันเป็นยานพาหนะที่ช้า เราเลยต้องใช้สมาธิ
กับมันเรื่ อยๆ เราจะไปเร่งมันก็ไม่ได้ เร่งก็เหนื่อย ก็ต้องใช้วิธีฝึกจิ ต พี่ก็ใจเย็นลงเยอะ
เลย” นอกจากสมาธิแล้ว ชายหนุ่มอารมณ์ดี ยังบอกกับเราด้วยรอยยิ้ มขันๆ ว่ าจักรยาน
ยังมีส่ วนให้เขาท�ำงานได้นานขึ้ นเพราะยิ่งปั่นกล้ามก้นยิ่งแข็งแรงคล้ายกับเป็นมุ ขตลก
ของนักปั่นจักรยานแต่แท้จริงแล้ วมุขตลกกลับสร้างผลประโยชน์มหาศาลให้กับชีวิ ตการ
ท�ำงานบนโต๊ะของเขาเลยทีเดียว
ส�ำหรับวิ ศรุตแล้ ว งานอดิเรกอาจน�ำมาทั้ งความสุขและหนทางในการยึดงาน
อดิเรกนั้นๆ เป็ นอาชีพ และสิ่งที่เขาเน้นย�้ำมากที่สุด ก็คือหัวใจส� ำคัญของมัน นั่นก็คือ
‘ความชอบ’ขอแค่ให้ชอบในสิ่ งที่ท�ำก็พอไม่ใช่ไปหวังผลได้ จากมันเสียทีเดียวอย่างการ
ปั่นจั กรยานก็ไม่ใช่การปั่นเพราะอยากลดน�้ำหนักแต่ เป็นการปั่นที่มาจากใจรัก เพราะไม่
ว่าระยะทางจะไกลแค่ไหน จะพบอุปสรรคปานใด รอยยิ้มย่อมมีบนใบหน้ าเสมอและสิ่ง
ที่ตามมาก็เป็นผลพลอยได้จากการความรั กในการท�ำสิ่งนั้นเอง
“ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ ไม่ท้อเพราะสิ่ งที่เราท�ำเรารักมันอยู่แล้ว”และนี่คือค� ำตอบ
ของวิศรุตวิสิ ทธิ์ ที่มีต่ องานอดิเรกทั้งหมดของเขาทั้งการขับมอเตอร์ไซด์ไปตามถนนของ
จังหวัดเชียงใหม่ จนถึงจักรยานที่วิ่งผ่านถนนในกรุ งเทพล้อของจักรยานคันนั้นก็ยังหมุน
ต่อไปพร้อมกับความฝันและความรักในสิ่งที่ท�ำใช้ชีวิ ตเหมือนกับวลียอดฮิตวลีหนึ่งของ
นิตยสารMonday
สู้ต่อไปทาเคชิ !