Read me 24 - page 33

33
ส่วนจุดเริ่มต้นของการเรียนดนตรี ปู๋บอกว่าตอนแรกเริ่ มหัดเล่น
คีย์บอร์ ดที่บ้านก่อน ส่วนกีตาร์ เริ่มเรียนจริ งจังตอน ม.3 จากนั้นก็เข้า
เรียนที่วิ ทยาลัยดุ ริยางคศิลป์ ตั้งแต่ม.ปลายจนจบปริญญาตรี เรียน
ดนตรี ท�ำงานก็ดนตรี ว่าไปแล้วดนตรีจะดูเป็ นการผ่อนคลายมากกว่า
เป็ นงานหลักอย่างคนอื่นๆที่ไม่ได้ท�ำงานด้านดนตรี บางคนก็ เล่นดนตรี
ได้ ว่างๆ ก็จับกีตาร์มานั่งดีดนั่งร้อง เป็นงานอดิเรกหรื ออะไรก็ว่ ากันไป
แล้วแบบนี้ปู๋ที่คลุกคลีอยู่ กับดนตรีอยู่แล้ว เขาท� ำอะไรเพื่อผ่อนคลาย
หรือเป็นงานอดิ เรก?
“เสพความเศร้าครับ”
วลีนี้ยังไงก็ต้องขยายความ ซักไซ้ จนได้ความมาว่ า “ท�ำเพื่อ
การผ่อนคลายมันคงไม่ถูกนักงานของผมมันเป็นการผ่อนคลายอยู่ แล้ว
กิจกรรมยามว่างของผมมันก็เลยสลับขั้วไป แล้ วนั่นก็คือการเสพความ
เศร้าผมมีความสุขที่ ได้เสพความเศร้าอาจจะดูโรคจิตไม่ปกติ หรือเปล่า
ไม่รู้นะโดยเฉพาะการดูหนังเศร้า เวลาที่ดู แล้วอารมณ์ของเรามันร่วมไป
กั บหนัง จนถึงตอนที่ เนื้ อเรื่องก�ำลังถึงจุดสูงสุดที่ท�ำให้ อารมณ์ถูกบี บ
ผมคิดว่ าตอนนั้นร่างกายมันหลั่งสารอะไรบางอย่ างที่ท�ำให้ผมรู ้สึกมี
พลั ง เกิดแรงบันดาลใจอย่างดีเยี่ยม”
“ส่วนหนังที่ดู เท่าไหร่ ก็ยังรู้ สึกพีคคื อเรื่อง Forest Gump เรื่อง
นี้ได้คิ ดหลายแง่มุม นอกจากความเศร้า ยังได้ความคิดหลายๆ อย่าง
มันอิ่มเอม อย่างตอนเปิดเรื่องด้วยขนนกที่ ลอยเคว้งตามลม อะไรมัน
จะเกิ ดขึ้นก็ได้ ซึ่ งในเรื่องมั นก็ด� ำเนินไปในลักษณะนั้น อีกเรื่ องก็คือ
คุ ณยายผมดีที่สุดในโลก ประเด็ นคือตอนเด็กผมอยู ่กับยายด้วย เลย
ท�ำให้อิ นเข้าไปอี ก เรื่องนี้บ่อน�้ำตาแตกสุดๆ เวลาเสพอะไรที่ท�ำให้เกิด
อารมณ์เศร้ าแล้วน�้ำตาไหลออกมาพอน�้ำตาแห้งสูดหายใจลึกๆมันจะ
รู้สึ กว่ามีความสุขสุ ดๆถ้าจะเรียกว่ าการผ่อนคลายก็นี่แหละการผ่อน
คลายของผม การร้องไห้คื อการผ่อนคลาย”
“จริงๆ ชอบดูหนังมาตั้งนานแล้ว แต่เพิ่งมารู้ตัวเองหลังๆ ว่ าเสพ
ติ ดความเศร้าคือเราแต่งเพลงเศร้าด้วยก็ต้องตามหาแรงบันดาลใจ เรื่ อง
ของเรื่ องเป็นเพราะว่าเรื่องเศร้าไม่ค่อยเข้ามาหาเลยต้องออกไปตามหา”
ปู๋บอกอีกว่า ชอบคุยกับคนอกหั ก เวลาได้ดูแววตาได้ดู สิ่งที่เขาระบาย
ออกมาแต่ยังเป็ นหนังอยู่ หลักๆ เพราะหนังมันหาง่ายกว่ าคนอกหัก”
“ผมดูหนังเป็นส่วนใหญ่ แต่จริงๆ แล้วก็เสพทุกอย่าง ทุ กอย่างที่
ท�ำให้เราเศร้าได้ ให้เราเข้าถึงอารมณ์บางอย่างได้ อย่างล่าสุดต้องนี่เลย
mv เพลง ‘ขอ’ ของLomosonicซึ่งทีมงานเป็นทีมงานเดียวที่ท�ำmv เพลง
เที่ยงคื นสิบห้านาทีของ 25 hours ชื่อทีมHello filmmaker ผมถือว่ าเป็น
มาสเตอร์พีชเลย(ถึงตรงนี้ปู๋ ก�ำชั บ2ครั้งแล้วว่าให้เขียนเรื่องนี้ลงไปด้วย)
ดูแล้วมันจุ กมันค่อยๆชนค่อยๆ เตะเราไปเรื่อยๆจนพีค”
ปู๋เป็นคนแต่งเพลงโปรโมทของวงเกือบทั้งหมด อย่างเช่น ยินดีที่
ไม่รู้จัก เลดี้ ถามจันทร์ ท�ำได้เพียง เที่ยงคื นสิบห้านาที
ถามถึงที่มาของเพลงท�ำได้เพี ยงว่าได้แรงบันดาลใจมาจากไหน
ปู๋บอกว่าก็คุยกั บคนอกหักนั่นแหละ เขาแต่ งเนื้อร้องส่วนคนอกหักก็ คือ
แหลม-นักร้องน�ำของวงที่ แต่งท�ำนองเพลงนี้ แหลมบอกว่าไม่โกรธหรอก
ที่เขาไปเข้าใจว่ามันคืออะไร เป็นการเศร้าแบบเข้าใจ และคงเป็นเพราะ
เพลงมันมาจากเหตุการณ์จริงสุดท้ายมันก็เลยไปกระทบใจหลายคน
“เพลงเศร้าที่ ผมแต่ง มันไม่ได้มีที่มาจากตัวผมเอง ถ้าถามว่า
ท�ำไมคนถึงชอบกั นเยอะ ท�ำไมเนื้อเพลงถึ งโดนใจหลายๆ คน ก็อาจจะ
เพราะมันไม่ใช่ความเศร้าของผมก็ได้ ”
“การมองความเศร้าจากอีกมุมหนึ่ง เหมือนเรามองใบหู
ของคนอื่นแล้วอธิบายรูปร่างของมันได้ถนัดกว่าเจ้าของ”
“การกระตุ้นแรงบันดาลใจมาสร้างสรรค์เนื้อเพลงโดยมากแล้ ว
มักจะมาจากการดู หนัง แต่จริงๆ แล้วความเศร้าสามารถเสพติ ด และ
ซึมซับเข้ ามาได้หลายช่องทางไม่เสมอไปที่จะมาจากเรื่องราวในชีวิ ตตัว
เองโดยตรงแต่การรับฟังจากคนรอบข้างสิ่งแวดล้อมคือช่องทางการเสพ
ความเศร้าที่เป็นวัตถุดิบที่ ดีในการเขี ยนเพลง”
ปู๋ย�้ำและทิ้งท้ายความเศร้าไว้กับเรา