Read me 4 - page 11

11
ตอนทำหนังสั้นเรื่ องแรกเสร็จคุณรู้สึกอย่ างไร
ตอนนั้ นอายุแค่ สิบเก้าเอง ไม่ ได้มองว่าเรียนจบแล้วจะเป็นผู้กำกับ
หนังใหญ่ เรียกได้ ว่าแทบจะไม่มีความฝันอะไรเลย คิดแค่ว่าทำในสิ่งที่เราทำได้
ในเวลานั้นให้ดี ที่สุดแค่นั้ น ซึ่งสมั ยนั้นกล้องวิดีโอก็ไม่ใช่ ของหาง่าย โปรแกรม
ตัดต่อก็เพิ่งเข้ามา แรกๆ คิดว่ามันง่ าย แต่จริงๆ มันยาก พอดีมี รุ่นพี่ กับเพื่อน
มาช่วย ตอนนั้นไม่ ได้มีความมั่ นใจอะไร คือถ้าคนดูชอบก็ทำต่อ ถ้ าคนดูไม่
ชอบก็เลิกทำ เพราะคิดว่ามันคงไม่ใช่ทางของเรา จนเสร็จออกมา คนดูก็ชอบ
ทำให้มีกำลังใจว่ าน่าจะทำต่อได้ ความรู้สึกตอนนั้นคือรู้ตัวว่าชอบเอนเตอร์เทน
คน ชอบทำให้คนอื่นสนุกสนาน พอตรงนี้ได้ก็เลือกทำสิ่ งที่ยากขึ้นเรื่อยๆ หา
วิ ธีเล่าเรื่ องที่ซับซ้อนมากขึ้ นหรือถ่ ายทำยากขึ้น เหมือนตอบโจทย์ ให้ตั วเอง
มากกว่า
พอเข้ ามาสู่วงการหนังแรกๆ ก็ มีคำตามชื่อว่ า
‘หน้าใหม่’ คุณคิดอย่ างไรกับคำๆ นี้
วงการหนังจริ งๆ ไม่มี คำว่าผู้ กำกับหน้าใหม่ เพราะมั นไม่มี ผลต่อ
คนดู ถ้าเขาเสี ยตังค์ ไปดูหนัง เขาไม่แคร์ ว่าคุณจะหน้าใหม่หรือหน้าเก่า เขา
เข้าใจว่านี่คื อสิ่งที่ คุณต้ องควบคุมมาตรฐานแล้วก่ อนออกมา มองในอีกแง่คำนี้
มันทำให้คนดูคาดหวั งว่าจะเจอสิ่งใหม่ๆ ที่ดี กว่าด้วย แต่ถ้าคนดูไปเจอสิ่งที่ ไม่
ดีกว่ า ผลก็จะตีกลับมาอีกด้ านหนึ่งอย่างค่อนข้ างร้ายแรง ทุกวันนี้ถ้าผู้ กำกับ
หน้าใหม่กำกับเรื่องแรกแล้ วไม่โดนก็มี โอกาสจบอาชีพนี้ เลยนะ คือเด็กสมัยนี้
ชอบมองที่ จุดหมายก่อน ไม่ได้มองว่าตอนที่จะก้ าวว่าจะก้ าวไปอย่างไร บางคน
นึกฝันแต่ อยากจะเป็นผู้กำกั บ นึกฝันแต่ ถึงวันที่ขึ้นรับรางวัลออสการ์ โดยไม่ได้
ปู ทางให้ตั วเองว่ากว่าที่ จะเป็นคนที่ เก่งอย่างนั้นได้ต้ องทำอะไรบ้าง เหมือน
อยากไปสู่ จุดหมายแล้วไม่ ได้เตรียมเสื้ อผ้ า ไม่ได้ฟิตร่ างกาย แล้วก็ทำให้
กระท่อนกระแท่นไปกลางทาง
การทำงานที่มากขึ้ นทำให้คุ ณต้องแบกความ
กดดันมากกว่าเดิมไหม
ก็ไม่นะ ไม่รู้ สึกอะไร สนุกกับมันมากกว่า จริงๆ เหมื อนเราได้รับ
โจทย์มาแบบนี้ เราก็ต้ องทำโจทย์ของเราให้ดี ในที่สุดเป้าหมายของการทำหนั ง
เรื่องหนึ่งคื อคนดู จบแล้วเขาจะได้ อะไร หนังจะนำไปสู่ก้ อนความคิดที่ เราจะ
ป้ อนให้เขาด้ วยวิธี ไหนแค่นั้นเอง ยังไม่ ได้มองว่าหนั งจะได้ ตังค์ไหม ถ้าทำได้
สำเร็จ คนดูสนุก ชอบ มันก็จะได้ตังค์เอง เราต้ องสร้างตั วตนจากตรงนี้ ความ
ผิดหวั งต่างๆ นานาที่เกิดขึ้ น มักจะเกิดขึ้ นจากการที่เราไปคิดถึงสิ่ งที่อยู่ข้าง
หน้า ก่อนที่จะลงมือทำเสียอีก กับเราจะไม่เป็นแบบนั้ น เพราะจะลงทุนทำงาน
ไปก่อนอย่างตั้งใจ ไม่ได้คิ ดว่าจะได้รางวั ลหรือได้ตั งค์
คุ ณได้เรียนรู้อะไรจากการกำกับละคร เพราะ
เป็นคนละศาสตร์กับหนั ง
เหตุผลที่มาทำเพราะมีคนชวนเยอะมาก ตอนแรกก็ปฏิเสธเรื่อยมา
จนช่วงนี้มีช่ องว่างที่จะทำได้ พอดี เป็นประสบการณ์ที่ แปลกใหม่ ทำให้เรารู้
อะไรมากขึ้น ว่าทำไมละครไทยถึงเป็นแบบนี้ จริงๆ ละครไม่ใช่ ความบันเทิง
ความผิดหวั งต่างๆ นานา
ที่เกิดขึ้น มักจะเกิดขึ้นจาก
การที่เราไปคิ ดถึงสิ่งที่ อยู่
ข้ างหน้ า ก่ อนที่ จะลงมื อ
ทำเสียอี ก
มั นคืออุดมคติ ทุกคนอยากมี ชีวิตดีๆ มีตังค์ใช้ เยอะๆ แต่คนไทย
เราอ่อนไหวมาก ไม่มีที่ ยึดเหนี่ยวใจ และไม่เข้มแข็งพอที่จะเชื่อถือ
ในเพื่อนร่วมสังคมกั นและกัน ประเทศเราต้องมี เหตุการณ์อะไร
บางอย่ างที่ทำให้คนใช้ความคิดให้มากขึ้นกว่านี้
อยากบอกอะไรกั บเด็กรุ่ นใหม่ ที่ กำลั ง
เดิ นตามเส้นทางแบบคุณ
ไม่ ว่าอะไรก็ตามต้องเริ่มต้นที่ ตัวเรา ทำในสิ่งที่เรามีอยู่
ตรงนี้ให้ดี ที่สุด คืออย่าไปมองข้ ามช็อต ต้ องดูตัวเองว่ามีเนื้อหาใน
ตั วเองพอหรือยัง ไม่ อย่างนั้นก็ ต้องไปใช้ชีวิ ต อ่านหนังสือ คิ ดให้
รอบด้ าน ต้องคิดย้อนแย้งในหัวก่ อนจึงจะตกผลึกเป็นก้ อนความคิด
ที่ มีเหตุ ผลได้ ต้องทำให้เกิดคำถาม แล้วก็ ไปหาคำตอบให้กระจ่ าง
ซึ่งการตั้งคำถามมันควรจะนำไปสู่อะไรด้วย นี่คือสิ่งที่เด็กวัยรุ่นทุก
วั นนี้กำลังขาด เพราะฉะนั้ นต้องคิดอะไรเยอะๆ ให้ รอบด้านเข้าไว้
อย่าไปกักขังตัวเองว่าสิ่งที่เราทำมันประสบความสำเร็ จแล้ว