Read me 8 - page 3

ส่ วนตัวแล้วผมรู้ สึกชื่ นชอบแนวความคิดของ Read Me เล่มนี้
ที่ว่าด้วย ‘ผู้นำ�ที่โลกลืม’ เป็นพิเศษ
‘ผู้นำ�ที่ โลกลืม’ นั้นดู จะประกอบไปด้วยประเด็นสำ �คัญสองประเด็น
นั่นก็คือเรื่องของ ‘ผู้ นำ�’ และประเด็ นที่ว่ าถูกโลก ‘ลื ม’
แต่ไหนแต่ไรมาสังคมมนุษย์ของเราก็ดูจะต้องการ ‘ผู้ นำ�’ กันอยู่เสมอ
ตั้งแต่ระดับครอบครั วไปจนถึงระดับประเทศชาติ ตั้งแต่ผู้นำ�ในการใช้
เรี่ยวแรงทำ�กิจกรรมต่ างๆ ไปจนถึ งผู้นำ�ทางจิตวิ ญญาณ ผู้นำ�จึงเป็น
คนที่ถูกจับตามอง ถู กจดจำ� เป็นผู้ ทรงอิทธิพล และส่งผลต่ อผู้ตาม
ทั้งหลายอย่างยิ่ง
พอเอาคำ�ว่า ‘ผู้ นำ�’ มาต่อกับโลก ‘ลืม’ ก็เลยดู เป็นเรื่องแปลกๆ
อยู่สักหน่อย
ใน Read Me ฉบับนี้เล่าเรื่ องของ ‘ผู้นำ�’ หลายๆ คนที่ส่ วนใหญ่
ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก ทั้ งที่บางคนก็ทำ�เรื่องสำ�คัญๆ ให้กั บโลก บางคนก็
เป็นถึงผู้ นำ�ประเทศก็มี สาเหตุที่แต่ ละคนถูก ‘โลกลืม’ ก็ มีต่างๆ
กันไปครับ อย่ างเช่นอาจเป็นเพราะวันเวลาของเขาอยู่ในอดีตที่แสนไกล
เกินไป หรื อเรื่องที่ เขาทำ�มั นดันมีคนอื่นทำ�เรื่องคล้ายๆ กั นแต่โด่งดัง
กว่า เป็นต้น
แต่ถึงที่สุดแล้ว ไม่ว่ าจะถูก ‘ลืม’ อย่างไรก็ยั งพอจะมีบางคนจดจำ�
เรื่องราวของพวกเขาได้บ้างอยู่ดีนะครับ อย่างน้ อยที่สุ ดก็ทีมงานน้ องๆ
นักเขียนของ Read Me นี่ล่ะที่ ไปค้นคว้ามาบอกเล่าให้เราได้อ่ านกัน
ผมคิดว่ าอย่างไรเสีย ‘ผู้นำ�’ ที่ ถูกหลงลื มไปบ้างก็ ยังดูไม่น่าเห็นใจ
เท่าไหร่ ที่น่าเห็ นใจจริงๆ ก็คือ ‘ผู้ตาม’ มากกว่ า เพราะขึ้นชื่อว่า
เป็นผู้ ตาม ร้อยทั้งร้อยก็ต้องถูก ‘โลกลืม’ แน่ ๆ
พูดถึงเรื่อง ‘ลื ม’ กับเรื่อง ‘ผู้ นำ�’ แล้ ว มีอีกประเด็ นหนึ่งที่หลายคน
อาจจะลืมไป
คือนอกจากคนธรรมดาอย่างเราๆ จะเฝ้ามองดูและคอยเป็นผู้ตาม
ของผู้นำ� (ทั้ งที่เราลืมและไม่ลืม) แล้ วในชีวิ ตเราเองก็มีโอกาสเป็นผู้ นำ�
ได้เหมื อนกัน เพราะหลายต่อหลายคนที่ได้เป็ นผู้นำ� เขาก็เคยเป็นผู้ตาม
มาก่อนทั้งนั้น และจะว่ าไปผู้นำ�เองก็ มีหลายแบบ หลายเรื่อง จะเป็ น
ผู้นำ�ในระดับเล็ กหรือระดับใหญ่ เป็ นผู้นำ�ในมิติของผู้ส่งอิทธิพลหรื อ
ผู้ที่ส่งผลในเรื่องต่างๆ ให้ คนอื่น คนธรรมดาอย่ างเราก็เลือกเป็นได้
ตามความเข้มแข็งของจิตใจ จังหวะโอกาส และความสามารถจะพาไป
เพียงแค่ เราเริ่มจากการตั้ งใจว่าชี วิ ตนี้ ขอเป็นผู้ นำ�ที่ ดีให้ คนจดจำ�
กับเขาสั กเรื่องก่อนเท่านั้น
และถ้าวันนี้เรายังไม่มีไอเดียว่าจะไปนำ�อะไรกับใครเขาได้ อย่างน้ อย
ที่สุด ก็อย่าลืมที่จะเป็ น ‘ผู้นำ�’ ของชีวิตตัวเราเองก็ แล้วกันนะครับ
วิภว์ บูรพาเดชะ
บรรณาธิการบริหาร
เมื่ อประมาณเดื อนที่ แล้ว ผมมี โอกาสได้พบกั บประสบการณ์
การเปลี่ ยนแปลงลํ้าค่าที่สุ ดครั้งหนึ่งในชี วิตเลยทีเดี ยวครับ มันเป็นการ
เปลี่ ยนแปลงที่เกิ ดจากการตัดสินใจผิดพลาดครั้งใหญ่ แต่ขออนุญาต
ไม่บอกนะครั บว่ าเป็นเรื่ องอะไร ผมยอมรับว่ าการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้
เกิ ดจากความไร้เดียงสาและการไตร่ตรองที่ ไม่ถี่ถ้ วนพอ เพียงเพราะ
เหตุผลอันตื้ นเขินของเด็กหนุ่มที่มีประสบการณ์อั นน้อยนิด แม้จะมีเสียง
จากผู้คนรอบข้างบางส่วนพยายามจะเตื อนด้วยความหวังดีก็ตาม แต่ผมก็
ยั งยืนยันในสิ่ งที่ ตนเองได้ตัดสิ นใจไปแล้ว ซึ่ งถือว่ าเป็นการตัดสินใจ
ที่รวดเร็วเกินไปสำ�หรั บการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
สิ่ งที่ผมเล่าข้างต้นได้โยงเข้าไปสู่เรื่อง ‘ผู้นำ�’ ครับ
เมื่ อเอ่ยถึ งความเป็ น ‘ผู้นำ�’ ขึ้นมา สิ่ งที่ ต้องนึ กถึ งตามมาคือ
‘ผู้ ตาม’ นั่นหมายถึงกลุ่มก้ อนความคิดของผู้คนจำ�นวนหนึ่งที่เห็นด้ วย
กั บความคิดของผู้นำ� ในการขั บเคลื่อนความคิดใดๆ ให้ เดินหน้าต่อไป
จึงจำ �เป็นต้องอาศั ยคนคอยสนับสนุนด้วย เช่นเดียวกับผู้นำ�ทางการเมือง
ที่ต้องอาศัยประชาชนคอยสนั บสนุน ความคิ ดของคนเราก็ ไม่ต่างกัน
ในห้ วงความคิดหนึ่งสมองคนเราจะมีทั้งความเป็ นผู้นำ�และผู้ ตามใน
คราวเดียวกัน คื อเมื่อใดที่เกิดความคิดหนึ่งขึ้ นมา ซึ่งก็คือความเป็นผู้นำ�
และเมื่อเรามั่นใจว่ าความคิดนั้ นคือสิ่งที่ถู กต้อง ซึ่งก็คือความเป็นผู้ตาม
ที่ได้สนับสนุนความคิดแรกเรียบร้อยแล้ ว
ในบางสถานการณ์ การตั ดสินใจแบบผู้นำ�และผู้ตามในคราวเดียว
ดูจะมีประโยชน์มาก ทว่าในทางกลั บกันการตัดสินใจบางอย่างก็จำ�เป็น
ต้ องอาศัยผู้ ตามภายนอก ที่คอยสนั บสนุ นและห้ามเราเหมือนกั น
ซึ่ งหมายถึงการฟังเสียงความเห็นจากคนอื่นๆ นั่นเอง ก่อนจะชั่ งเสียง
ความเห็นนั้นด้วยวิจารณญาณ แล้วจึงตัดสินใจลงไป
ประสบการณ์ ล่าสุ ดที่ผ่านมา ได้สอนผมว่าก่อนจะตัดสิ นใจอะไร
ควรจะใช้ทั้งความคิดของทั้งผู้ตามภายนอกและภายในตั วเราเองด้ วย
ความเป็น ‘ผู้ นำ�’ จึงจะประสบผลโดยสมบูรณ์ ไม่ว่ าจะเป็นความคิ ด
เล็กน้อยของเราเอง หรื อแม้กระทั่ งการตัดสินใจของผู้ นำ�ระดับชาติ
วิชญ์พล พลพิทักษ์ชัย
บรรณาธิการ