Read me 15 - page 48

| Read Me 15 48
ระยะเวลาเพียง 2 ปี ที่ที มเชี ยร์ลี ดเดอร์ผู้พิการหู หนวก
หรือ ‘หูปิด’ โรงเรียนโสตศึกษา นนทบุรี ได้ก่อตัวขึ้น หลายคน
คงสงสัยว่าน้องๆ ผู้พิการหูปิดจะได้ยินเสียงดนตรีประกอบการ
เต้นได้อย่างไร แล้ วความพร้อมเพรียงจะเกิดขึ้นได้อย่ างไรในเมื่อ
พวกเขาต่างไม่ได้ยินซึ่งกั นและกัน แต่ เชื่อไหมว่าทีมเชียร์ ลีดเดอร์
หูปิดนี้คว้ารางวั ลมาแล้วหลายรายการ!!!
ภานุทัต ครุสกุล หรื อ ‘เจมส์’ นักเรียนชั้นม.4 หนึ่งในสมาชิกทีม
เชียร์ ลีดเดอร์หู ปิด 16 คน บอกเล่าผ่านความเงียบเป็ นภาษามือให้กับ
เราว่า เขาเข้ามาเป็นสมาชิกในทีมด้วยความสนใจหลังจาก ครูบุญฤทธิ์
รัตนวิจิตร บอกว่าจะมี คนมาสอนเชียร์ เจมส์ต้องการ ‘เปิดโอกาส’
ให้กับตัวเองที่ จะ ‘ได้เรียนรู้’ สิ่งแปลกใหม่ แต่เมื่อเข้ ามาเรียนรู้จริงๆ
มันไม่ใช่ เรื่องง่ายเลยสำ �หรับการเริ่ มต้น
บรรดาทีมเชียร์หูปิ ดต้องเริ่มเรียนรู้จากการนับจังหวะตามครู ฝึก
ให้เกิดความพร้อมเพรียงกัน จากนั้นจึงค่อยๆ เริ่มเรียนรู้ ทักษะการเต้น
การต่อตั ว การโยน และความพร้อมเพรียง ผลของการฝึ กซ้อม
แม้ครั้งแรกจะทำ�เพื่อโชว์ แต่นั่นทำ�ให้โลกได้เห็นฝีมื อนักเชียร์ ลีดเดอร์
ที มชาติไทยทีมแรกของโลกที่เป็นผู้พิการทางการได้ ยิน เจมส์และ
เพื่อนๆ อีก 15 ชีวิตต้องซ้อมหนั กทุกวัน โดยเฉพาะในช่ วง 2 สัปดาห์
แรกที่พวกเขาเพิ่งเรียนรู้การเป็นเชี ยร์ลีดเดอร์ เพื่อให้ทันต่อการออก
ไปแสดงโชว์ ซึ่งเป็ นเวลาที่น้ อยมากสำ�หรับการเตรียมตั วฝึกซ้อม
สำ�หรับมือใหม่หั ดเชียร์ แต่ในที่สุดพวกเขาก็ทำ�ได้
ในปี เดียวกั นนั้น (พ.ศ.2552) พวกเขาได้ลงแข่ งขัน Asian-
Thailand cheerleading Invitational 2009 ร่วมกับทีมคนปกติทั่วไป
ในรุ่น7-12ปี และพวกเขาสามารถคว้ารางวัลอั นดับ4มาครองในประเภท
กรุ๊ ปสตั้น 5 คน และในการแข่งขันปีเดียวกั นนี้พวกเขายังได้ลำ�ดั บที่
12 ในการแข่งขันกรุ๊ปเชียร์ลีดดิ้งทีม 16 คนอีกด้ วย และในปี 2553
ที่ผ่านมาพวกเขาก็สามารถเข้ามาอยู่ในรอบ 20 ทีมสุดท้ายได้อีกด้ วย
แม้จะไม่ ใช่ที่ หนึ่ง แต่พวกเขาก็พิสูจน์ให้ เห็นแล้วว่ า ความพิการ
แม้จะเป็นข้อจำ�กัดทางร่างกาย แต่หาใช่ข้อจำ �กัดด้านจิ ตใจที่ยิ่งใหญ่
ของผู้ ไม่เคยพ่ายแพ้ต่อโชคชะตา เด็กๆ กลุ่มนี้ ต้องฝึกฝนอย่างหนัก
ในทุกๆ วั นหลังเลิกเรียนไปกระทั่งถึง 4-5 ทุ่ม ไม่เว้นวั นเสาร์และ
วันอาทิตย์ ความผิดพลาดและความไม่พร้อมเพรี ยงเกิดขึ้นบ่อยครั้ง
ท่ ามกลางความอ่อนล้ าของร่างกาย บางคนแม้ ใจจะมาเป็นที่หนึ่ง
แต่ ด้วยข้อจำ�กัดทางด้านร่ างกายทำ�ให้ต้องถอนตัวออกจากทีมไปบ้าง
ที่ เหลือก็เป็ นพวก ‘ทน อึด บึก บึน’
“...แรกๆ มีท้ อบ้างแต่ก็อดทนเพราะอยากพัฒนาตั วเอง อยากทำ�
ให้ ได้เหมื อนเพื่อน ในทีมมีหลายคนที่ท้อเหมื อนผม ผมก็จะพยายาม
ช่ วยให้กำ�ลั งใจกัน...” เจมส์ร่วมแสดงความคิดเห็น พร้ อมกับบอก
กับเราว่า “สำ �หรับตั วเองแล้ วช่วงแรกๆ ก็ยากเหมือนกันโดยเฉพาะ
เวลาต้องโยนเพื่อนขึ้นไปเพราะกลัวเพื่อนจะตกลงมา แต่ก็ผ่านช่วงนั้น
มาได้เพราะใช้ความกล้ า ต้องใจกล้ าและต้องคอยมองเพื่อนไม่ให้คลาด
สายตา ต้ องใช้ความระมั ดระวังเป็นพิ เศษต้องใช้สติ ทำ�จิ ตใจให้นิ่ง
คอยดูเพื่อนตลอด”
เจมส์บอกว่ าการได้ฝึกเชียร์ลีดเดอร์ทำ �ให้เขามีพัฒนาการในหลายๆ
โดยเฉพาะเรื่ องการจดจำ� การใช้สายตา และใจเย็นขึ้ น เมื่อก่อน
จะอารมณ์ร้อน เดี๋ยวนี้ดีขึ้น ที่สำ�คัญคือเขามีสุขภาพที่แข็งแรงมากขึ้น
และตอนนี้ ถ้าจะให้เขาสอนรุ่นน้ องๆ เขาก็พร้อมเช่นกัน นอกเหนือจาก
พัฒนาการที่เกิ ดขึ้นกับตัวเองแล้ว เจมส์บอกด้วยว่า การที่เขาได้ เป็น
เชียร์ลี ดเดอร์ทำ �ให้ เขาได้ออกไปพบเพื่อนใหม่ๆ ที่ ไม่ใช่คนหูหนวก
ด้วยกั น เป็นการเปิดตัวเองให้โอกาสตัวเองได้ เรียนรู้คนที่มีความต่ าง
สังคมที่ ต่างออกไป
ครู บุญฤทธิ์ เสริมว่ า การที่เด็ กหูปิ ดจะได้ออกไปพบปะเพื่อนๆ
ต่ างกลุ่มที่ไม่ใช่คนหูปิ ดด้วยกัน เป็ นเรื่องยาก เพราะส่ วนใหญ่คน
สองกลุ่ มนี้แทบจะคุยกันไม่รู้เรื่ อง เกิดเป็นเส้ นแบ่งบางๆ ในสั งคม
แต่ การที่เด็กๆ ได้ออกไปสั มผัสกั บเพื่อนต่ างกลุ่มทำ �ให้เขาเรี ยนรู้
ครูหนึ่ ง
• ทีมเชียร์ ลีดเดอร์ คนพิการหูหนวกหนึ่ งเดียวในโลก •