Read Me 36 - page 3

เราคือใคร?
อาจเป็นค�ำถามพื้นฐานที่สุดส�ำหรับมนุษย์ คนหนึ่ง แต่ ขณะเดียวกัน
ก็เป็นค�ำถามที่ใครหลายคนไม่ สามารถหาค�ำตอบที่น่าพอใจให้ตัวเองได้ใน
ระยะเวลาอันสั้น ยิ่งในโลกยุคใหม่ที่เราสามารถสร้างตัวตน ‘จ�ำลอง’ ผ่าน
โซเชียลมีเดียด้ วยแล้ว ย่อมท� ำให้เกิดค�ำถามตามมาอีกจ�ำนวนหนึ่งว่า
แม้เราจะสามารถตอบค�ำถามพื้นฐานข้างต้นได้ แต่สุดท้าย ค� ำนิยามของ
ตัวเรานั้น เราสามารถก�ำหนดขึ้นเองโดยสมบูรณ์ หรือเป็นเพียงส่วนเสี้ยว
ในค�ำนิยามหลากรูปแบบที่คนอื่นส่งผ่านมาให้เรากันแน่?
ในกรณีนี้ คนประเภทหนึ่งที่น่าจะประสบปั ญหาจากการนิยามตัวตน
มากที่สุดคงหนี ไม่พ้ นชาว ‘ลูกครึ่ ง’ ผู ้ ยืนอยู ่ บนสองวัฒนธรรม
อยู่กึ่ งกลางระหว่างสองค� ำนิยาม และไม่ อาจหาข้อสรุ ปได้เพียงหนึ่ง
ซึ่งในหลายๆ ครั้ง ความอิหลักอิ เหลื่อที่ เกิดขึ้นจากการพยายามหา
ค�ำนิยามอย่างเอาเป็ นเอาตายนี้ ก็มิได้ เกิดขึ้นโดยเงื่อนไขความจ�ำเป็น
ทางสังคม หากแต่เกิดขึ้นในสภาวะจ�ำยอม
นิตยสาร Read Me ฉบับนี้ จึงอยากชักชวนผู้อ่านทุ กท่าน มาร่วม
ท�ำความเข้าใจอีกด้ านหนึ่งของ ‘ลูกครึ่ง’ ว่ าที่สุดแล้ว พวกเขาเป็ นใคร
ในสังคม และมี มุมมองต่อสองวั ฒนธรรมที่เคยประสบอย่างไร แน่นอนว่า
เรื่องราวทั้งหมดของพวกเขาที่คุ ณจะได้รับรู้ต่ อจากนี้ ย่อมมิได้ มีเพียง
ด้านที่สวยงาม เหมื อนรูปลักษณ์ที่เราสังเกตเห็ นได้จากภายนอกเพียง
ด้านเดียว
ในปัจจุบันคงไม่มี ใครตอบได้แน่ชัดว่ามนุ ษย์คนแรกมี เชื้อชาติอะไร
ถึงแม้จะมีการสั นนิษฐานว่ าบรรพบุรุษของแต่ละเชื้อชาติสืบสายพั นธ์ุ
ต่อมาจากมนุษย์ กลุ่ มใดก็ตาม หรือว่าเราก็ล้วนแล้วแต่เป็น ‘ลู กครึ่ง’
นี่อาจจะเป็นข้อสันนิษฐานที่มีความเป็นไปได้สูง หากจะกล่าวว่าเราต่ างเป็น
ลูกครึ่ ง ลูกเสี้ยว ลู กเศษ ฃองชาติพันธ์ุที่ได้รับการผสมผสานมาตั้งแต่
สิ่งมีชีวิ ตแรกได้ถือก�ำเนิด
ความหลากหลายยังคงเป็นประเด็นส�ำคัญต่อกระบวนการวิวัฒนาการ
ไม่ว่ าจะเกิดขึ้นในสิ่ งมีชีวิตชนิดไหน ความแตกต่างเป็นส่วนผสมที่จ� ำเป็น
ต่อการสร้ างสรรค์สิ่งใหม่อยู่เสมอ คงจะดูแปลกอยู่ไม่น้อยถ้าหากโลกนี้
มีต้นไม้และสัตว์อยู่เพียงอย่างละหนึ่งชนิด และคงจะดูแปลกมากขึ้นไปอี ก
ถ้าหากมนุษย์ทุกคนบนโลกมีรูปร่างหน้าตา เพศสภาพ จนกระทั่งวิถีชีวิ ต
ความคิดหรือทุกสิ่งที่เหมือนกันหมด
หากย้ อนไปในอดี ต ก่ อนที่ แผ่ นดินจะถู กขี ดเส้ นแบ่ งและได้รั บ
การตั้งชื่อขึ้นมา เพื่ อความสะดวกในการเรียกขานหรือเพื่อความชัดเจน
ในการแสดงความเป็นเจ้าของ จะว่ าไป หากไม่มี น�้ำหรือเขตแดนกั้นอยู่
แผ่นดินทั้ งหมดก็ยังคงเป็นผื นเดียวกัน อาจจะเช่นเดี ยวกับการเป็ น
‘มนุษย์’ เมื่อเรายอมรั บความจริงและมองข้ ามเปลื อกที่ถูกสร้ างขึ้น
ด้วยค�ำว่า ‘ชาติ’ ไม่ว่าจะเชื้อชาติ สัญชาติ หรือสีของรูปลักษณ์ภายนอก
กระทั่งความแตกต่างของภาษา วั ฒนธรรม วิถีชีวิต ความเป็ นอยู่ แม้แต่
ความคิดและอื่นๆ ที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราทุกคนมีความแตกต่าง แต่เมื่ อมองให้
ลึกลงไปแล้ว เราไม่ ได้แปลกแยกจากการเป็นมนุษย์เลยแม้แต่น้อย
Editor’s Talk
อนั ญญา
โรทปั จฉิมา
พุทธิพงศ์
อึ งคนึงเวช