นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 10

9
กาลครั้งหนึ่ งนานมาแล้ว ในหมู่บ้ านเล็กๆ ที่ มีชื่ อว่ าหมู่บ้ านภาษาสยาม
เหล่าพยัญชนะไทยต่างอาศั ยอยู่ด้วยกั นอย่างมีความสุ ขเรื่อยมา จนกระทั่ง
วันหนึ่ง ฮ.นกฮูก เกิ ดอาการน้อยเนื้อต�่ำใจที่ตนเองต้องเป็นที่โหล่ เขาตั้งค�ำถาม
ขึ้นในใจว่าท�ำไมเด็กๆ ถึงเอ่ ยชื่อของเขาเป็นล�ำดั บสุดท้าย และเอ่ยชื่อ ก.ไก่
เป็นล�ำดับแรกทุกครั้งไป ฮ.นกฮู กชอบเสียงเด็กๆ ท่องอาขยานเหมื อนที่พยัญชนะ
ไทยตัวอื่นๆ ชอบ โดยเฉพาะเวลาที่เด็กๆ เอ่ยชื่อตนเอง แต่ส� ำหรับ ฮ.นกฮูก แล้ ว
เขาต้องอดใจรอเกือบนาทีกว่าจะได้ยินชื่อตัวเองจากปากเล็กๆ ของเหล่าเด็ กน้อย
ที่น่ารั ก เท่านั้นยั งไม่พอ เด็กๆ ยังเติมค�ำอธิบายรูปลักษณ์ผิดๆ ให้กั บ ฮ.นกฮูก
ด้วย เขาจึงรู้สึ กไม่พอใจสักเท่ าไหร่ “ฉันไม่ ได้ตาโตสักหน่อย นั่นมันแว่นของฉัน
ต่างหาก” ฮ.นกฮูกพยายามบอกหลายต่ อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ มีใครสนใจฟัง
ก.ไก่ ผู ้ มีความมั่นใจในตัวเอง เธอมั กจะภูมิใจทุ กครั้งที่ได้ยินเด็กน้อยทั้งหลาย
เรียกชื่อเธอเป็นล�ำดับแรก เธอเชื่อว่าตัวเองส�ำคัญกว่าใครๆ เพราะฉะนั้นเธอจึง
ไม่เห็นหัวใคร แม้แต่ ฒ.ผู้ เฒ่า เธอก็ไม่เคยยกมือไหว้เลยสักครั้ง