นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 13

12
“ฉันเหมาะสมที่สุด เพราะฉั นสามารถป่าวประ_าศสิ่งต่า_ๆ ให้ทุ_คนรับรู้ได้”
ฉ.ฉิ่_เสนอตัวเอ_
“ดีแต่ พูดล่ะสิ ” ฟ.ฟัน กระแท_เสีย_ใส่
“หนอย! แล้วอย่า_แ_ไม่ดีแต่พูดเลยสินะ ฉันเชื่ อว่าเด็_ๆ อยา_เอ่ยชื่อฉัน
เป็นล�ำดั บแร_”
“ฉันต่ า_หา_ที่เด็ _ๆ ชอบ เพราะเวลาเด็_ๆ พู ดแทนตัวเอ_ยั _ใช้ฉั นเป็ น
ตัวแร_เลย” ห.หีบ พูด
“แต่เด็ _ๆ เขาอยา_ออ_เสีย_ฉันต่ า_หา_ พี่ นั่นแหละเสนอหน้ ามาเอ_”
น.หนู เถีย_
“อ้าว! ไอ้นี่ไม่รู้เสียแล้วว่าใครเป็นใคร มาหาว่าข้าเสนอหน้า ที่เอ็_อยู่ดีมีสุข
มาจนถึ_ทุ_วันนี้ไม่ ใช่เพราะข้าหรอ_รึ” ห.หีบ ชี้ หน้าตะคอ_ใส่ น.หนู
“พี่อย่ามาทว_บุญคุณ_บฉันนะ ฉันไม่เคยขอร้ อ_ให้พี่เสนอหน้ามาสั_หน่อย
พี่มาเอ_ช่วยไม่ ได้”
“เอาสิวะ ให้มันรู้ว่าถ้าไม่มีข้า เอ็_จะท�ำยังไ_” ห.หีบโ_ รธเป็นฟืนเป็นไฟ_่อน
จา_ไป
“เพราะแ_เลย น._นู ท�ำใ_ _._ บโมโ_ แ_นี่มันสร้า_แต่เรื่อ_” ฉ.ฉิ่_ต�ำ_นิ
“อ้าวๆ แล้วตัวแ_ดี นั_นี่ คิดแต่จะเป็นใ_ญ่ ”
“อย่ามาปา_ _มานะ ไอ้ น._นู ไอ้คนไม่มี_วนอนปลายเท้า ออ_ไปเลยไป
_มู่บ้านนี้ไม่ ต้อนรับแ_”
“เออ ฉันไม่อยู ่_ได้” น._นู ท�ำท่ าจะวิ่_ออ_ไป ล.ลิ _คว้าตัวไว้ทัน เขาไม่
อยา_ให้เรื่อ_ยุ่_ยา_ไป_ว่านี้
แต่ น._นูก็นั่_นิ่_ไม่ยอมท�ำอะไรทั้_สิ้_
“ฉ.ฉิ่_ เอ็_จะไปว่ ามันแร_ๆ ท�ำไม มั_ไม่ใช่ประเด็_แล้ ว_ะ”
“ลุ_ ฒ.เฒ่า อย่าพูดมา_ดี_ว่า แ_่ _ อยู่ส่ ว_แ_่เถอะ”
“ฉ.ฉิ่_แ_ไปว่าลุ_ท�ำไม เรื่อ_ใครจะเป็_ค_แร_ไม่ต้อ_เถีย_ __ ฉั_เ_มาะสม