นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 110

109
เมฆ: เจอลุงเมฆสีเทาด้วยนะ ที่ เคยดุฉันไง
นิ่ม: ยังจ�ำไม่ได้อยู่ดีแหละ ช่างเถอะ เธอเป็นเมฆ ท�ำไมพู ดได้ล่ะ
เมฆ: ทุกอย่างก็พู ดได้หมดแหละ ต้นไม้ ก็พูดได้ เธอไม่รู้เหรอ
นิ่ม: อย่ามาหลอกกั นเลยน่า สิ่งไม่ มีชีวิตจะพูดได้ยังไง
เมฆ: ฉันไม่ได้หลอกเธอนะ ตอนนี้เธอก็ได้ยินฉันพู ดไม่ใช่เหรอ
นิ่ม: เออ จริงด้วย
เมฆ: ใช่ไหมล่ะ ที่เธอไม่ ได้ยิ นฉันพู ด เพราะใจเธอไม่อนุ ญาตให้เธอได้ยิ น
เธอรู้ไหมว่าทั้งเสียงพูดที่เธอได้ยิ น ทั้งภาพที่เธอเห็นก้ อนเมฆเป็นรูปต่างๆ ก็ล้ วน
แล้วแต่มีจุดเริ่มต้นมาจากจินตนาการของเธอเองทั้งนั้นแหละ
แล้วเสียงของบทสนทนาก็เริ่มต้นขึ้นอี กครั้งหลั งจากเงียบเชียบมานาน
นิ่ม: (หันกลับมาบอก) ฉั นดีใจที่เจอเธออีกนะเมฆ
เมฆ: (มองเด็กสาวทั้งสองคนเดินไปที่ทางออก ยิ้ มให้แล้วลอยขึ้นฟ้ า) ฉันก็
ดีใจที่เจอเธออีกเหมื อนกัน กลับบ้านกันดีๆ ล่ ะ... ฉันจะรอเธออยู่ที่นี่เหมือนเดิม
แล้วเจอกันวั นหลังนะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธออีกเพียบเลย