นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 102

101
เมฆเทา: คราวหน้าคราวหลั งก็หัดหลีกทางให้ผู ้ใหญ่ซะด้วยนะ ฮึย! เด็กอะไร
ช่างไร้มารยาทเสียจริ ง ๆ
นิ่ม: ลุงจ๋า ก็เมฆเขาขอโทษไปแล้วนี่จ๊ ะ ไม่เห็นต้องว่าขนาดนั้นเลย
เมฆเทา: เจ้าหนู นี่เป็นใครล่ะเนี่ย (ตาเบิ กกว้างด้วยความแปลกใจ)
นิ่ม: หนูเป็นเพื่อนของเมฆจ้ะ เมฆพาหนูมารู้จักเพื่อนๆ ของเขา
เมฆเทา: งั้นเหรอ เที่ยวให้สนุกนะหนู วันหลังว่างๆ มาหาลุงก็ได้นะ
นิ่ม: จ้ะลุง ขอบคุ ณนะจ๊ะ (หันกลับมาหาเมฆที่ ยังคงซึ มอยู่หลังจากถูกดุ)
ไม่เป็นไรหรอกเมฆ ลุงเขาไม่ ว่าอะไรแล้วนี่นา
เมฆ: ฉันไม่ได้เสียใจที่ถูกดุหรอก แต่เสียใจที่เราจะได้เป็ นเพื่อนกันอี กไม่นาน
น่ะสิ
นิ่ม: เธอพูดเรื่องอะไรนะ ฉั นยังอยากไปเที่ยวกั บเธออยู่เลย ท�ำไมถึ งจะเลิก
เป็นเพื่อนกับฉันล่ะ (เริ่มร้องไห้)
เมฆ: เพราะฉันก�ำลังจะกลายเป็นฝนไงล่ะ
นิ่ม: ฝน! ถ้าเธอเป็นฝนเธอจะค่อยๆ หายไปเหรอ (มองไปรอบด้ าน ขอบเมฆ
ค่อยๆ หายไปกลายเป็ นหยาดน�้ำฝนตกลงสู่เบื้องล่าง)
เมฆ: อย่าร้องไห้สินิ่ม ฉันไม่หายไปไหนหรอก พอฉันกลายเป็นฝน สุ ดท้าย
ฉันก็จะไปที่ มหาสมุทรแล้วกลั บมาเป็นเมฆได้อีก
นิ่ม: แต่ฉันไม่อยากให้ เธอไปนี่นา
เมฆ: (ลอยลงต�่ำเรื่อยๆ) ฉันคงต้ องส่งเธอแค่นี้แล้วล่ะ แล้ วเราจะได้พบกัน
อีกครั้งนะนิ่ม
นิ่ม: เดี๋ยวก่อนสิ! (เมฆค่อยๆ วางเธอลงกับพื้ นหญ้าอย่างเบามือ ก่อนจะลอย
จากไปพร้อมกับรอยยิ้ม)
...