นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 108

107
การเรียนที่ทั้งหนัก ยาก และเยอะ ทุกสิ่งทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด จนแทบไม่มี
เวลาให้นั่งพักนิ่ งๆ อยู่กั บตัวเอง
วันนี้ เธอจึงอยากวางภาระนี้สั กครู่...
นิ่ม: (เดินเข้าไปในทุ่งหญ้า ได้ยินเสียงคนวิ่งตามมาจึงหันกลับไปดู )
ขวัญ: ขอโทษๆ พอดีครูเรียกไปคุยงานเลยมาช้ า นี่รีบวิ่งมาเลยนะเนี่ย
นิ่ม: โห วันหลังเดินมาก็ได้ วิ่งมาเดี๋ ยวเหนื่อยตาย
ขวัญ: เอาน่า จะเดินเล่นไม่ใช่เหรอ ไปสิ
นิ่ม: (เดินไปตามถนนลูกรัง) เหนื่ อยไหมช่วงนี้
ขวัญ: เหนื่อยสิ เรียนหนัก งานเยอะ คนนะไม่ ใช่หุ่นยนต์ จะไม่ ให้เหนื่อย
ได้ไง
นิ่ม: นั่นสิ วันนี้ถึงได้อยากออกมาเดินเล่นไง พักบ้าง
ขวัญ: อ๋อ เออ จะเล่าให้ฟัง หมาที่บ้านเราตลกมาก คือเราไปหยิบของมาจาก
ตู้เย็น เอาช็อกโกแลตออกมากิน เดินไปหน้ าบ้านมั นก็กระโดดใส่ซะล้ ม แล้วก็งับ
ช็อกโกแลตไปกินเฉยเลย
นิ่ม: ทั้งแท่ งเลยเหรอ
ขวัญ: ใช่ กินทุกอย่างแหละตัวนี้ กุยช่ายยั งกินเลย ขนมจีบนี่เขาอุตส่ าห์วาง
ไว้บนโต๊ะแล้วไปเข้ าห้องน�้ำ กลั บมาอีกที หายเรียบทั้งจาน หมาขโมยไปกินแล้ว
นิ่ม: บอกให้มันมาเกิดเป็นคนได้แล้วมั้ ง กินขนาดนี้
ขวัญ: ฮ่าๆ เดี๋ยวบอกให้ นะ... ดูนั่นสิ ! ท้องฟ้าสวยมากเลย
นิ่ม: (เงยหน้ามองตาม) เฮ้ย สวยจริงด้วย ดูสิ ๆ สีเหมือนไอติมเลย มี แสงพุ่ง
ออกมาจากเมฆด้วย สุดยอด
ขวัญ: เรียกว่าอะไรนะ อาจารย์ดาวสอนเมื่อเช้า
นิ่ม: รังสีอะไรสักอย่ าง
ขวัญ: อ๋อ รังสีพัสคิวลาร์ ไง
นิ่ม: นั่นแหละ แต่ถึงจะไม่ รู้ว่ามั นเรียกว่ าอะไร เมฆมันก็ สวยอยู่ดีแหละ