นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 26

25
“ตะวัน เธอเป็นโรคโหยหาอดีตแน่ๆ ไปพบหมอเถอะ” หลายปีมานี้มีแต่คน
ทักและมักให้ค�ำวินิจฉัยอาการของผมอยู่เสมอ ทั้งเพื่อนที่ท�ำงาน พี่ๆ ที่ผมสนิท-
สนมด้วย หรือแม้ กระทั่งเพื่ อนสนิ ทของผมเองก็ยั งพูดเป็ นเสียงเดียวกั นว่ า
ไอ้อาการ ‘เห็นสายฝนพร�ำตอนหั วค�่ ำทีไรก็ จะมีน�้ำใสๆ ไหลอาบแก้มทุ กครั้ง
โดยหาเหตุผลไม่ได้เสมอนั้น’ มักจะเกิดขึ้นเมื่อเห็นภาพเหตุการณ์เก่าๆ
เมื่อเกิดอาการเหล่านี้นานวันเข้า ทั้งเพื่อนๆ พี่ๆ ก็เห็นพ้องต้องกันว่าผมเป็น
โรคโหยหาอดีต จนผมเริ่มเชื่อสนิทใจว่าผมคงจะเป็นโรคนั้นจริงๆ “อาการคื อ
มักเห็นภาพเก่าๆ ที่ตนเองจ�ำฝังใจผ่านภาพเหตุการณ์เดิมๆ สภาพแวดล้อมเดิมๆ
แต่คนที่อยู่ในภาพเหตุการณ์นั้นกลั บไม่ใช่คนที่เราคิดถึ งหรือคนที่ อยู่ในความ
ทรงจ�ำ ก็เลยท�ำให้นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ของตนเองในวันนั้น วันที่เรามีความสุข
ที่สุ ดและเศร้ามากที่สุ ด พอเธอเห็ นภาพเก่าๆ พวกนี้ เธอถึงได้ ร้องไห้ เพราะ
ความคิดถึงคนที่อยู่ในภาพความทรงจ�ำไงล่ะตะวัน” นี่คือค�ำอธิบายของเพื่ อนๆ
ที่มักพูดกรอกหูผมอยู่ทุกวี่วันจนรู้สึกคุ้นชิน