นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 31

30
ชนิดอื่นๆ เวลาเดินจึงต้องระมัดระวังสัตว์มีพิษเป็นอย่างมาก
ยายจะพาผมข้ามคลองน�้ำไปตัดต้นกล้วยอี กฝั่งหนึ่ง ทันใดนั้นเอง! ยายถู ก
งูเห่ากัดเข้าที่ขา “ยาย!!!” ผมร้องเรี ยกจนเสียงหลง ยายรีบโบกไม้โบกมื อให้ผม
รีบออกจากตรงนั้นไปก่อน ด้วยกลัวว่าจะเป็นอั นตรายไปอีกคน ผมมองยาย
ที่ก� ำลั งทรุดนั่ งกับพื้นด้ วยน�้ำตา พอตั้งสติ ได้จึ งรีบวิ่ งไปหายายพวนที่ นั่งห่อ
ขนมเทียนอยู ่หน้ าบ้านให้ มาช่วย “ยายพวนๆ ช่ วยด้วยๆ ยายถูกงู กัดอยู ่ใน
สวนกล้วย” พอยายพวนรู้ ความก็รีบตะโกนบอกชาวบ้ านในละแวกบ้านใกล้
เรือนเคียงให้ไปช่วยกั น
“ยายสี!!! ตื่นๆ ยายสี” ยายพวนร้องเสียงหลงด้ วยความตกใจ
“ยายสีเสียแล้ว ฮื อ ฮือ” ยายพวนตะโกนดังลั่นจนชาวบ้านที่วิ่งตามกั นมา
กลุ่มใหญ่ ต้องรีบวิ่งเข้ามาด้วยความตกใจ
“ยาย!!!” ผมตะโกนร้องจนหน้ามื ดหมดสติไป...
03
“ตะวัน... แม่กับพ่ อมารับกลับบ้ านแล้วลูก”
หลังงานศพยาย พ่ อกับแม่ก็ มารั บผมกลับไปอยู ่บ้าน เพราะตั้งแต่ยาย
จากไป ผมยังไม่เอ่ยปากพูดกับใครอีกเลย เอาแต่นอนอยู่แต่ในห้ อง
ผมเดินไปเก็บกระเป๋ าเสร็จก็ไปกราบอัฐิยายที่ ตั้งอยู่ในห้ องพระ “ตะวันกลับ
ก่อนนะครับยาย เดี๋ ยวจะมาเยี่ยมยายบ่อยๆ” ผมพู ดทั้งน�้ำตา น้านวลเดินเข้ามา
ในห้องแล้วเอามือลูบที่ หัวผมบอกว่า “ถ้าตะวันคิดถึงยายก็ มาหายายได้ตลอด
เวลาเลยนะ ยายไม่ไปไหนหรอก ยายจะอยู่กั บเราที่นี่” น้านวลพูดเสร็จก็กอดผม
พลางปาดน�้ำตาด้ วยความคิดถึงยาย
“ตะวัน กลับได้ แล้ว” เสียงแม่ร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน น้านวลจึงช่ วยถือกระเป๋า
ผมลงมาส่งที่รถ “มาเยี่ ยมน้าบ่อยๆ นะตะวั น” เสียงน้ านวลตะโกนบอกขณะที่