นิตยสาร ปลาทอง กระบองเพชร และพจนานุกรม - page 32

31
รถก�ำลังเลี้ยวออกจากบ้าน “ครับ...น้านวล” ผมร้องตะโกนตอบกลับ
รถแล่นออกจากบ้านได้สั กพักก็พลบค�่ำ ผมมองเห็นเพียงแสงไฟริบหรี่ที่บ้าน
ของยาย จากนั้นก็เลือนหายไปกับความมืด ยิ่งรถเคลื่อนไกลออกมาจากบ้านยาย
มากเท่าไหร่ น�้ ำใสๆ จากตาของผมก็ไหลอาบแก้มมากเท่านั้น เพียงได้ยินเสียง
กบเขียดอึ่ งอ่างร้องระงมท่ ามกลางสายฝนโปรยกระหน�่ำ ผมก็รู้สึ กคิ ดถึงยาย
แทบขาดใจ ค�่ำคืนฝนพร� ำต่อจากนี้คงไม่มีเสียงนิทานก่อนนอนจากยายอีกแล้ว
04
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นปล่อยให้น�้ำตาที่ไหลริ นอาบแก้มอยู่อย่างนั้นพร้อมพูดกับ
ตัวเอง ถึงแม้อัลบั้มรูปภาพเหล่านั้ นจะหายไป แต่ในความทรงจ�ำเบื้องลึกที่มีต่อ
ผู้หญิงคนนี้ก็ ไม่ได้จางหายไปไหน และยั งจดจ�ำภาพเหตุ การณ์เหล่านั้นได้เสมอ
ผมคงเป็นโรคโหยหาอดีตอย่างที่ เพื่อนพยายามบอกจริงๆ แต่ถ้าให้ผมเลือก
ระหว่างจดจ�ำภาพความทรงจ�ำเบื้องลึกเหล่านี้แล้วมี อาการน�้ำตาไหล กั บให้ผม
ลืมเลือนทุกสิ่งไปแล้วใช้ ชีวิตอย่ างคนปกติ ผมก็ขอเลือกที่จะจดจ�ำดีกว่า
เสียงสายฝนกระหน�่ ำตกมาอย่างไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับน�้ำตาของผมที่ไหล
อาบแก้มเพราะความคิดถึง ยังคงด� ำเนินไปเฉกเช่นเดิม...