38
นั
บแต่
นั้
นมา อุ
กอุ
ยก็
กลายมาเป็
นสมาชิ
กใหม่
ในบ้
านแห่
งนี้
เขาเข้
ากั
นได้
ดี
กั
บทุ
กคน พ่
อและแม่
ต่
างก็
ดี
ใจที่
ลู
กชายมี
เพื่
อนเล่
น จะได้
ไม่
ใช้
เวลาไปกั
บ
การเล่
นเกมในคอมพิ
วเตอร์
จนท�
ำให้
เสี
ยการเรี
ยน อุ
กอุ
ยกั
บเด็
กชายสนิ
ทกั
น
อย่
างรวดเร็
ว ทั้
งคู่
ใช้
เวลาอยู่
ด้
วยกั
นตลอดเวลา เขาไปไหนมาไหนด้
วยกั
นเสมอ
เหมื
อนแคบหมู
กั
บน�้
ำพริ
กหนุ่
มที่
ต้
องอยู่
คู่
กั
นตลอดเวลา
มิ
ตรภาพและความผู
กพั
นของเขาทั้
งสองเริ่
มแน่
นแฟ้
นและขาดกั
นไม่
ได้
ตอนที่
เกิ
ดอุ
บั
ติ
เหตุ
จนเด็
กชายต้
องเข้
ารั
บการผ่
าตั
ด พ่
อแม่
ต่
างก็
หวาดวิ
ตกว่
า
เรื่
องไม่
ดี
จะเกิ
ดขึ้
นกั
บลู
กชายคนเดี
ยวของตน ส่
วนอุ
กอุ
ยก็
คอยอยู
่
ข้
างๆ
เป็
นก�
ำลั
งใจให้
กั
บเพื่
อนสนิ
ทคนแรกและคนเดี
ยว เขาคอยดู
แลเพื่
อนซี้
อย่
าง
ไม่
รู
้
จั
กเหน็
ดเหนื่
อย แม้
จะง่
วงขนาดไหนตุ
๊
กตากระรอกขนปุ
ยก็
ไม่
ยอมหลั
บ
เขาจะไม่
นอนจนกว่
าเพื่
อนของเขาจะหายดี
อุ
กอุ
ยได้
แต่
ภาวนาให้
เด็
กชายอาการ
ดี
ขึ้
นไวๆ
การผ่
าตั
ดด�
ำเนิ
นไปอย่
างรวดเร็
วด้
วยความสามารถและวิ
ทยาการแพทย์
ที่
ทั
นสมั
ย เด็
กชายพ้
นจากขี
ดอั
นตรายแล้
ว แต่
ยั
งไม่
ได้
สติ
“หายไวๆ นะเพื่
อน
ฉั
นรอนายอยู่
นะ” ตุ๊
กตาตั
วน้
อยกล่
าวเบาๆ ก่
อนจะหลั
บไปด้
วยอาการเหนื่
อยล้
า
เนื่
องจากไม่
ได้
พั
กผ่
อนมาหลายวั
น
สองวั
นหลั
งจากนั้
นเด็
กชายก็
ฟื
้
นเป็
นปกติ
ภาพแรกที่
เขาเห็
นคื
ออุ
กอุ
ย
เพื่
อนรั
กของเขานอนหลั
บอยู
่
ข้
างกายไม่
ห่
าง เด็
กชายน�้
ำตารื้
น และโอบกอดตุ
๊
กตา
เพื่
อนซี้
ด้
วยความรั
ก กระรอกน้
อยขนปุ
ยกล่
าวกั
บเด็
กชายว่
า “ฟื
้
นแล้
วเหรอ
ปล่
อยให้
รอตั้
งนาน นึ
กว่
านายจะไม่
มาเล่
นกั
บฉั
นอี
กซะแล้
ว” คนป่
วยเพิ่
งฟื
้
น
หั
วเราะทั้
งน�้
ำตา มั
นเป็
นน�้
ำตาแห่
งความดี
ใจและประทั
บใจในความรั
กที่
ตุ
๊
กตา
ตั
วน้
อยๆ ตั
วนี้
มี
ให้
กั
บเขา “เจ้
าบ้
า ถ้
าไม่
มี
ฉั
นแล้
วนายจะเล่
นกั
บใครล่
ะ”
หลั
งจากนั้
นมาเด็
กชายก็
พาเพื่
อนของเขาไปด้
วยกั
นทุ
กที่
ตอนพั
กกลางวั
น
เพื่
อนๆ ทุ
กคนก็
มั
กจะเอาของเล่
นออกมาเล่
นกั
น เด็
กชายรู
้
สึ
กว่
าเพื่
อนๆ หลายคน
มองเขาด้
วยสายตาแปลกๆ ที่
เขาหยิ
บอุ
กอุ
ยเพื่
อนรั
กออกมาเล่
นและพู
ดคุ
ย