นิตยสาร Stand - page 18

16
| STAND
ไปเรี
ยนดี
แค่
นี้
โลกก็
จะน่
าอยู
มากขึ้
น เพราะมั
เป็
นการใช่
ความคิ
ดในทางที่
ไม่
ได้
ลำ
�บากใคร
แต่ก็ต้องอยู
่ในความพอดีด้วย”
แต่
แน่
นอนว่
าการบั
งคั
บให้
ใส่
เครื่
องแบบมี
ต้
อง
มี
ข้
อดี
ด้
วย
“ถู
ก มี
เยอะเลย มั
นมี
ข้
อดี
ด้
วย แต่
มั
นก็
มี
ข้
อเสี
ยด้
วย เป็
นดาบสองคม คุ
ณแน่
ใจหรื
อว่
คุ
ณสามารถคุ
มคนได้
อยู
แล้
วมั
นจะมี
คนโรคจิ
เยอะแค่
ไหนที่
ซ่
อนอยู
ในนั้
น คุ
ณเข้
าใจไหม ถ้
าเรา
ดู
แค่
ภายนอกทุ
กคนแต่
งตั
วเรี
ยบร้
อยดู
อยู
ใน
กฎระเบียบ แต่เราไม่รู
้ลึกไปกว่านั้น เพราะฉะนั้น
ถ้าเราสามารถที่จะจุดประกายคนตั้งแต่เด็กๆ ให้
มั
นส่
อแววออกมาเลย ถ้
าเราอยากจะควบคุ
คนเราก็น่าจะดู
แลควบคุมได้ง่ายขึ้น”
ตั
ดสิ
นใจที่
จะไม่
เรี
ยนต่
อมหาวิ
ทยาลั
ยเพราะ
ต้
องใส่
ชุ
ดนั
กศึ
กษา
“ตอนนั้นจะไปรายงานตัวเข้ามหา’ลัย แล้วก็
ใส่
ชุ
ดยู
นิ
ฟอร์
มแล้
วก็
รู
สึ
กขึ้
นมาว่
า โอ๊
ย ฉั
นจะต้
อง
แต่
งแบบนี้
ไปอี
กสี่
ปี
เลยหรอ อี
กอย่
างก็
เป็
นเรื่
อง
ตัววิชาที่เราไม่รู
้ว่าจะเรียนไปทำ�ไม ก็ไม่เรียนเลย
มั
วแต่
ไปอ่
านหนั
งสื
อปรั
ชญา แล้
วก็
หลุ
ดไปเลย
นิพพานไปไหนไม่รู
้ (หัวเราะ)”
เป็
นเพราะว่
าการเรี
ยนในมหาวิ
ทยาลั
ยไม่
มี
ความสำ
�คั
ญหรื
อเปล่
“การมี
คุ
ณวุ
ฒิ
มั
นเป็
นเรื่
องที่
ดี
มั
นเป็
นใบ
เบิ
กทาง แต่
ถ้
าเราไม่
รู
ว่
าเราจะเลื
อกเรี
ยนอะไร
เราอาจจะหยุดตัวเองไว้ก่อนก็ได้ อย่างเมืองนอก
ที่
เขาจะมี
Gap Year ก่
อนที่
เด็
กๆ จะตั
ดสิ
นใจ
เข้ามหา’ลัย ซึ่งเป็นสิ่งดีนะ จะได้เอาเวลาช่วงนั้น
มาเรี
ยนรู
ว่
าเราชอบอะไรอยากเรี
ยนอะไร แต่
ก็
พู
ดยากเพราะบ้
านเรามี
ความกดดั
นจากครอบครั
และสังคม”
ในตอนนั้
นทางครอบครั
วคิ
ดเห็
นอย่
างไร
“เราโชคดี
ที่
พ่
อแม่
เข้
าใจทุ
กอย่
าง เขามองเห็
แล้
วว่
าเราไม่
น่
าจะกลายไปเป็
นนั
กฆ่
า (หั
วเราะ)
เขารู
ว่
าเราน่
าจะไปเป็
นคนดี
ในสั
งคมได้
แล้
ครอบครั
วเป็
นครู
บาอาจารย์
ที่
ค่
อนข้
างจะ
เปิดกว้าง แต่เขาก็บอกให้เราต้องดู
แลตัวเองให้ดี
แล้
วถ้
าจะไปแบบนี้
ก็
ต้
องไปให้
รอด แต่
เขาก็
จะ
คอยช่วยเหลือตลอดเวลาถ้าเราต้องการ”
สมมติ
ว่
าตอนนี้
มี
น้
องที่
ไม่
อยากเรี
ยนต่
อมา
ขอคำ
�ปรึ
กษาจะแนะนำ
�ว่
าอย่
างไร
“บ้
านเรามี
ความเป็
นอิ
สระน้
อยมาก ถ้
าเรา
เป็
นเด็
กฝรั่
งเขายั
งไปกู
ตั
งค์
แล้
วชิ่
งออกจากบ้
านได้
ซึ่
งมั
นมี
ทั้
งข้
อดี
ข้
อเสี
ย คื
อ ระบบครอบครั
วจะ
แตกสลายไป แต่
เรายั
งเป็
นระบบครอบครั
วที่
ทุกคนยังต้องดู
แลซึ่งกันและกัน เราว่าสิ่งที่ทำ�ได้
และน่
าจะดี
ต่
อทุ
กคน คื
อ การคุ
ยกั
นให้
รู
เรื่
อง
ดี
กว่
า ว่
าหนู
ต้
องการอะไรกั
บมหา’ลั
ย หรื
อเรา
อยากจะเรี
ยนอั
นนี้
แต่
เขาต่
อต้
าน หนู
ก็
ต้
องอธิ
บาย
โดยใช้อารมณ์และเหตุผลให้ถู
กทาง ไม่ควรว่า...
ฉั
นจะหนี
ออกจากบ้
าน มั
นค่
อนข้
างไร้
สาระมาก
เพราะสุดท้ายหนู
ต้องกลับมาตายรังอยู
่ดี”
กลั
บมาที่
เรื่
องการแต่
งตั
ว คิ
ดเห็
นอย่
างไรที่
สั
งคมกำ
�หนดให้
ผู้
ชายต้
องใส่
กางเกง-ผู้
หญิ
ต้
องใส่
กระโปรง
“มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระที่สุดในโลก เอาง่ายๆ
ถ้
าเกิ
ดผู
หญิ
งใส่
เสื้
อยื
ดกางเกงยี
นส์
แต่
งตั
เป็นผู
้ชายจะโอเค แต่ตราบใดที่ผู
้ชายแต่งตัวเป็น
ผู
หญิ
งมั
นจะไม่
โอเค เพราะว่
ามนุ
ษย์
โลกให้
ความสำ
�คั
ญกั
บความเป็
นชายสู
งมาก น่
าสนใจนะ
ประเด็
นนี้
พอฉั
นมาแต่
งหญิ
งก็
มี
คนมาอะไรไม่
รู
เยอะแยะเต็
มไปหมด มี
ทั้
งคนชอบไม่
ชอบ ตอนแรก
ก็
งง แต่
ตอนหลั
งก็
ปลงว่
าคนเราความคิ
ดมั
ไม่
ตรงกั
นอยู
แล้
ว ซึ่
งเราจะไม่
ออกไปไกล่
เกลี่
ก็
แล้
วแต่
คนจะคิ
ด ความคิ
ดเราบางที
ดู
เหมื
อน
หั
วรุ
นแรงนิ
ดๆ แต่
ก็
จะอยู
ในหลั
กเหตุ
ผลของ
ตั
วเอง ซึ่
งบางคนจะเกลี
ยดเรามาก หาว่
าทำ
�ให้
ลู
กเล็กเด็กแดงออกนอกลู
่นอกทาง แล้วยังไงหรอ
เราก็ยังเป็นคนดี จบ”
แล้
วความสุ
ภาพที่
สั
งคมประเมิ
นค่
าด้
วยการ
ใส่
สู
ทมี
ความคิ
ดเห็
นกั
บเรื่
องนี้
อย่
างไร
“บ้านเราไม่ต้องผู
กไทก็ได้ ร้อนจะตาย ถ้าใส่
เชิ้
ตแล้
วเอาชายใส่
ในกางเกงก็
น่
าจะโอเคแล้
1...,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17 19,20,21,22,23,24,25,26,27,28,...58