นิตยสาร เหวย - page 19

+ 019
ผมเกลียดลู กเต๋า!
ทำ�ไมพระเจ้าต้องเขย่าถ้วยแก้วแล้วทำ�ให้ผมตกที่ตํ่าเรื่อยมา
ผมชอบเล่นไฮโล ไฮโลนะครับ ไม่ใช่คาสิโน นั่นมันที่ ของคน
มีตั งค์ อย่าเข้าใจผิด ถึงแม้ ว่าจะชอบเล่นไฮโล แต่ ไม่เคยชอบลูกเต๋าสี
ขาวจุดดำ�เลยแม้แต่น้อย ผมโคตรเซ็งทุกครั้งที่เห็นมันอยู่ ในแก้ว แล้ว
ออกมาไม่ตรงกับที่ แทง
วันนี้ผมมาเล่นไฮโลตามปกติ เมียอนุญาตให้เล่นเพียงอาทิตย์
ละครั้งเท่านั้น คุ ณเธอคงกลัวผมจะเสียจนหมดเนื้อหมดตั ว แหม! เดี๋ยว
จะหาว่านํ้าเน่า ผมให้เธอไปหมดทั้งเนื้ อตัวและหัวใจแล้ว ไม่มีอะไรจะ
เสียหรอก แม้ผมจะไม่ได้เสียเงินไปมากมายอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าทำ�ไม
เมื่อแทงสูง ค่ าของลูกเต๋ าในถ้วยถึงได้ออกต่ำ�ทุกทีไป นึกแล้วก็โมโหไม่
น้อยที่ชีวิ ตมีแต่ความต่ำ� ไม่เคยได้สู งกับเขาเสียที
เลิกเล่น! ผมตั ดสินใจกลับบ้ านก่อนเวลาที่ เมียกำ�หนดไว้
ระหว่างทางจากโรงไฮโลกับบ้านเช่า ต้องเดินผ่านห้างสรรพสินค้าสุดหรู
มันช่ างเป็นอาณาจักรที่ กว้างใหญ่ไพศาล แต่ถ้าเทียบกับโรงไฮโล ผมเข้า
เป็นสัดส่วนประมาณ 1 : 100 ต่อปี แต่พวกคนมีอันจะกิ นคงกลับกันเป็น
100 : 1 อย่างเช่นวันนี้ที่ตัดสินใจเดินตรงสู่ประตูอัตโนมัติอย่างไร้เหตุผล
นั่นเพราะผมคงไม่มีปัญญาซื้ออะไรติดมือมา
กลิ่นแอร์โชยมาปะทะจมูกก่ อนร่างกายจะสัมผัสความหนาว
เสียอี ก ไม่ได้ มีเพียงกลิ่นแอร์เท่ านั้น แต่ ยังผสานกลิ่ นความน่าอร่อย
ของอาหารนานาชนิด ไม่รู้ว่ าเพราะกลิ่น ความหิว หรื อสาวน้อยหน้าตา
จิ้มลิ้มที่ยืนยิ้มเชิญอยู่หน้าร้ าน ผมจึงคล้ายถูกแรงดึงดูดเหล่านั้นค่อยๆ
สูบเข้าไป แต่ โชคยังดีที่มีคนหน้ าตาดี แต่งตัวสำ�อาง เดิ นอย่างสุภาพ
ออกมาเกือบจะชนกัน นั่นทำ �ให้ได้สติ ไม่อย่ างนั้นผมอาจจะโดนอวัยวะ
เบื้องล่างของใครสักคนในนั้นถีบออกมา ถ้าดันสวาปามอาหารราคาแพง
ไปเสียพุงกางแล้ วไม่มีปัญญาจ่าย เฮ้ย! เขาคนนี้ที่ลงข่าวโครมครามว่า
เป็นแฟนกับนางเอกชื่อดังนี่นา เห็ นข่าวว่าเป็นไฮโซเจ้าของร้านนาฬิกาฝัง
เพชร เออ…แม่งคงไฮโซจริง ร้านอาหารโคตรหรู มื้อเดียวไม่เหยียบหมื่น
เรอะ ผมเดินผ่านร้านนี้ทีไร นํ้าลายไหลทุกที ยังคิดว่าถ้าถูกหวยเมื่ อไรจะ
มากินให้สบายท้อง ขี้ให้เป็นทอง ตอนแรกผมก็แค่มองตามเขาจนเหลียว
หลัง แต่ความรวยเหมือนแม่เหล็ก ดูดให้เดิ นต้อยๆ ตามไป มองไปมอง
มาก็ต้องสงสัยอีกอย่าง ว่ าทำ�ไมเขาถึงใส่นาฬิกาแบรนด์อื่น ไม่ใส่แบรนด์
ตัวเอง ไม่ดี ? หรือเชยไป ผมก็ไม่ รู้เหมือนกัน
เอ…เสื้อเชิ้ตสีขี้เถ้าตัวนี้ ผมว่าคุ้นๆ พลันสมองอันปราดเปรื่ อง
เรื่องความไฮโซก็แถลงไขข้ อข้องใจ เสื้อของผู้ ชายคนนั้นเป็นตัวเดียวกัน
กับเสื้อเจ้าของโรงงานที่ ผมทำ�อยู่นี่หว่า แม่ง ท่าทางจะดีจริง ผมเริ่มอยาก
รู้อีกอย่างว่าทั้งเนื้ อทั้งตัวของเขารวมกันได้ล้านหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างที่
คิด ผมอยากลักพาตัวเขา แล้วลอกคราบเอาเปลือกไฮโซไปสร้างบ้าน คง
ไฮโซน่าดู คราวนี้ อยากรู้นักว่าถ้าเขาไม่มีเปลือกพวกนี้ จะยังดูน่าอิจฉา
อยู่หรือเปล่า ผมนึกหยามๆ เขา แต่กระนั้น ไฟรุนแรงในใจที่เริ่ มปะทุใน
ตอนแรกก็ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย ผมจะระงับมั นไว้อย่ างไร…
เมีย เมีย เมี ย…ผมท่องในใจ ถ้าเกิดผมไปลักพาตัวเขา แล้ว
ถูกจับขึ้นมา ใครจะดูแลเมียที่เคารพรักล่ ะ
เดินๆ ตามความวิลิ ศมาหราไประยะหนึ่ง อ้าว! กรรมของเวร
ปัญหาที่ผมไม่อยากให้ เกิดขึ้ น ในที่สุดมันก็เกิดจนได้
กางเกงในเข้าวิน!
ผมเริ่มละสายตาจากผู้ชายคนนั้ น แล้วมองซ้ายมองขวา มอง
หน้ามองหลัง มองกลับไปกลับมา อื ม…คนเยอะเหมือนกันนะ
ผมยังไม่ตัดสินใจกระทำ�เพื่อความสบายใจในทันที เนื่องจาก
ว่าหนุ่มไฮโซคนนั้นเริ่มเดินห่างไปแล้ว ผมไม่ แน่ใจว่าจะเดินตามเขาไป
ทำ�ไม แต่ก็ตะหงิดๆ ในใจ อยากรู้ว่ าเขาจะทุ่มเงินมหาศาลในความคิด
ผมเพื่ออะไรอีก ผมเริ่มเดินด้วยท่าทางที่แปลกไป พยายามบิดก้นไปบิด
ก้นมา แต่เอ๊ะ! นี่ผมเดินเหมือนพวกไฮโซหรือเปล่า เขาคนนั้นเดินบิ ดก้น
ด้วย เมื่อกี้ ไม่ได้บิดนี่นา สงสัยจะลืมแน่ๆ ผมนึกขำ�ในใจ
และแล้ว…ก็สิ้ นสุดขีดความอดทน ผมเหลือบตามองซ้ าย
มองขวา คนยังเยอะเหมือนเดิม แต่ไม่เป็นไร…คิดดังนั้น มือกร้านแดด
จึงเอื้อมไปข้ างหลัง พรึ่บ! อา…กางเกงในออกจากก้นแล้ ว สบายใจ โล่ง
ฉิบหาย…
เดินตามกลิ่นความรวยต่อ หนุ่มคนนั้นยังเดินด้วยท่ าทางบิด
ก้นเหมือนตอนกางเกงในผมเข้าวินเป๊ะ ผมนึ กขำ�ในความเป็นไฮโซดั ง
ของเขา ระหว่างทางที่เดินไป สาวๆ ก็ยังคงจั บตามองกันตาเป็นมัน มอง
ขนาดนี้ เขาจะกล้าอย่างผมหรือ?
แม้ว่าขณะนี้เขาจะเดินออกมาจากห้างหรูแล้ว ตอนแรกก็ฉงน
ใจว่าทำ�ไมไม่ ขับเบนซ์คันงามออกมา แต่เมื่อกี้ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์ว่ าจะ
มีคนมารับ จึงเข้าใจ กลิ่นความอร่ อยคนละอย่างกับในห้างลอยมาปะทะ
จมูก ผมเห็นเขาหยุดยืนมองร้านหมูปิ้งริมฟุตบาทอยู่นานพอดู พยายาม
เดาสายตา มันเหมือนสายตาของผมเปี๊ยบ ผมกำ�ลังอยากซื้อหมูปิ้ง พลัน
เมื่อแม่ค้ าเงยหน้าขึ้ นมา ชายหนุ่มคนนั้นเดินจากไปทันที พร้อมกับผมที่
ก้าวเข้าไปซื้อหมู ปิ้งฝากเมี ยที่รัก
ผมกลับบ้านพร้อมหมู ปิ้งเหมือนเคย นึกถึงลูกเต๋าที่เคย
เกลียด มันคงออกค่าสู งบ้าง ต่ำ�บ้าง แต่นั่นก็ ไม่ใช่ มือผมที่ เป็น
คนเขย่า