นิตยสาร เหวย - page 21

+ 021
หลายปีที่ ผ่านมา ในช่วงเดื อนตุลาคม คนกรุงเทพฯ จะได้สัมผัส
กับการเนรมิตพื้นที่ของห้างเอ็มโพเรียมให้กลายเป็ นป่าดงดิบ ซึ่ง
อุดมไปด้วยพฤกษานานาพรรณ และสัตว์ป่ าหลากหลายชนิด ภาย
ใต้วัตถุประสงค์อันสวยหรูบนป้ายโฆษณาที่ทำ�ท่าพยายามให้ผู้คน
หันมาสนใจปัญหาโลกร้อน ผู้ปกครองตื่นเต้นพาลูกหลานมาเยี่ยม
ชมและโพสต์ท่าถ่ายรูปทุกปี หากแต่ไม่มีคำ�บรรยายใด สอนเด็ก
ๆ ว่าการจัดงานเหล่านี้ ช่วยอนุรักษ์ธรรมชาติ และแก้ปัญหาสิ่ง
แวดล้อมที่กำ�ลั งเกิดขึ้นได้อย่างไร
สัตว์ป่าถูกนำ�มาขังในกรงที่ออกแบบให้มีขนาดใหญ่กว่าตัว
สัตว์เหล่านั้นเพียงเล็กน้อย แน่นอนว่า ลักษณะท่าทางของทุกตั วล้วนซึม
เศร้า และหน้าตาไม่อยากรับแขกเสียเต็มประดา บ้างก็มุดเข้ากระถาง
เล็ก ๆ ที่จัดไว้ในตู้ บ้ างก็นอนหมอบซุกหน้าลงในอุ้ งมืออุ้งเท้าตัวเอง
ไม่ต้องสงสัยถึ งความเครียด และความอึดอั ดจากการถูกกักขังอยู่ ในที่
แคบ ๆ เป็นเวลาหลายวันติดต่อกั น สัตว์บางชนิดมีวิถีชีวิ ตที่ต้องอาศั ย
ในที่อุณหภูมิสูงและร้อนชื้น แต่ต้ องมาทรมาทรกรรมกับอุณหภูมิต่ำ�
และภาวะอากาศแห้งจากแอร์ภายในห้ าง ทางผู้จัดก็ทำ�เพียงแค่เขียน
ป้ายแปะไว้ที่หน้าตู้กระจกว่า “ไฟนี ออนที่ส่องตู้เป็นไฟแสง UV ซึ่ งเป็น
แสงธรรมชาติที่ใช้ในตู้ไม้นํ้าเพื่อให้สัตว์ที่อยู่ในแอร์หรืออากาศเย็ นได้รับ
ความอบอุ่น”
ที่น่าตลกร้ายแบบขำ�หึ ๆ ในลำ�คอก็คื อ เจ้า “ตุ๊กแกบ้าน”
ที่ปกติ ไปเกาะอยู่บ้านใคร เจ้าของบ้ านเป็นต้องกรี๊ ดกร๊าดโวยวายและ
กำ�จัดทิ้งอยู่ร่ำ�ไป หากเมื่อถูกนำ�มาใส่ไว้ในตู้กระจกยี่ห้อห้างเอ็มโพเรียม
มันกลับกลายเป็ นตุ๊กแกดาราดัง ที่มีคนต่อแถวเอาหน้าไปแนบกระจก
เพื่อถ่ ายรูปกับมั น ดูแล้วน่าปลื้มใจแทน
แม้ในทุกปี ของการจัดงาน จะมีผู้คนส่วนหนึ่งต่อต้านและ
ร้องขอให้ยุติ การหากินบนความทุกข์ยากของเพื่อนร่วมโลก แต่เหตุผล
ที่ดั งกว่าจากฝ่ายผู้บริหารก็มักเป็น ลูกค้าชอบ และการจัดงานนั้นมี
วัตถุประสงค์และเจตนาดีในการส่งเสริมให้คนเข้าถึงธรรมชาติ
แท้จริงแล้ว ผู้ที่มาเยี่ยมชมงานส่วนใหญ่ คิดอย่างลึกซึ้งจริง
หรือไม่ ว่าเบื้องหลังการจัดงานนี้ ต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง และท้าย
ที่สุ ด งานนี้ช่วยปลูกจิ ตสำ�นึ กของการรักษ์โลกได้จริงหรือ ผู้เขียนยืน
อ่านข้อความในสมุดบันทึ กความทรงจำ�อยู่นาน พบเพียงถ้ อยคำ�ที่ เด็ก
ๆ เขียนไว้ว่ าตนชอบสัตว์ตั วใด ต้นไม้ใหญ่จัง หรือคำ�ชมจากผู้ใหญ่ ว่า
จัดงานได้สวยงามมาก ขอบคุ ณที่ทำ�ให้ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ…
เพี ยงการจัดงานโดยนำ�ประเด็ นที่ เป็นกระแสสั งคมมาวิ เคราะห์
สังเคราะห์ หรือผ่านกระบวนขั้นตอนใดก็ ตามในทางการตลาด แล้ว
ดัดแปลงเพื่อสนองตอบต่อกิเลสของมนุษย์นั้น ไม่อาจทำ�ให้ใครตระหนัก
ได้ถึงภัยพิบัติที่กำ�ลังจะเกิดขึ้ น
การใช้เทคนิ คดึดดูดผู้คนให้ เข้ามาสนใจสินค้า โดยอาศัยพรี
เซนเตอร์ตัวน้อย ๆ ที่ลำ�พั งชีวิตในธรรมชาติก็ลำ �บากมากแล้ว ยังต้อง
ถูกพรากจากบ้านเกิด ข้ามฟ้ามาไกลจากอี กซีกโลก เพื่อเป็นเครื่องมือ
ทำ�เงินให้แก่คนหัวใส มันไม่โหดร้ายเกินไปหน่อยหรือ
โลกร้อนไม่ใช่เรื่ องไกลตัว ความตื่นกลัวของผู้คน ไม่ใช่เพียง
กระแสการตลาดเพื่อขายสิ นค้า อย่าทำ�ให้ประเด็นหายนะของมนุษยชาติ
กลายเป็นแฟชั่นใหม่ของการผ่อนคลายชีวิตในสังคมเมือง อยากใกล้ชิด
ธรรมชาติ ก็จงออกไปหาเขาเถิด ไปสัมผัสเสี ยงเพรียกของเขา ไปรั บรู้
ความเจ็บปวดและวิถี ชีวิตที่ถูกข่มเหงรังแก เผื่อว่าความโลภที่ทำ�หน้าที่
แทนหนังตาจะถลอกหรือลอกหายไปบ้ าง
อย่าให้โลกร้อน เป็ นเพียงแคมเปญจน์การตลาดที่ปราศจาก
จิตสำ�นึกอั นแท้จริง
อย่าให้กระแสรักษ์ ธรรมชาติเป็นเพียงความฉาบฉวย โดยไร้
การคิดหรือกระทำ�อย่างลึกซึ้ง
อย่าให้กลายเป็นพฤติ การณ์คล้าย “A Dog Like” ในเฟสบุ๊ค
ปรากฏการณ์คนไทยหน้ าหมา ที่เห็นใครทำ�ก็แห่ตามเขาไป โดยไม่
ไตร่ตรองถึงเจตนาอั นแท้จริง
กรงไม่ใช่บ้ าน และแม้ มนุษย์จะยอมทิ้งอิ สรภาพของ
ตนเองได้เพื่ อแลกกับบางสิ่งที่คิดว่าคุ้มค่า แต่ สำ�หรับเหล่าสั ตว์
แล้ว จะมีสิ่งใดสุขใจไปกว่าการได้ ใช้ชีวิตตามวิถีทางของเผ่าพันธุ์
ท่ามกลางธรรมชาติที่ คุ้นเคย
ป.ล. ขอแสดงความยินดีกับความสำ�เร็จของฝ่ายการตลาดแห่งห้างเอ็ม
โพเรียม และขอไว้อาลัยให้กับอิสรภาพและความสงบสุขของเพื่อนร่วม
โลกตัวเล็ก ๆ ทั้งหลาย