Read me 10 - page 14

| Read Me 10 14
ต่อมาอีก 13 ปี น้อย-นิภา เรืองสมุทร ได้สมัครเข้า
ทำ�งานที่องค์การนี้ และรับตำ�แหน่งกระเป๋ารถเมล์สาย 25
ปากนํ้า-ท่าช้าง ...อีก 2 ปีให้ หลัง ทุเรียน ทันแจ้ง หันหลัง
ให้ท้ องนาและเข้ ามาเป็นคนขั บรถเมล์ในสายเดียวกั น
และเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว สมิธ มูลสาร จากที่เคยขับรถเมล์
มา 14 ปี ก็ได้ สอบผ่านการคัดเลือกนายท่าและเข้ าทำ�
หน้าที่ปล่อยรถเมล์สาย 25 จนมาถึ งวันนี้...พวกเราทั้งหมด
กำ�ลังเดิ นไปยั งห้องจั ดคิ วปล่อยรถของกองเดิ นรถที่ 1
อู่ แพรกษา สมุทรปราการ เพื่ อร่ วมพู ดคุยกันถึ งหน้ าที่
การงานในยุคสมัยที่เปลี่ยนผ่านมาเป็นเวลากว่า 20 ปี
ถ้าพร้อมแล้ ว...ก็ขอเชิญท่ านผู้โดยสารเปิดกระจกชม
ถนนหนทาง และแอบเหลือบกระจกมองข้ างดูวิ ถีชีวิต
คนเมือง “เอ้า...ชิดในเลยพี่ คันนี้ขึ้นฟรี! ลงเก็บตั งค์!”
“เลี้ยวซ้ายตลอด จอดตรงป้าย คอยรับ-ส่งผู้โดยสาร”
นายท่าสมิ ธพูดออกมาเหมือนบอกกลอน จากคนขับที่
ต้องรับผิดชอบชีวิตผู้โดยสาร มาเป็นนายท่าคอยปล่ อยรถ
เป็นตำ�แหน่งงานที่ สบายกว่าเดิม ด้านน้าทุเรียนพนักงานขับ
ผู้หญิงคนเดียวของสาย 25 เล่าถึ งการทำ�งานที่ไม่ มีความ
แตกต่างกั นระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย ส่วนป้ าน้อยบอกว่า
เป็นกระเป๋าสบายที่ สุด เพราะได้เดินขยับร่างกายไม่ต้ อง
นั่งอยู่กับที่เหมื อนนายท่าและคนขั บ เพียงแค่ เก็บตั๋วคอยดู
ผู้โดยสารเวลาขึ้น-ลงเท่านั้นเอง
ในการทำ �หน้าที่ของพวกเขาตลอดระยะเวลาการทำ�งาน
ไม่ ได้มี การเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก แต่ สิ่งที่เปลี่ยนไป
กลับเป็นสิ่งที่อยู่รอบเส้นทางการทำ�งานของพวกเขา
รถ ถนน และคนเมือง
เ พี ย ง แ ค่ เ ก ริ่ น ม า ว่ า ถ น น ส มั ย นี้ ร ถ ค ง ไ ม่ ติ ด
เหมือนแต่ก่อน ป้าน้อยก็ แย้งมาทันทีว่า “โอ้ย...ติด! แต่ติด
น้อยกว่าเดี๋ยวนี้นะ (หัวเราะ) สุดๆ เลยก็ สุขุมวิท...เยาวราช
เอกมัย ทองหล่อ” สามที่หลัง พี่สมิธช่วยเสริม ป้ าน้อยว่า
แต่ก่อนบ้านคอนโดในเมืองยังไม่ผุดขึ้นมาเหมื อนดอกเห็ด
หน้าฝน ป้ายังบอกอีกว่าแต่ก่อนคนขึ้นรถเมล์เป็นพันๆ คน
(1คัน/วัน) แต่หายไปเกือบครึ่ง หลังจากมีรถไฟฟ้า “รถติ ด
หนักกว่ าเดิมอีก เพราะรถวิ่งกันเยอะกว่าเดิม แล้วถนนก็
เล็ กลง” คำ�ให้การของน้ าทุเรียนช่วยยืนยันว่าบ้านเมืองเรา
ยังครองแชมป์เรื่ องรถติด
พู ดถึ งถนนก็ ต้ องพูดถึ งตำ �รวจ เรื่องนี้ น้ าทุเรี ยนมี
ประสบการณ์ตรง เพราะหากเมื่อใดที่ตำ�รวจให้ ‘ใจสั่ งมา’
เอ้ย! ใบสั่ งมา คนขับต้องเป็นคนรับผิดชอบเงิ นค่าปรับเอง
ซึ่งน้ าทุเรี ยนบอกว่าเดี๋ ยวนี้ ครั้ งนึงเป็ นพั น “ยังโดนจั บ
กันเหมือนเดิม จะมีก็วิธีที่เปลี่ยนไป เพราะเดี๋ยวนี้เขาใช้
ถ่ายรูปเอา” ครั้งยังเป็นคนขับ นายท่ าสมิธก็โดนจั บโดน
ปรับมาไม่แพ้กัน
‘คนไทยมี น้ำ�ใจ’ อาจใช้ไม่ได้บนรถเมล์ !?
“เปลี่ยนไปเยอะ” น้ าทุเรียนเปิดประเด็นว่าด้ วยเรื่อง
นํ้ าใจ
“โอ้โห...ไม่ค่ อยจะมีหรอก คนเฒ่าคนแก่ บางทีชี
พระ ขึ้ นมายังไม่ลุกให้นั่งเลย” ป้าน้อยคงจะอัดอั้นมานาน
“คนท้องขึ้ นมาเขาทำ�ที่ ไว้ให้ ยั งไม่ยอมลุก เราต้ องบอก
ต้องตะโกน...เอ้า! ขอที่คนท้องหน่อย!” ป้าน้อยไม่ได้ทำ�ท่า
เหมือนนักร้องบนคอนเสิร์ ต บางครั้งกระเป๋าต้องปากจัดกับ
ผู้โดยสารที่อ่านป้าย ‘โปรดเอื้ อเฟื้อแก่ เด็ก คนชรา ผู้พิการ
และสตรี มีครรภ์’ ไม่ค่อยเข้ าใจ
“ตอนนี ้เลิศแล้ว
มีแต่คนอยากเข้า
แต่ เขาไม่รับ”