Read me 10 - page 15

| January-February 2012 15
เรื่องริ มทางประทับใจ
“เด็ กตี กันนี่ประทับใจสุ ดๆ (หัวเราะ) อยู่ มานาน
ลืมไม่ลง ทั้งมีดทั้ งปืน 20 กว่าปีปัญหานี้ ไม่เคยเปลี่ยน”
ป้าน้อยยืนยันว่าไม่เคยโดนลู กหลงเพราะว่าหลบทันเสมอ
หากยังจำ�ข่าวกันได้เมื่ อไม่นานมานี้รถเมล์สาย 45 พังยับ
ไปทั้งคั นที่สุขุมวิท 101/1 ด้วยเหตุการณ์ข้างต้ น
อี กข่ า วที่ มั กจ ะ เ กิ ดคู่ กั บ ร ถ เ มล์ คื อ ชนคน !
“ฝรั่งข้ ามถนนตรงนานา กระจกหน้ า เ ราแตกเลย
ตอนนั้ นก็ทำ �อะไรไม่ถู ก” น้าทุ เรี ยนเล่ าถึ งอุบั ติ เหตุ
ครั้ ง ขั บรถ เ มล์ ชนชายฝรั่ งคนหนึ่ งที่ วิ่ งตั ดหน้ า รถ
ทั้ ง ที่ ต ร ง นั้ นมี ส ะ พ า น ล อ ย ผ ล คื อ เ จ้ า ทุ ก ข์ ต้ อ ง
เข้าเฝื อกทั้งตัว น้ าทุเรียนไม่ได้โดนยึดใบอนุญาตและยังคง
ขับรถเมล์ต่ อไป หลังจากได้ไปเยี่ ยม องค์การจ่ ายค่ารักษา
พยาบาลและค่าทำ�ขวัญรวมแล้วกว่าแสนบาท ซึ่งน้าทุเรียน
โดนหักเดื อนละ 2,000 จนครบทุกบาททุกสตางค์
หันกลับมาถามพี่สมิธว่าเป็ นอย่างไรบ้างกับการทำ�งานที่
ขสมก. “เขามีสวัสดิ การทำ�ให้เราและครอบครัวมั่ นคง”
ป้าน้อยเองก็มีความสุข ป้ าเล่าว่าแต่ก่อนเคยมีคนดู ถูกว่า
เป็นกระเป๋ารถเมล์ไม่มีเกียรติ แต่เดี๋ยวนี้ ไม่มีแล้ว “ตอนนี้
เลิศแล้ว มีแต่คนอยากเข้าแต่เขาไม่รับ!” น้ าทุเรียนช่วยเสริม
มีข่าวมาว่ ารถเมล์จะมีตู้เก็บเงินอัตโนมัติ!? พี่สมิธบอกว่า
เมื่อ 10 ปีก่อนรถเมล์แอร์เคยทำ�แต่ก็เจ๊ง เพราะผู้โดยสารโกง
แต่ตอนนี้ทาง ขสมก. เองได้มีโครงการส่งพนักงานกระเป๋า
ไปเรียนขับรถ เผื่ ออนาคตข้างหน้ามีการยกเลิ กตำ�แหน่ ง
เมื่อถามถึงอนาคต “คำ�ตอบสุ ดท้าย คื อ จะขออยู่
จนเกษี ยณ” น้าทุ เรียนและพี่สมิ ธยิ้มรับกับป้ าน้อยอย่ าง
เห็นด้วย ป้าน้อยได้ฝากถึง ขสมก. ว่า “อยากได้รถใหม่
แต่ไม่ เอาแบบหยอดเหรียญนะ (หั วเราะ)” น้าทุ เรียนว่า
รถเก่ าดี อยู่แล้ ว รถใหม่ เกิดพาไปชนก็ จะจ่ายแพงและ
ดูแลยาก ส่วนพี่สมิธอยากให้นำ�เทคโนโลยีใหม่ๆ มาจัดการ
กับระบบปล่อยรถให้ทันสมัย
บอกต่อถึงพนักงาน ขสมก. รุ่นใหม่ ก็อยากให้ ช่วยกัน
รั กษากฎระเบียบ ภาพลักษณ์ และต้องขยันทำ �งานด้วย
ทั้ งสามบอกเป็ นเสียงเดียวกัน ส่วนผู้ โดยสารอย่างเราๆ
ป้ าน้อยขอฝากว่า อย่านึกจะโบกตรงไหนก็โบก ช่วยยืนรอ
ให้ ตรงป้าย ขึ้นมาแล้วให้ชิดในอย่าขวางประตู แล้ วดูให้ดี
ว่ารถฟรีหรือเก็บเงิน ป้ าจะได้ไม่ต้องว่า...
งานเลี้ยงต้องมี วันเลิกรา วงสนทนาก็เช่นเดี ยวกัน...
อี กสักพักน้าทุเรียนต้องกลับไปประจำ�ที่ตำ�แหน่งคนขับแล้ว
ก่อนที่จะลุกออกไปน้าได้พูดทิ้งท้ ายไว้ว่า “เราต้องทำ�หน้าที่
ของตัวเองให้ถูกต้อง แค่นั้นแหละ!”
ทุ เรียน ทันแจ้ง
สมิธ มูลสาร
นิภา เรื องสมุทร