Read me 22 - page 3

3
นิตยสาร Read Me ฉบับนี้พวกเราทำ�เล่ม “เช้า”
กันครับ เช้ าในความหมายทั่ วไป ก็คงไม่จำ�เป็ นต้อง
อธิบายซ้ำ� พวกท่ านคงทราบกันดีอยู่แล้ ว แต่เช้าในอีก
ด้านหนึ่งอาจหมายถึงการมาถึงของสิ่ งใหม่ๆ โดยนัยยะ
แล้ว “สิ่งใหม่ๆ” นี่มักจะเป็ นเรื่องที่ดีมากกว่าไม่ดีนะครับ
รองเท้าคู่เก่ามันเก่ าแล้ว พื้นสึก ก็เลยซื้อรองเท้า
ใหม่ นาฬิกาเรือนเก่า ลานขาด สภาพทรุดโทรม เราก็
จำ�เป็นต้ องมองหานาฬิกาเรื อนใหม่ เป็นต้น ของใหม่
ย่อมมาพร้อมกับความหวังใหม่ ๆ ดังนั้น ในอี กความ
หมายหนึ่ง เช้าวันใหม่จึงไม่ใช่แค่ดวงอาทิตย์วนมาอี ก
คราหนึ่ งในรอบ 24 ชั่วโมง แต่มันหมายถึงการถึง
ของความหวังใหม่
นี่แหละครับ สิ่งที่ พวกเราคิดเอาเองว่ามั นคงจะดี
หากเราจะนำ�เสนอเรื่ องราวแบบนี้ในนิ ตยสาร Read
Me ฉบั บต้อนรับปีใหม่
ในฐานะพี่ใหญ่ ขออนุญาตกล่าว “สวัสดี ปีใหม่ ”
แทนน้องๆ ทุกคนด้วย โดยส่ วนตัวอยากอวยพรท่าน
ในสิ่งที่เรียบง่าย ทำ�ได้เลย และส่งผลดี
ขอให้ทุกท่านตื่นแต่เช้า ได้ทานอาหารเช้า บ่ อย
กว่าปี ที่แล้ ว เริ่มต้นวันแบบนี้ ผมเชื่อว่ าท่านจะมีวันที่ดี
แน่นอนครับ
สวัสดี ปีใหม่ครั บ
จักรพันธุ์ ขวัญมงคล
บรรณาธิการบริหาร
“พรุ่งนี้เช้าเจอกันตอน 6 โมงนิ ดๆ ที่สวนลุมนะพี่” เป็นเสียงคำ�นัดหมายจาก
น้องคนหนึ่งที่ร่ วมทำ�Read Me เล่มนี้ด้ วยกัน เรากำ�ลังนัดกันไปเจอบรรยากาศ
ยามเช้าที่สวนลุมพินี ด้วยความตั้งใจที่ว่า เมื่อทำ�หนังสือในกรอบที่ว่าด้วยเรื่องของ
การอยากปลุ กให้คนอื่นลองมาตื่นเช้าด้วยกัน เราก็น่าจะตื่นเช้าขึ้นมาหาไอเดียจริงๆ
ถ้ายั งคงตื่นสาย ตื่นบ่ายเราอาจจะไม่เห็นแสงบางแสง หรืออาจจะไม่ได้สูดกลิ่นบาง
กลิ่น ที่คนรักการตื่นเช้าคุ้นเคยที่จะได้ เจอมัน เราอาจจะไม่ เข้าใจ ‘เช้ า’ ที่แท้จริง
ค่ำ�นั้ นฉันเข้านอนในเวลาเดิมอย่ างทุกคืน สิ่งหนึ่ งที่ฉันได้รู้จากการโดยสาร
รถไฟฟ้ าเที่ยวแรกที่วิ่งออกจากสถานีหมอชิตซึ่งเป็นสายสีเขียวอ่อน ไปยังสถานี
ศาลาแดงซึ่งเป็นสีเขียวแก่ คือผู้โดยสารไม่ต้ องเปลี่ยนเส้นทางที่สถานี สยาม ถ้า
วั นนี้ฉันไม่ตื่นเช้า ฉันคงจะไม่รู้ ฉันพบว่าตัวเองมีระยะเวลาที่ ยาวนานกว่าทุกวัน
จึงได้ทำ�อะไรเพื่ อใครเพิ่มขึ้นกว่าที่เคย ได้คุยกับคนที่ ในวันปกติคงไม่มี เวลาพอที่
จะคิ ดถึงเขา ได้เห็นแสงแรกของวันที่เชื่อแล้วว่ามันทำ�ให้ เราเห็นความสวยงามของ
ชีวิตมากขึ้นกว่าเดิม และได้รับแรงบันดาลใจบางอย่างที่ช่วงเวลาเที่ยง เย็น และ
ค่ำ� คงให้ฉันไม่ได้ แรงบันดาลใจเหล่านั้นถูกบีบอัดออกมาเป็น Read Me เล่มนี้
โดยที่พวกเราไม่รู้ หรอกว่าหลั งจากอ่านทุกหน้าจบลงไป คุณผู้อ่านจะอยากขยับ
เวลาของนาฬิกาปลุ กให้มันสั่นปลุกเช้าขึ้นสักหน่อยไหม แต่ก็ ยังคงหวังใจว่า คง
มีตั วอักษรบางประโยคในเล่มนี้ ผลั กคุณลุกจากเตียงเช้ากว่าเดิมอีกนิด เพื่ อไป
แง้ มม่านหน้าต่างสัมผัสแดดยามเช้ า กินโจ๊กอุ่นควั นกรุ่น หรือเริ่มวิ่ งเหยาะๆ ออก
กำ�ลั ง ได้เพียงแค่หนึ่งเช้า...ก็ ยังดี
พิมพ์พร คงแก้ว
บรรณาธิการ
ผมลงมือเขียนบทบรรณาธิการชิ้นนี้ ในช่วงเวลาเดือนสุดท้ายปลายปีที่
ผ่านมา เชื่อว่ าหลายคนคงรู้สึกไม่ต่างจากผมสักเท่าไหร่ กั บสถานการณ์การบ้าน
การเมืองที่ ร้อนระอุ พาลพาบรรยากาศทั่ วประเทศอบอ้าวกว่าที่ ควรจะเป็นทั้งที่ยัง
อยู่ในช่ วงฤดูหนาวกันแท้ๆ
ทุกเช้าที่ ตื่นมา รอบกายตั้งแต่เช้าจรดค่ำ�ของผมล้วนเต็มไปด้วย ‘การ
สื่อสาร’ แต่แย่หน่อยตรงที่มันเป็นการสื่ อสารที่ ‘ไม่เข้าใจ’ โดยเฉพาะในฟากโลกของ
Social network เพื่ อนพี่น้องที่ รู้จักหน้ าค่าตา ต่างโพสแสดงจุดยื่ นและทรรศนะ
ของตนเองกันอย่างร้ อนแรง จนหลายๆ คนบอกลา เลิกคุยเลิกคบกันไปก็มี
หากการสื่อสารถู กสร้างขึ้นเพื่อให้เกิด ‘ความเข้าใจ’ เราผิดพลาดอะไร
กันไปหรือเปล่า //ส่ง – แต่ไม่รับ,หรือ รับ – แต่ไม่ส่งกลับ สารัตถะของการสื่อสาร
คือการแลกเปลี่ยน มีผู้พูดก็ควรจะมีผู้ฟัง มีผู้ฟังก็ควรจะมีการเปิดรับทรรศนะกั น
และกั นอย่างใจกว้าง มี เหตุมีผล หากทุ กคนเอาแต่พูดไม่มีใครฟัง การสื่ อสารที่มี
คงจะเรี ยกได้ว่ าไร้ประสิทธิภาพเหมือนเวลานี้
ผมไม่รู้ ว่าหลังเขียนบทบรรณาธิ การชิ้นนี้ จบลง เช้าวั นพรุ่งนี้ตื่นมา
ประเทศของเราจะเป็นอย่ างไร แต่หวังลึ กๆ ว่าทุ กคนจะหันกลั บมาพูดและฟั งกัน
ด้ วยหัวจิต หัวใจ แล้วอะไรๆ ที่ เป็นอยู่ตอนนี้ก็คงจะดีขึ้น
หวั งว่านะครับ...
ปริญญา ก้อนรั มย์
บรรณาธิการ
editor’s talk