Read me 23 - page 12

12
บ้ านฉันอยู ่สุ ขุมวิท นอกจากบ้านและ
สยามสแควร์ก็แทบไม่ เคยไปไหนไกลกว่านี้
วันหนึ่งขณะเพลิดเพลินกับการส่งตั๋วแคนดี้ครัช
ให้เพื่อนอยู่นั้น มิตรสหายท่านหนึ่งได้ส่งอัลบัม
ภาพเมื่อครั้งไปเดินเล่นที่คลองสานมาให้ชม
เพลิดเพลิ นกับรูปสวยๆ สักพั กก็ เริ่มสงสั ย
คลองสานนี่มันอยู ่ที่ ไหน คิดไปคิดมาด้วย
ความละลานตากับรูปถ่าย รู้ สึกตัวอีกทีก็พบว่า
ตัวเองยืนรอรถเมล์สาย 36 อยู ่ที่อนุสาวรี ย์
ชัยสมรภู มิแล้ ว
เล่าไปแล้วดูเหมื อนข้อมูลฉันแน่น ที่จริง
แล้วเพื่อนที่ เออออมาร่วมทริปด้วยกันเดินไป
ถามนายท่ารถมาให้ ปัญหาคื อเราทั้งสองไม่รู้
เลยว่าที่นายท่ าบอกว่าให้ ลงตอนรถสุดสาย
ต้องลงตรงไหน การไปคลองสานด้ วยกันจึง
ตั้งต้นที่การหลง แต่หลงแค่นี้มันยังสามัญไป
กับชีวิต เพราะฉันหลงตั้งแต่ออกเดินทางจน
กระทั่งจบทริป!
เนื่องจากชี วิตประจ�ำวันส่ วนใหญ่ถูกใช้
ไปกั บการเดินๆ นั่งๆ ในสยามฯ การนั่งเรือ
ข้ามแม่น�้ำเจ้าพระยาจึงเป็นกิจกรรมที่ ได้ท�ำ
ทีไรก็ตื่นเต้นดีใจทุกครั้ง อันที่ จริงแค่ นั่งเรือ
ข้ามฟากไปมา นี่ก็ถือเป็ นสุดยอดการเที่ยว
เล่ นของฉันแล้ ว
ข้ ามมาถึงฝั่งคลองสาน ใช่ว่าอาการหลง
จะจบลงง่ ายๆ ความหิวพาฉันเดิ นมาเจอร้าน
ข้าวขาหมูบางรัก (แต่มาตั้งร้านอยู ่ที่ตลาด
คลองสาน) กินเสร็ จจ่ ายเงินฉั นก็ออกเดิน
คลองสาน อ่าน เ ี่ ยว หลง
เรื่อง/ภาพ : นลินี ฐิตะวรรณ
2.