Read me 23 - page 16

16
มีใครสักคนกล่าวไว้ว่า ความสุขเป็นยารักษา
โรคที่ดีที่สุด จึงไม่น่าแปลกใจที่ความป่วยไข้เศร้า
ซึมจะเกิดง่ายๆ ในที่ที่แออั ดอับชื้น ที่ที่มีความ
วุ่นวายสับสน หรือที่ที่ทุกอย่างรวดเร็ วจนไม่ทัน
ได้ผูกพันซาบซึ้ง เช่นนั้นแล้วความต้องการพื้ น
ฐานของชีวิตอย่างง่ายๆ อาจเรียกร้องแค่การหลับ
นอนในบ้านที่มั่ นคง สะอาด สบายตัว สบายใจ
ด�ำเนินชีวิตหลบเลี่ยงจากความดิ้นรน เห็นแก่ตั ว
มีครอบครัวที่อบอุ่น พอเหมาะพอดีกับการใช้ชีวิต
รื่นรมย์ แช่มช้า และเข้าใจถึงความสุข
มีสถานที่ หนึ่งในประเทศไทยที่ เหมาะเจาะ
จะเป็นแหล่งหายใจเข้า หายใจออก และอยู่ อาศัย
ได้อย่างปลอดโปร่ง พื้ นที่สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ตั้ง
อยู่อย่างสงบริมทะเลสาบน�้ำกร่อย เป็นการผสม
อย่างลงตัวของน�้ ำเค็มจากมหาสมุ ทร และน�้ำจืด
จากหุบเขา พื้นที่ นี้เป็นหนึ่ งในจังหวั ดในภาคใต้
ของไทย หนึ่งในจังหวัดที่ ตั้ งอยู่ ติ ดทะเลสาบ
สงขลา หนึ่งในทั้งหมดนั้นคือ จังหวั ดพัทลุง
พื้นที่ฝั่งหนึ่งของพัทลุ งเป็นพื้นที่ลุ่มน�้ำ พื้นที่
อีกฝั ่งหนึ่งเป็นภูเขา ส่วนพื้นที่ตรงกลางถูกจัดสรร
ให้เป็นถนนทางหลวงเส้ นใหญ่ เชื่อมตรงมาจาก
เมืองหลวงไปสิ้นสุดที่ปลายด้ามขวาน แต่ไหนแต่ไร
จังหวัดพัทลุงจึ งขึ้นชื่อเพี ยงจังหวัดทางผ่าน มี
เพียงผู้อยู่อาศั ยเท่านั้นที่รู ้ว่าแท้จริงแล้วทางผ่าน
แห่งนี้ซ่ อนภูเขา ทะเล น�้ำตก และแหล่ งลากูน
ขนาดใหญ่ไว้อย่างเงียบเชียบ
ในขณะที่ รถราก�ำลังกวดกั นวิ่งผ่ านถนน
สายหลัก ในปัจจุ บันริมเทื อกเขาบรรทัดบริ เวณ
ตะวันตกของพั ทลุงยังพบเจอเหล่าผีตองเหลื อง
ซึ่งรู้จักกันในนามชาวบ้านเผ่าซาไกหรื อเงาะป่า
ชนเผ่าที่จะลงหลั กปั กฐานเพียงช่วงเวลาเท่าที่
ใบตองสีเขียวกลายเป็นสี เหลือง จากนั้นจึงอพยพ
ย้ายถิ่นไปมาบนภูเขา ผู้คนที่ พบผ่านจึงเห็นเพี ยง
เพิงที่ มุงลวกๆ ด้วยใบตองสีเหลืองเหี่ ยว ส่วน
ชนเผ่าที่เปรียบเหมือน “ผี” ก็หลบเร้นหลั งภูเขา
อย่างไร้ร่องรอย ซึ่งในหุบเขาน้ อยใหญ่นั้นเองยั ง
มีน�้ำตกขนาดใหญ่หลายสายหลากชื่อเรียก อาทิ
น�้ำตกไพรวัลย์ น�้ำตกเขาคราม น�้ ำตกโตนแพร
ทอง แหล่งน�้ำเหล่านี้พาน�้ำจืดจากภูเขาผ่านคลอง
สายเล็กสายน้อย มารวมกันที่ทะเลสาบสงขลา ก่อ
ให้เกิดแหล่งน�้ำที่มีความหลากหลายทางชีวภาพ
สร้างระบบนิเวศแบบลากูนที่ สมบูรณ์ขึ้นมา หรือ
รู้จักกันในชื่ อ พื้นที่ชุ่มน�้ำทะเลน้ อย แหล่งอพยพ
หนีหนาวของนกน�้ ำ ที่พักพิ งหลักของนกต่ างถิ่น
พร้อมทั้งเป็ นแหล่งหากินตั้งรกรากของเหล่ าชาว
ประมงในพื้นที่ ซึ่งปัจจุ บันยังคงประกอบอาชีพ
โดยใช้เรือพาย ใช้อวนเชือก รวมถึ งอุปกรณ์หา
ปลาที่ท�ำมาจากไม้ไผ่ วิถีชีวิตดั้งเดิ มเก่าแก่ยังคง
ปรากฏอยู่ทุกเช้าค�่ำ ภาพของเด็กเล็กวิ่งซนเพื่อ
ไปโรงเรียนในตอนเช้า กลิ่นข้าวหุงสุก เสี ยงพูด
คุยหัวเราะระหว่ างเพื่อนบ้าน วงพู ดคุยสนทนา
หลังอาหาร และแสงไฟนี ออนดวงเล็กที่ หรี่ลงใน
ตอนหัวค�่ำ บ่งบอกช่วงเวลาที่ผ่ านไปหนึ่งวัน เป็น
อยู่เช่นนั้น สม�่ำเสมอ
จังหวะชี วิตที่เดิ นช้าท� ำให้จังหวั ดพัทลุง
ยังคงเป็ นทางผ่านส� ำหรับผู้ ที่เดิ นทางอย่าง
รวดเร็ว ความสวยงามของแหล่งท่องเที่ยว ความ
มีเสน่ห์ของวั ฒนธรรม ยังก้าวย่างอย่ างช้าเนิบ
ไม่เป็ นที่รู้จักของใครๆ แต่หากลองหั นไปมอง
วิถี ชีวิตของผู้ที่อยู่อาศัย ภาพที่เห็ นคงเป็นความ
พอใจที่จะเดินช้าๆ สูดอากาศริมทะเล เดินเล่น
ริมเขา มี ครอบครั วพร้ อมหน้า และมี อาชีพ
พอเพียงเลี้ยงชีพ ทั้งหมดเป็นความสุขที่ครบถ้วน
ดังที่นักเขียนชาวฝรั่งเศส อัลแบร์ กามู กล่าวไว้ ว่า
กฎของความสุขมี 4 ข้อ คือ อยู่ในที่มี อากาศโปร่ง
ท�ำงานสร้างสรรค์ พ้นจากความทะเยอทะยาน
และ รักใครสักคน
ริม ะเลสาบสงขลา เวลาเดิ นช้า ี่พั ลุง
เรื่อง/ภาพ : ฐาปะนีย์ สามัคคี 4.