Read me 23 - page 13

13
หลงต่อ เข้าซอกออกซอยวนตรอกจนมาเจอ
กับ The Jam Factory พื้นที่สีเขียวจากความ
สร้างสรรค์ของสถาปนิกชื่อดังอย่าง คุณดวงฤทธิ์
บุนนาค การเดิ นหลงจนมาเจอพื้นที่แห่งนี้ให้
ความรู้สึกเหมือนเดิ นอยู่กลางทะเลทรายแล้ว
เจอโอเอซิสอย่างไรอย่างนั้ น เพราะนอกจาก
จะมีต้นไทรใหญ่ยักษ์เป็นพระเอกของที่นี่แล้ว
ฉันยังได้ ไปเดินด้ อมๆ มองๆ บรรดาสถาปนิก
นั่งท� ำงานอาร์ตๆ ให้ พอได้ร้องอู ๊หู เนื่ องจาก
สถาปนิกหล่ อกันทุกคน (ฮ่า) และยังได้ โอกาส
ท�ำความรู้จักกับร้านหนังสือก็องดิด ที่กลับมา
เปิดใหม่ ที่นี่อี กด้วย
พี่แป๊ด – ดวงฤทัย เอสะนาชาตัง เจ้าของ
ร้านหนั งสือ ชวนฉันไปดูวิธีการดริปกาแฟ
บริเวณคาเฟ่เล็กๆ ส่วนหน้าร้าน ที่มีไว้ คอย
บริการเหล่าหนอนหนั งสือให้ทั้งอิ่มท้องและ
อิ่มใจจากหนังสือดีๆ ในร้าน การดริปเป็นวิธี
การชงกาแฟที่ต้องปล่อยให้น�้ำค่ อยๆ หยด
ผ่านผงกาแฟ ผลลัพธ์ของการใจเย็นรอจนกว่ า
จะดริปเสร็จก็ คือกลิ่นหอมกรุ่นกั บรสชาติขม
ก�ำลั งดีหลังได้ทดลองจิบ การอดทนรอจึงมัก
ให้ตอบแทนที่น่ารักชื่นใจเสมอ
นั่งหอมกลิ่นหนังสือเคล้ากลิ่นกาแฟได้
สักพัก ก็มีสองนักปั่นมาหยุดจอดจักรยานที่หน้า
ร้าน และนั่นท�ำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกล็อตเตอร์รี่
รางวัลที่หนึ่งมาก เพราะนั กปั่นสองคนนี้คื อพี่
นกและพี่เอ๋ย โปรดิวเซอร์และผู้ก�ำกับรายการ
Human Ride ทางช่อง ThaiPBS เมื่อรู้ ว่าฉัน
ก�ำลั งหลง พี่ทั้งสองคนก็ ใจดีบอกเส้ นทางเดิน
ให้เพื่ อไปเจอแหล่งของกินอร่อยๆ ในละแวก
นี้ พร้อมทั้งแนะน�ำร้านขายจักรยานมือสอง
ส�ำหรั บนัก (อยาก) เริ่ มปั่นอย่างฉั น ก่อนจาก
กันเราได้ นั่งแลกเปลี่ยนเรื่ องจักรยานและการ
ปั่น พี่เอ๋ยบอกว่าส�ำหรับการปั่นนั้น ทุกอย่าง
อยู่ที่ตัวเรา ถ้าเราปั่นสุภาพ ผู้คนบนท้องถนน
ก็จะสุ ภาพตอบ พยายามใช้จักรยานและชีวิต
ให้เรียบง่ าย จะได้ไม่ เป็นภาระกั บเรา
ส�ำหรั บมนุษย์ผู้ท่องเที่ยวในโลกออนไลน์
มากกว่าโลกภายนอกอย่างฉัน ใครๆ ในโลก
ดิจิตอลต่างบอกว่าฉันคุยเก่งสนุ กสนาน แต่
ในโลกจริงฉันกลับเป็นใบ้ พูดจาอะไรก็ ดูเนิร์ด
การท�ำใจง่ ายมาเดินหลงครั้งนี้ แม้ดูไม่มีอะไร
หวือหวาน่าสนใจ แต่ก็ท�ำให้ฉันตั้งปณิธานไว้
แล้วว่าจะหาเวลาให้ตัวเองออกจากบ้ านมา
เดิ นหลงบ่อยๆ
ใครจะรู ้ว่ าการหลงทาง มันน่ าหลงรัก
ขนาดนี้ : )