Read me 23 - page 21

21
โดยบอกว่า “เมืองน่านมีวัดวาอารามสำ �คัญๆ
อยู่หลายแห่ ง ถ้ าเดินทางมาถึ งแล้ วควร
ตระเวณไหว้พระให้ได้มากที่สุด จะได้ เป็น
สิริ มงคลต่อชีวิต” พอฟั งจบผมผลิยิ้มให้ แก
พร้อมกล่ าวขอบคุณ
จากนั้นจึงเริ่ มต้นทำ�กิจกรรมปั่นจักรยาน
ไหว้พระ ซึ่งเริ่ มที่ วัดกู ่ ค�ำเป็ นวัดแรกของ
กิจกรรม ต่ อด้วยวัดพระธาตุช้างค�้ำวรวิ หาร
พระอารามหลวงของ อ.เมืองน่าน ภายในวัด
ประดิษฐานเจดีย์ช้างค�้ำ แล้วข้ ามถนนไปที่
วัดภูมินทร์ สักการะพระประธานในอุโบสถ
ชมภาพเขียนจิตรกรรมผาผนังที่สวยงามของ
เมืองน่าน ออกมาเดินเลื อกซื้อของที่ ระลึก
จ�ำพวกกระเป๋าผ้า พวงกุญแจ กรอบรู ป ผ้า
พื้ นเมืองในร้ านรวงหลายร้ านรอบอุ โบสถ
เสร็จแล้วปั ่นต่อมาที่วัดหัวข่วงเดิ นชมวิหาร
เจดีย์ซึ่งเป็นศิลปกรรมแบบท้องถิ่นล้ านนา
และเข้าวัดมิ่ งเมือง วัดสุดท้ ายของกิจกรรม
วัดมิ่งเมื องเป็ นวัดที่มีอุโบสถสวยงามวิ จิตร
บรรจง ภายในอุโบสถมี ภาพจิ ตรกรรมฝา
ผนังแสดงให้เห็ นวิถีชีวิ ตของชาวเมืองน่าน
ในอดีตพร้อมมีโอกาสได้ นั่งพูดคุยกับคุณลุง
คุ ณป้าที่คอยอ�ำนวยความสะดวกภายในวัด
ด้วยรอยยิ้ม
ผมปั่นจั กรยานออกจากวั ดด้ วยความ
รู้ สึกเบาหวิ วอิ่มเอมใจกั บมิตรภาพที่ ได้พบ
เจอ ทำ�ให้ผมมีอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตลอด
ทาง จนลุงท่ านหนึ่งยิ้มทักขึ้นกลางสี่ แยกไฟ
แดงว่า “มีอะไรให้ช่วยไหม?” ผมตอบกลับไปว่า
“ไม่ มีครับ” พร้ อมพยักหน้าขอบคุณ ผมเริ่ ม
รู้สึกชอบรอยยิ้ มของผู้คนที่นี่ บางครั้งการได้
รับรอยยิ้ มจากใครสักคนก็ ทำ�ให้เราลื มเรื่ อง
เครียดๆ ที่พยายามสะบัดทิ้งไปได้ ผมเริ่มนึ ก
ขอบคุณคำ�พูดของเพื่อนที่เป็นจุดเริ่ มต้นทำ�ให้
ได้มารู้ จักกั บเมืองเล็ กๆ เปี ่ยมเสน่ ห์อย่าง
เมืองน่าน
ในช่ วงสุดท้ ายก่ อนขึ้ นรถทั วร์กลั บ
กรุ งเทพฯ ผมรู้สึ กตกหลุมรั กเมืองนี้ อย่าง
บอกไม่ ถูก มองดูผู้คน มองดูรอยยิ้ ม มองดู
จั กรยาน มองดูตึกแถว มองดู หมอกสีขาว
จางๆ ที่ ปกคลุมทั่วทั้งเมืองในยามเช้า ท� ำให้
มั่นใจขึ้ นมาในทันทีว่า ที่นี่แหล่ ะคือแสงสว่าง
ที่คนต่างถิ่นต่ างแดนอย่างผมก�ำลังตามหา...