Read me 24 - page 7

ชีวิ ตวัยเยาว์ของหลวงลุงเป็นอย่างไร
ตั้งแต่อายุ 12อาตมาก็หนีออกจากบ้านแล้วมีแค่เสื้อผ้าชุดเดียว
กับเงิ นเพียง 10 บาท 50 สตางค์ ตอนนั้นคิดอยู่อย่ างเดียวว่าไม่อยาก
อยู่ บ้านหลังนั้นแล้ว เพราะทางบ้านไม่ ยอมส่งเสียให้เรี ยน โยมพ่อก็ ติด
เหล้าเมายา ติดผู้หญิงห้องอาหาร ท�ำร้ ายคนในบ้านทุกวัน เล่าแล้วมัน
ก็เหมือนละครนะ เด็กคนหนึ่งหนีออกจากบ้าน พาชีวิ ตพเนจรไปเรื่อยๆ
ค�่ ำไหนนอนนั่น แต่โชคยังดีพอไปถึงจั งหวัดชุ มพรก็มีคนรั บเข้าท� ำงาน
อาตมาไปเป็ นเด็กเก็ บของในคณะหนังตะลุง หนูนุ้ย เป็นคณะเร่ที่ออก
เดินสายตามต่างจังหวั ด ท�ำกับเขาอยู่ได้ 2 ปี จนพี่ในคณะคนหนึ่งชวน
ไปท�ำอู่รถด้วยกันที่จังหวั ดพัทลุง แนะน�ำว่าได้เงินดี ไอ้เราก็ไปสิ ล�ำพัง
อาชีพเด็กเก็ บของแบบนี้ได้วั นละเพียงบาทห้ าสิบ แค่มีกินไม่ ให้อดไป
วั นๆ เท่านั้น แต่ชี วิตพลัดถิ่นมันไม่ มีพรมแดงปูรอ มารู ้ตัวอีกทีว่าการ
ใช้ชีวิ ตในอู่รถท�ำให้ เราติดกระท่อม ติดยาม้างอมแงม และพอติ ดหนัก
เข้าจากที่เคยเป็นผู้เสพก็เลยต้ องมาเป็นผู้ขายเพื่อให้ มีเงินซื้ อมาสูบจน
อาตมาถู กจับเข้าสถานพินิจเด็กถึง 2ครั้ง
พอชีวิตก้าวเข้าวัยหนุ่ม ทราบมาว่าหลวงลุงเคยก่อวีรกรรมไว้
มากมาย อยากให้ช่วยเล่าถึงประสบการณ์ในตอนนั้น
คนเราถ้าได้หลงเข้าวงจรยาเสพติ ด ก็ต้องหลงผิดท�ำอย่างอื่น
ต่อไปหลังถูกปล่ อยตัวจากสถานพินิจอาตมาได้มาอยู ่กับเพื่อนคนหนึ่ง
ที่รู้จักกั นในคุก ซึ่งคนนี้ก็ทั้งติดยา ทั้งขี้ขโมย อาตมาได้วิ ชาโจรจากมัน
มามากตั้งแต่วิ ธีลั กรถปล้นจี้ แรกๆอาตมาก็ ลงมือกับมั นด้วยแต่ระยะ
หลังๆ ต�ำรวจก็เริ่มชุม คนก็เริ่ มระวังตัวกันมากขึ้น ทีนี้ก็เลยต้องเปลี่ยน
จากขโมยรถที่จอดไว้ตามหน้าบ้ าน ไปปล้นรถแทนจ�ำได้ว่าครั้งสุดท้าย
ที่อาตมาเลิ กท�ำ เพราะเหยื่ อเขาสู้ พอเห็นท่ าไม่ดี อาตมาจึงใช้มีดแทง
เจ้าของรถ อาการเป็นตายไม่รู้ ตอนนั้นรู้แต่ว่าเราต้องหนี อาตมากับ
เพื่อนเลยแยกกันไปคนละทาง เพื่อนหนีไปอยู่ในสวน ส่วนอาตมาก็ เอา
เงินเก็บที่มีอยู ่ 9 พัน หนี ขึ้นไปอยู่กรุงเทพฯ เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเพื่อนคน
นี้ถู กยิงตายหลังจากอาตมาหนีไปกรุงเทพฯ ได้ สองเดือน ซึ่งคนที่ยิ งก็
เป็นลูกชายของคนที่ อาตมาท�ำร้ ายวันนั้น แล้วพอไปอยู่กรุงเทพฯ ก็ ยัง
ไม่วาย ไปมีเรื่องกั บคู่อริต่างสถาบั นอาตมายิงเขา แล้ วก็หนีกลั บมาอยู่
ระนองคือคิ ดง่ายๆว่ าจะรอดเหมือนทุกที แต่ต�ำรวจกลั บตามตัวจนเจอ
จึงโดนจับและจ�ำคุก9ปี แต่ลดโทษเหลือ6ปี
แล้วท�ำไมชีวิตถึงหันเหมาทางพระธรรมได้
มันมีมากกว่านั้นโยม ยอมรับว่ าพอได้ออกจากเรือนจ�ำ อาตมา
ก็ยังคิดไม่ได้หรอก ถึงจะเลิกเป็นโจรและเลิ กยา แต่อาตมาก็ดันมาติ ด
เหล้าติดพนัน ยั งรับของเถื่อนมาขาย จนโยมพ่อไม่พอใจ ไปท�ำร้ายโยม
แม่บ่อยๆโทษที่ไม่สั่งสอนลูกจนวันหนึ่งอาตมาสงสารแม่ รู้สึกทนไม่ ไหว
จึงตัดสินใจจะฆ่าพ่อของตัวเองเสียแต่ แกไม่ตายกระสุนเข้าเส้นประสาท
แกเป็นอัมพาตครึ่งตัว ซึ่งเรื่องนี้ทุกคนในหมู่บ้านต่างรู้ดี แต่เรื่องไม่ เคย
ไปถึงหูต�ำรวจ เพราะคนในครอบครั วของอาตมากราบขอไว้ ตั้งแต่ตอน
การที่เคยเป็นคนใจบาปโหดเหี้ ยม ก่อคดีอุกฉกรรจ์
มาแล้วนั บไม่ถ้วน ทั้งข้อหาพยายามฆ่า จี้ ปล้น และค้ายา
ติดสถานพินิจเด็กมาแล้ วถึง 2 ครั้ง นอนห้องขังมาแล้ว
กว่า 6 ปี จนท้ายที่ สุด ชีวิตที่เหลือเกือบถูกศาลพิพากษา
ให้ต้องลงเอยอยู่ในคุก เพื่อชดใช้เวรกรรมที่เคยก่อ
ทว่า เวลาล่วงเลยมาแล้ ว 30 ปี จากเด็กหนุ่มที่
เคยถูกสังคมตีตราเยี่ยงสั ตว์ร้าย ผู้คนต่างชี้หน้ าเป็นตัว
อันตราย กลับกลายเป็ นชายชราผู้ยอมสละเรื่ องทางโลก
ละทิ้งความรุนแรง ไม่มี วี่แววของความก้าวร้าวทารุณ มุ่ง
เดินหน้าอุทิศตนให้กับเส้นทางสายธรรมะ จนชาวบ้านต่าง
พากันเลื่ อมใสศรัทธาในฐานะ 'พระวินยาธิ การ' ผู้คุมกฎ
พระธรรมวินัยสงฆ์ประจ�ำ 14 จั งหวัดภาคใต้ หรือที่เรียก
กันว่า “ต�ำรวจพระ” และย่อหน้าต่อจากนี้คือค�ำสารภาพ
เปิดใจที่ ไม่เคยมีใครได้ยินมาจากที่ไหน พระอาจารย์จ�ำเนียร
จารุธัมโม กับชีวิ ตวัยหนุ่มบนเส้นทางอันธพาล สู ่ร่ม
กาสาวพัสตร์
ถึงเวลาแล้ วที่เราต้องหยุด
ทิ้ งชี วิ ตเก่ าๆ ของเรา
ด้วยการบวช "
“
7